Otto Weddigen
| |
 kapitan marynarki
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 marca 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1901–1915 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa: |
| Odznaczenia | |
    
| |
Otto Eduard Weddigen (ur. 15 września 1882 w Herford, zm. 18 marca 1915 w zatoce Pentland Firth) – niemiecki oficer marynarki, dowódca U-Bootów z okresu I wojny światowej wsławiony zatopieniem w jednym ataku trzech brytyjskich krążowników pancernych w 1914.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rozpoczął karierę wojskową w Kaiserliche Marine w 1901. W 1910 został dowódcą U-9 – jednego z pierwszych niemieckich okrętów podwodnych.
22 września 1914 podczas patrolowania w południowej części Morza Północnego U-9 wykrył trzy brytyjskie okręty – krążowniki pancerne: HMS „Aboukir”, HMS „Hogue” i HMS „Cressy”. Weddigen rozkazał wystrzelić w ich kierunku wszystkie (6) posiadane torpedy. Wszystkie trzy krążowniki zatonęły i zginęło 1443 członków załóg storpedowanych jednostek. Wśród ofiar znalazł się również dowódca HMS „Cressy” komandor Robert Johnson[1].
Za swój wyczyn Weddigen został odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy. Po kolejnym sukcesie – zatopieniu krążownika pancernopokładowego HMS „Hawke” 15 października 1914 – otrzymał najwyższe odznaczenie wojskowe Królestwa Prus – Pour le Mérite (24 października 1914).
Był jednym z sześciu nie-Bawarczyków, którzy otrzymali najwyższe bawarskie odznaczenie – Krzyż Rycerski Orderu Maksymiliana Józefa (11 października 1914); otrzymał również najwyższe ordery Saksonii i Wirtembergii.
16 lutego 1915 objął dowództwo U-29. Od 11 do 14 marca 1915 zatopił 4 statki przeciwnika (łącznie 12 934 BRT i uszkodził dwie dalsze (łącznie 4317 BRT). Dobra passa została przerwana 18 marca 1915, kiedy U-29 płynący na głębokości peryskopowej został wykryty, a potem staranowany przez pancernik HMS „Dreadnought” w szkockiej zatoce Pentland Firth. Zginęła cała jego załoga, w tym również Otto Weddigen[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Perepeczko, Wojenne szczęście U-9, „Nowa Technika Wojskowa” (nr 5/2000).
- ↑ Antony Preston, Najsłynniejsze okręty podwodne, Franciszek Cezary Murawski (tłum.), Warszawa: Wyd. Amber, 2000, s. 27, ISBN 83-7245-514-7, OCLC 830210671.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Otto Weddigen w serwisie uboat.net [dostęp: 7 marca 2010]