Naczynie chłonne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Naczynie chłonne, naczynie limfatyczne (łac. vasa lymphatica) – część układu limfatycznego, transportująca chłonkę (limfę)[1].

Naczynia te można podzielić na:

  • włosowate naczynia limfatyczne (włośniczki limfatyczne, włośniczki chłonne) – zaczynają się ślepo, są cienkie i zbudowane są ze śródbłonka, znajdują się w tkankach
  • naczynia chłonne zbiorcze (przewody limfatyczne) – mają grube ściany, a w środku zastawki chroniące przed cofaniem się chłonki; obecność zastawek odróżnia je od naczyń włosowatych, nawet przy identycznej średnicy[1].

Największy przewód limfatyczny to przewód piersiowy (łac. ductus thoracicus), który uchodzi do lewego kąta żylnego (w miejscu połączenia żyły szyjnej wewnętrznej lewej z żyłą podobojczykową lewą). Do przewodów dochodzą liczne włośniczki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 433–444, ISBN 978-83-200-3257-4.