Przemysław Pawlicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przemysław Pawlicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 września 1991
Leszno

Informacje klubowe
Klub

liga polska: Falubaz Zielona Góra
liga szwedzka: Piraterna Motala

Kariera seniorska
Lata Klub
Liga polska
2008–2009 Leszno
2010 Gorzów Wielkopolski
2011 Piła
2012–2015 Leszno
2016–2017 Gorzów Wielkopolski
2018–2022 Grudziądz
2023– Zielona Góra
Liga szwedzka[potrzebny przypis]
2009 Vastervik Speedway
2010 Rospiggarna Hallstavik
2011–2013 Piraterna Motala
2014 Vastervik Speedway
2015 Smederna Eskilstuna
2016–2018 Masarna Avesta
2019 Smederna Eskilstuna
2020–2022 Masarna Avesta
2023 Piraterna Motala
Liga angielska
2010–2011 Coventry Bees
2013–2014 Poole Pirates
Liga niemiecka
od 2014 AC Landshut
ST Wolfslake
2009–2010 MC Nordstern Stralsund
2011 Liga duńska
2013 Holsted
Holstebro
2010, 2012 Liga czeska
2013 PDK Grepl Mseno
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
brąz 2015 żużel, drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto 2009 żużel, drużynowo
złoto 2012 żużel, drużynowo
brąz 2010 żużel, drużynowo
brąz 2011 żużel, indywidualnie
Mistrzostwa Europy
złoto 2011 żużel, pary
złoto 2023 żużel, pary
złoto 2024 żużel, drużynowo
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto 2009 żużel, indywidualnie
złoto 2009 żużel, drużynowo
złoto 2010 żużel, drużynowo
złoto 2012 żużel, drużynowo
srebro 2010 żużel, indywidualnie
Strona internetowa

Przemysław Pawlicki (ur. 5 września 1991 w Lesznie) – polski żużlowiec.

Syn Piotra Pawlickiego i brat Piotra Pawlickiego – również żużlowców.

Jego indywidualny numer startowy to 59.

Starty w Grand Prix (indywidualnych mistrzostwach świata na żużlu)[edytuj | edytuj kod]

Punkty w poszczególnych zawodach Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2012
GP Nowej Zelandii – Auckland GP Europy – Leszno GP Czech – Praga GP Szwecji – Göteborg GP Danii – Kopenhaga GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Chorwacji – Gorican GP Włoch – Terenzano GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Skandynawii – Målilla GP Nordyckie – Vojens GP Polski – Toruń miejsce punkty
– 7 – – – – – – – – – – 24 7
Sezon 2017
GP Słowenii – Krško GP Polski – Warszawa GP Łotwy – Dyneburg GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Szwecji – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Niemiec – Teterow GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
– 3 – – – – – – – – – – 29 3
Sezon 2018
GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Szwecji – Hallstavik GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Skandynawii – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Słowenii – Krško GP Niemiec – Teterow GP Polski – Toruń miejsce punkty
3 5 5 1 10 3 3 2 3 1 14 36
Statystyki
Starty 12
Zwycięstwa 0
Miejsca na podium 0
Finalista 0
Punkty 46

Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Źródło[1].

Legenda:      awans      spadek

Sezon Liga Klub Miejsce Mecze Biegi Punkty Bonusy Razem Śr. bieg. Zwycięzca ligi Mistrz Polski
2008 Ekstraliga Unia Leszno 2. 5 20 31 3 34 1,700 Unibax Toruń
2009 Ekstraliga Unia Leszno 5. 12 45 37 2 39 0,867 Falubaz Zielona Góra
2010 Ekstraliga Caelum Stal Gorzów Wielkopolski 6. 13 66 95 18 113 1,712 Unia Leszno
2011 II Liga Stokłosa Polonia Piła 1.[potrzebny przypis] 13 64 168 10 178 2,781 – Falubaz Zielona Góra[potrzebny przypis]
2012 Ekstraliga Unia Leszno 5. 18 97 170 18 188 1,938 Tauron Azoty Tarnów
2013 Ekstraliga Fogo Unia Leszno 6.[potrzebny przypis] 17 81 147 9 156 1,926 Stelmet Falubaz Zielona Góra[potrzebny przypis]
2014 Ekstraliga Fogo Unia Leszno 2. 16 70 102 10 112 1,600 Stal Gorzów Wielkopolski
2015 Ekstraliga Fogo Unia Leszno 1. 18 83 119 21 140 1,687 –
2016 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski 1. 18 81 124 19 143 1,765 –
2017 Ekstraliga Cash Broker Stal Gorzów Wielkopolski 3. 18 83 120 16 136 1,639 Fogo Unia Leszno
2018 Ekstraliga MrGarden GKM Grudziądz 6.[potrzebny przypis] 14 77 132 9 141 1,831 Fogo Unia Leszno[potrzebny przypis]
2019 Ekstraliga MrGarden GKM Grudziądz 5.[potrzebny przypis] 14 66 109 10 119 1,803 Fogo Unia Leszno
2020 Ekstraliga MrGarden GKM Grudziądz 7. 13 41 35 7 42 1,024 Fogo Unia Leszno
2021 Ekstraliga ZOOleszcz DPV Logistic GKM Grudziądz 7. 14 71 107 9 116 1,634 Betard Sparta Wrocław
2022 Ekstraliga ZOOleszcz GKM Grudziądz 7. 14 78 111 13 124 1,590 Motor Lublin
2023 I Liga Enea Falubaz Zielona Góra 1. 20 97 220 14 234 2,412 Enea Falubaz Zielona Góra Motor Lublin

Podsumowanie:

Sezony Mecze Biegi Pkt Bonusy Razem Średnia/bg Średnia/mc[potrzebny przypis]
16 237 1120 1827 188 2015 1,799 8,502

Indywidualne Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Sezon Dzień Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Klub Zwycięzca
2009 18 czerwca Piła 9. miejsce w ćwierćfinale Unia Leszno Tomasz Gollob
2011 3 września Leszno 2. 11+3 (2,1,3,3,2) Stokłosa Polonia Piła Jarosław Hampel
2013 20 czerwca Krosno 10. miejsce w półfinale Fogo Unia Leszno Janusz Kołodziej
2014 14 sierpnia Zielona Góra 5. 11+1 (3,1,3,1,3) Fogo Unia Leszno Krzysztof Kasprzak
2015 5 lipca Gorzów Wielkopolski 9. 7 (2,1,2,1,1) Fogo Unia Leszno Maciej Janowski
2016 1 lipca Leszno 11. 6 (2,w,1,1,2) Stal Gorzów Wielkopolski Patryk Dudek
2017 2 lipca Gorzów Wielkopolski 2. 13+2 (3,2,3,2,3) Cash Broker Stal Gorzów Wielkopolski Szymon Woźniak
2018 4 sierpnia Leszno 11. 6 (2,2,w,0,2) MrGarden GKM Grudziądz Piotr Pawlicki
2019 14 lipca Leszno 5. 9 (2,1,3,3,0) MrGarden GKM Grudziądz Janusz Kołodziej
2020 7 września Leszno 14. 4 (2,0,2,0,d) MrGarden GKM Grudziądz Maciej Janowski
2021 11 lipca Leszno 14. 3 (1,0,w,2,0) ZOOleszcz DPV Logistic GKM Grudziądz Bartosz Zmarzlik
2022[potrzebny przypis] 9 lipca

15 sierpnia

5 września

Grudziądz

Krosno

Rzeszów

12. 3

7

6

(0,1,2,w,0)

(3,2,2,0,0)

(2,1,0,1,2)

ZOOleszcz GKM Grudziądz Bartosz Zmarzlik
2023 8 czerwca
16 lipca
4 września 		Rzeszów
Piła
Łódź 		10. –
9
8 		–
(2,2,w,3,2)
(3,1,1,1,2) 		Enea Falubaz Zielona Góra Bartosz Zmarzlik

Kariera[edytuj | edytuj kod]

2008[edytuj | edytuj kod]

Licencję żużlową uzyskał w 2008 roku w Częstochowie. Po raz pierwszy w zawodach ligowych startował 20 lipca 2008, na torze w Lesznie, w meczu przeciwko Atlasowi Wrocław. W swoim ligowym debiucie zdobył 11 punktów startując w pięciu biegach. Sezon zakończył przedwcześnie z powodu kontuzji obojczyka.

Starty w zawodach:

  • Turniej Young Guns Tarnów – 1. miejsce
  • Indywidualne Mistrzostwa Ligi Juniorów Leszno – 3. miejsce

2009[edytuj | edytuj kod]

W polskiej lidze reprezentował barwy Unii Leszno. Na ten sezon podpisał także kontrakt w Szwedzkiej Elitserien z drużyną Vastervik Speedway. Bez problemów awansował do finału IMŚJ, ale w wyniku doniesionej kontuzji nie wystąpił w nim.

Starty w zawodach:

2010[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2010 został wypożyczony do Stali Gorzów Wielkopolski. Startował w krajowych eliminacjach do IMŚJ jednak nie udało mu się awansować dalej. Otrzymał jednak nominację do rundy kwalifikacyjnej, z której awansował do półfinału w Krsko, tam jednak zajął 11. miejsce i odpadł z dalszej rywalizacji. Wystąpił w jednym z finałów otrzymując dziką kartę i zajął tam 14. miejsce, gdyż wycofał się z dalszej rywalizacji.

Starty w zawodach:

2011[edytuj | edytuj kod]

Z powodu kolejnych problemów z macierzystym klubem podpisał kontakt na starty w drugoligowej Polonii Piła, z którą awansował do I ligi żużlowej. Razem ze swoim bratem był najlepszym zawodnikiem drużyny. Osiągnął najlepszy wynik w II lidze zajmując pierwsze miejsce w klasyfikacji zawodników.

Na zasadzie gościa reprezentował barwy WTS Warszawa. Zdobył z drużyną złoty medal MMPPK oraz brązowy MDMP. W tym samym roku zdobył brązowy medal Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów po 4 rundach cyklu na torze w Gnieźnie, przegrywając srebro z Darcy'm Wardem w biegu dodatkowym.

Zdobył złoto DM Szwecji z Drużyną Piraterna Motala.

Został wybrany najlepszym zawodnikiem II ligi w sezonie 2011 na VI Gali Sportu Żużlowego oraz szóstym najpopularniejszym żużlowcem w roku 2011 w plebiscycie Tygodnika Żużlowego. W tym samym plebiscycie otrzymał także nagrodę fair play.

Starty w zawodach:

2012[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2012 wraz ze swoim bratem Piotrem Pawlickim juniorem bronił barw swojego macierzystego klubu Unia Leszno. 20 września 2012 roku podczas finału Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski w Bydgoszczy odniósł poważną kontuzję. Po dokładnych badaniach okazało się, że doszło do złamania kości piszczelowej z przemieszczeniem w kilku miejscach, co oznaczało dla niego koniec sezonu.

Awansował do finałów IMŚJ. Udało mu się odjechać jednak tylko 4 z 7 rund. Z powodu odniesionej kontuzji zmuszony był zrezygnować ze startów w ostatnich trzech rundach. Ostatecznie został sklasyfikowany na 6 miejscu.

Zdobył srebro Drużynowych Mistrzostw Szwecji z drużyną Piraterna Motala.

Starty w zawodach:

  • 62 Memoriał im. Alfreda Smoczyka Leszno – 9. miejsce
  • XXXI Kryterium Asów Bydgoszcz – 5. miejsce
  • Ćwierćfinał Złotego Kasku Kraków - 1. miejsce
  • Półfinał Złotego Kasku Ostrów Wielkopolski – 5 miejsc
  • GP Europy Leszno – 10. miejsce (3,3,1,0,0)
  • Finał Złotego Kasku Gorzów Wielkopolski – 3. miejsce (awans do kwalifikacji do GP 2013)
  • Runda kwalifikacyjna do GP 2013 Gustrow – 1. miejsce (awans)
  • Półfinał eliminacji do GP Challenge 2013 – 10. miejsce
  • Półfinał Srebrnego Kasku Opole – 1. miejsce (awans)
  • Półfinał MIMP Grudziądz – 3. miejsce (awans)
  • Finał Srebrnego Kasku Rzeszów – 1. miejsce
  • Półfinał MMPPK Kraków – 1. miejsce (w barwach WTS Nice Warszawa)
  • Wygrana w Lidze Juniorów 2012
  • Złoty medal DMŚJ Gniezno
  • Złoty medal DMEJ Landshut
  • Brązowy medal MDMP (a barwach drużyny WTS Nice Warszawa)

2013[edytuj | edytuj kod]

Także w 2013 reprezentował barwy leszczyńskiej Unii. 11 sierpnia 2013 roku w meczu niemieckiej Bundesligi doznał złamania obojczyka, co wykluczyło, go ze startów w najważniejszych meczach polskiej ligi. Po wyleczeniu kontuzji wrócił do startów. Po raz kolejny w swojej karierze wywalczył złoto w Drużynowych Mistrzostwach Szwecji z drużyną Piraterna Motala, z którą rozstał się po tym sezonie.

Starty w zawodach:

  • Eliminacje Złotego Kasku Rawicz – 3. miejsce (awans)
  • Półfinał IME Czerwonograd – 9. miejsce
  • Finał Złotego Kasku Rawicz – 4. miejsce (awans do kwalifikacji do GP 2014)
  • Ćwierćfinał IMP Grudziądz – 2. miejsce (awans)
  • Runda kwalifikacyjna do GP 2014 Abensberg – 2. miejsce (awans)
  • Półfinał IMP Krosno – 10. miejsce
  • Półfinał eliminacji do GP 2014 Holsted – 6. miejsce (awans)
  • 63 Memoriał im. Alfreda Smoczyka – 8. miejsce
  • VI Turnieju o Koronę Bolesława Chrobrego Gniezno – 12. miejsce
  • Zlata Prilba Pardubice – 3. miejsce
  • Turniej German Open Olching – 8. miejsce

Starty w Indywidualnych Mistrzostwach Świata Juniorów[edytuj | edytuj kod]

2009[edytuj | edytuj kod]

  • półfinał krajowych eliminacji Poznań – 8. miejsce 8 (1,1,0,3,3)
  • finał krajowych eliminacji Gorzów Wielkopolski 3. miejsce 12 (2,3,2,2,3)
  • runda kwalifikacyjna Krsko – 2. miejsce 13 (3,2,3,2,3)
  • półfinał Kumla – 3. miejsce 12 (3,3,3,0,3)[3]
  • finał Gorican – NS[4]

2010[edytuj | edytuj kod]

  • półfinał krajowych eliminacji Grudziądz – 14. miejsce 4 (2,0,2,0,0)
  • runda kwalifikacyjna Neustadt Donau – 2. miejsce 14 (3,3,2,3,3)[5]
  • półfinał Krsko – 11. miejsce 5 (0,2,1,2,w)
  • 2 finał Dyneburg (dzika karta) – 14. miejsce 3 (3,w,w,-,-)

2011[edytuj | edytuj kod]

  • 1 finał Poole – 6. miejsce 9 (3,u,3,2,1)
  • 2 finał Holsted – 6. miejsce 9 (3,3,1,0,2)
  • 3 finał Pardubice – 2. miejsce 13+3 (3,3,1,3,3)
  • 4 finał Gniezno – 1. miejsce 15 (3,3,3,3,3)

miejsce w końcowej klasyfikacji – 3

2012[edytuj | edytuj kod]

  • półfinał krajowych eliminacji Krosno – 2. miejsce 12 (3,3,t,3,3)
  • finał krajowych eliminacji Tarnów – 3. miejsce 12 (3,2,1,3,3)
  • runda kwalifikacyjna Blijham, Holandia – 1. miejsce 14+3 (3,2,3,3,3,3)
  • półfinał Czerwonograd – 2. miejsce 13+3 (3,3,2,2,3,3)
  • 1 finał Lonigo – 2. miejsce 12+2 (2,3,1,3,3)
  • 2 finał Lendava – 6. miejsce 9 (3,1,2,1,2)
  • 3 finał Coventry – 2. miejsce 12 (3,3,3,w,3)
  • 4 finał Tarnów – 6. miejsce 10 (3,3,1,1,2)
  • 5 finał Pardubice – NS
  • 6 finał Bahia Blanca – NS
  • 7 finał Bahia Blanca – NS

miejsce w końcowej klasyfikacji – 6

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

  • DMŚJ – 2009 2010 2012
  • DMEJ – 2009, 2010
  • IMŚJ – 2011
  • IMEJ – 2009 2010
  • IMP – 2011, 2017
  • MIMP – 2010
  • MDMP – 2008 2011
  • DMP – 2008, 2014 2015, 2016
  • DMGB – 2010
  • DMS – 2011 2012 2013
  • MMPPK – 2009, 2011, 2012
  • MPPK – 2012
  • BK – 2010
  • SK – 2010 2011 2012
  • ZK – 2012 2014 2015, 2017, 2024

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Przemysław Pawlicki · Polish Speedway Database [online], speedway.com.pl [dostęp 2022-12-28].
  2. ↑ Finał IMEJ: Andersson pogodził Polaków! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  3. ↑ Pawlicki na podium w Kumli http://www.sportowefakty.pl/zuzel/84082/jonasson-wygral-w-kumli-zengota-i-pawlicki-na-podium
  4. ↑ Pawlicki nie pojedzie http://www.sportowefakty.pl/zuzel/102164/pawlicki-nie-pojedzie-w-gorican
  5. ↑ Rafał Malinowski: Vaculik wygrał w Neustadt Donau, awans Pawlickiego i Musielaka http://www.sportowefakty.pl/zuzel/137681/vaculik-wygral-w-neustadt-donau-awans-pawlickiego-i-musielak

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

PGE Ekstraliga 2022 – ZOOLeszcz GKM Grudziądz
Indywidualne mistrzostwa Europy juniorów na żużlu – edycje i zwycięzcy
Mistrzostwa Europy par na żużlu – edycje i zwycięzcy
Mistrzostwa Polski par klubowych na żużlu – edycje i zwycięzcy
Młodzieżowe mistrzostwa Polski par klubowych na żużlu – edycje i zwycięzcy
Turniej o Złoty Kask – edycje i zwycięzcy
Turniej o Srebrny Kask – edycje i zwycięzcy
Memoriał Alfreda Smoczyka – edycje i zwycięzcy
Turniej o Koronę Bolesława Chrobrego – Pierwszego Króla Polski – edycje i zwycięzcy
Lata 2008–2010
Lata 2011–2020
Lata 2021–2030
Indywidualne mistrzostwa Ligi Juniorów na żużlu – edycje i zwycięzcy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przemysław_Pawlicki&oldid=73430474”