Papier ścierny
 |
Ten artykuł od 2021-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Papier ścierny – jeden z rodzajów wyrobów ściernych przeznaczonych do obróbki ściernej powierzchni przedmiotów wykonanych z takich materiałów jak drewno, metal, tworzywa sztuczne.
W handlu występuje zwykle w postaci arkuszy (formatu A4) lub taśm grubszego papieru, na którego jednej ze stron znajduje się tzw. nasyp – czyli warstwa ziarna ściernego przyklejonego do podłoża. Jako materiał ścierny dawniej stosowano drobno tłuczone szkło – stąd czasem zamiennie używana nazwa „papier szklisty”. Dziś takim materiałem jest zwykle korund (Al2O3) lub karborund (SiC).
Oznaczenie ziarnistości[edytuj | edytuj kod]
Rozróżnia się papiery grubo- i drobnoziarniste. Oznaczenie ziarnistości znajduje się na spodzie arkusza (taśmy) w postaci liczby, np. 30, 60, 120, 360, itp. Liczba ta jest związana z wielkością ziaren materiału ściernego – im wyższa liczba w oznaczeniu, tym drobniejsze ziarno użyte do produkcji papieru. Oznacza liczbę oczek w sicie na jeden cal kwadratowy użytym do przesiania materiału (przy gradacjach powyżej 240 – prowadzi się analizę metodą sedymentacji) (europejska norma ISO 6344).
W zależności od rodzaju papieru i użytego kleju papiery ścierne dzieli się na zwykłe i wodoodporne. Tych drugich (zwykle o gradacji powyżej 300 do 2500) po zwilżeniu wodą lub naftą używa się do szlifowania powierzchni.
| ISO/FEPA | CAMI | Średnia grubość granulacji (µm) | |
|---|---|---|---|
| Makroziarna | |||
| Bardzo szorstki | P12 | 1815 | |
| P16 | 1324 | ||
| P20 | 1000 | ||
| P24 | 764 | ||
| 24 | 708 | ||
| P30 | 642 | ||
| 30 | 632 | ||
| 36 | 530 | ||
| P36 | 538 | ||
| Szorstki | P40 | 40 | 425 |
| 50 | 348 | ||
| P50 | 336 | ||
| Przeciętny | 60 | 265 | |
| P60 | 269 | ||
| P80 | 201 | ||
| 80 | 190 | ||
| Drobnoziarnisty | P100 | 162 | |
| 100 | 140 | ||
| P120 | 125 | ||
| 120 | 115 | ||
| Bardzo drobnoziarnisty | P150 | 100 | |
| 150 | 92 | ||
| P180 | 180 | 82 | |
| P220 | 220 | 68 | |
| Mikroziarna | |||
| Bardzo drobnoziarnisty | P240 | 58,5 | |
| 240 | 53,0 | ||
| P280 | 52,2 | ||
| P320 | 46,2 | ||
| P360 | 40,5 | ||
| Bardzo drobnoziarnisty | 320 | 36,0 | |
| P400 | 35,0 | ||
| P500 | 30,2 | ||
| 360 | 28,0 | ||
| P600 | 25,8 | ||
| Super drobnoziarnisty | 400 | 23,0 | |
| P800 | 21,8 | ||
| 500 | 20,0 | ||
| P1000 | 18,3 | ||
| 600 | 16,0 | ||
| P1200 | 15,3 | ||
| Ultra drobnoziarnisty | P1500 | 800 | 12,6 |
| P2000 | 1000 | 10,3 | |
| P2500 | 8,4 | ||
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o papierze ściernym należy do XIII wieku, kiedy w Chinach był produkowany papier ścierny stworzony z mielonej muszli, nasion i piasku, klejonych do pergaminu z pomocą naturalnego kleju. U niektórych narodów zamiast papieru ściernego była używana skóra rekina[potrzebny przypis].
Uważa się, że wynalazcą nowoczesnego papieru ściernego jest John Oakey (1813–1887) – angielski wynalazca i założyciel firmy „John Oakey i synowie”, producent papieru ściernego i innych materiałów szlifierskich.
