Pseudomonas fluorescens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pseudomonas fluorescens
ilustracja
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

proteobakterie

Klasa

gammaproteobakterie

Rodzaj

Pseudomonas

Gatunek

P. fluorescens

Nazwa systematyczna
Pseudomonas fluorescens (Flügge 1886) Migula, 1895

Pseudomonas fluorescens – gatunek bakterii tlenowych z rodzaju Pseudomonas[1]. Ich nazwa wzięła się od zdolności do wytwarzania fluorescencyjnego barwnika peptydowego piowerdyny, powodującej świecenie w promieniach UV.

Wymiary tych bakterii wahają się w granicach: szerokość 0,51 ±0.03 µm[2] oraz długość 1,50 ±0,49µm[2], a nawet do 3 µm[1]. Źródłem ich energii są węglowodany, a optymalna temp., w której żyją wynosi 25–30 °C. Upłynniają żelatynę, a niektóre z ich biotypów są zdolne do denitryfikacji.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Powszechnie: w powietrzu, wodzie, glebie, ściekach[1], a także w roślinach, np. w cebulach porażonych bakteriozą cebuli[3]. W miejscach bogatych w sole mineralne, kwasy organiczne oraz cukry. Są składnikami prawidłowej mikrobioty organizmu – są wykrywane w przewodzie pokarmowym człowieka i innych zwierząt, jako saprofity[1].

Patogeneza[edytuj | edytuj kod]

Szczepy tych bakterii mogą powodować zakażenia dróg oddechowych i moczowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, kości, szpiku, stawów, oka lub ucha. Przyczyniają się do powstawania ropni, zapalenia osierdzia, wsierdzia, czasem zatruć pokarmowych. Dla zdrowych osób są nieszkodliwe, mogą jednak powodować ciężkie schorzenia u chorych z upośledzoną odpornością.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Jozef Čapla i inni, SANITATION PROCESS OPTIMALIZATION IN RELATION TO THE MICROBIAL BIOFILM OF ''PSEUDOMONAS FLUORESCENS'', „Journal of Microbiology, Biotechnology and Food Sciences”, February Special issue, 1, 2012, s. 733–741, ISSN 1338-5178 (ang.).
  2. a b Evaluation of the efficiency of MUSKI™ as a barrier against microrganisms’ crossing. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-27)].
  3. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, s. 164–166, ISBN 978-83-09-01077-7.