Leoncjusz (Gudimow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leoncjusz
Iwan Gudimow
Metropolita chersoński i taurydzki
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

1928
Nowa Słoboda

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1992
Odessa

Miejsce pochówku

Chersoń

Metropolita chersoński i taurydzki
Okres sprawowania

1991–1992

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

28 lipca 1948

Diakonat

1 sierpnia 1948

Prezbiterat

1951

Chirotonia biskupia

14 stycznia 1962

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 stycznia 1962

Konsekrator

Aleksy I

Współkonsekratorzy

Jan (Sokołow), Pimen (Izwiekow), Nikodem (Rotow), Michał (Woskriesienski), Nestor (Tuhaj), Bazyli (Samacha), Cyprian (Ziornow), Aleksy (Ridigier)

Leoncjusz, imię świeckie: Iwan Afanasjewicz Gudimow, (ur. 1928 w Nowej Słobodzie, zm. 16 lutego 1992 w Odessie[1]) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1942 wstąpił jako posłusznik do Pustelni Glińskiej. 28 lipca 1948 złożył wieczyste śluby mnisze przed biskupem izmaelskim Anatolem. Ten sam hierarcha wyświęcił go 1 sierpnia tego samego roku na diakona i skierował do pracy duszpasterskiej w soborze w Izmaelu. W 1949 hierodiakon Leoncjusz wstąpił do seminarium duchownego w Odessie, które ukończył w 1953. Wcześniej, w 1951, przyjął święcenia kapłańskie. W 1957 uzyskał dyplom kandydata nauk teologicznych i został wykładowcą w seminarium w Odessie. W 1960 został przełożonym monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie. Od 1961 był ponadto rektorem seminarium w Odessie i posiadał godność archimandryty.

14 stycznia 1962 miała miejsce jego chirotonia na biskupa podolskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W ceremonii jako konsekratorzy wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, metropolici kijowski i halicki Jan, leningradzki i ładoski Pimen, arcybiskup jarosławski i rostowski Nikodem, biskup kazański i marijski Michał, charkowski i bohoduchowski Nestor, sergiopolski Bazyli, dmitrowski Cyprian oraz talliński i estoński Aleksy II. Po dwóch latach objął katedrę wołyńską i rówieńską. W 1965 przeniesiony do eparchii symferopolskiej i krymskiej. W 1967 objął katedrę charkowską. W lutym 1968 otrzymał godność arcybiskupią; w sierpniu tego samego roku zrezygnował z kierowania eparchią charkowską. 1 grudnia 1970 został wyznaczony na arcybiskupa berlińskiego i środkowoeuropejskiego, egzarchę Europy Środkowej. Z katedry tej odszedł w 1973, przeniesiony ponownie do eparchii symferopolskiej i krymskiej. W raporcie Urzędu ds. Wyznań z tego samego roku, dzielącym hierarchów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na całkowicie lojalnych wobec władz państwowych, lojalnych, lecz starających się umacniać struktury kościelne oraz niepewnych, został zaliczony do pierwszej grupy[2].

10 marca 1989 został metropolitą. W 1990 mianowany metropolitą odeskim i chersońskim; po roku, w związku z ponownym utworzeniem niezależnych eparchii odeskiej i chersońskiej, jego tytuł uległ zmianie na metropolita chersoński i taurydzki. Zmarł w 1992[1] i został pochowany w sąsiedztwie soboru katedralnego w Chersoniu[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b 16 марта 1992 года скончался Леонтий (Гудимов), митрополит Донецкий
  2. D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 410. ISBN 0-88141-033-0.
  3. История собора

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]