Niżnia Soliskowa Ławka
Na mapach: 
49°09′32″N 20°01′56″E/49,158889 20,032222
49°09′32″N 20°01′56″E/49,158889 20,032222 Niżnia Soliskowa Ławka (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2325 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°09′32″N 20°01′56″E/49,158889 20,032222
| |
Niżnia Soliskowa Ławka (słow. Nižná Solisková štrbina[1]) – głęboko wcięta przełęcz położona na wysokości ok. 2325 m n.p.m., znajdująca się w Grani Soliska w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela ona od siebie dwie Soliskowe Turnie: wyższą północną Zadnią Soliskową Turnię i niższą południową Skrajną Soliskową Turnię. Niżnia Soliskowa Ławka jest wyłączona z ruchu turystycznego, dla taterników stanowi jeden z łatwiejszych dostępów do pobliskich wierzchołków, lecz jedynie od strony Doliny Furkotnej[2].
Niżnia Soliskowa Ławka zwana była niegdyś Przełączką w Soliskowych Turniach (Štrbina v Soliskových vežách)[2].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Ernő Kaczander i István Laufer, 4 września 1909 r. – letnie, przy przejściu granią,
- Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 25 marca 1913 r. – zimowe, przy przejściu granią[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 335. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 101.