Ołeksandriwka (osiedle typu miejskiego w obwodzie kirowohradzkim)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ołeksandriwka
Олександрівка
Ilustracja
Pałac
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 kirowohradzki

Populacja (2017)
• liczba ludności


8 721[1]

Nr kierunkowy

5242

Kod pocztowy

27300

Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego
Mapa konturowa obwodu kirowohradzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Ołeksandriwka”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ołeksandriwka”
Ziemia48°57′11″N 32°15′28″E/48,953056 32,257778
Strona internetowa

Ołeksandriwka (ukr. Олександрівка; pol. Aleksandrówka[2]) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kirowohradzkim, nad Tiasmynem, siedziba władz rejonu ołeksandriwskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach I Rzeczypospolitej wchodziła w skład starostwa czehryńskiego. Po rozbiorach Polski stała się własnością rządku rosyjskiego, jednak około 1830 roku jej właścicielem został Michał Grabowski (1804-1863), syn Antoniego i Teresy z Dworzańskich.

Siedziba dawnej gminy Aleksandrówka(inne języki) w powiecie czehryńskim na Ukrainie.

Status osiedla typu miejskiego posiada od 1957.

W 1989 liczyło 12 474 mieszkańców[3].

Pałac[edytuj | edytuj kod]

Michał Grabowski razem z żoną Pauliną z Rościszewskich wybudował w Aleksandrówce neogotycki pałac z cylindryczną wieżą i tarasem. Pałac ten był jednym z ognisk polskiego życia kulturalnego na dalekich Kresach – odwiedzali go m.in. Bohdan Zaleski, Seweryn Goszczyński, Henryk Rzewuski. Po Michale majątek odziedziczył jego najmłodszy syn Lucjan Grabowski. Pod koniec XIX wieku 74% mieszkańców stanowili Żydzi. Obok pałacu park angielski[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.42
  2. Aleksandrówka, pow. czehryński, wł. Grabowskich, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 28.
  3. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  4. Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 107.