Racica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Racice sarny

Racica – hodowlana nazwa[1] kopyta osłaniającego III lub IV palec ssaków parzystokopytnych. Stanowi wytwór naskórka w formie puszki rogowej, będącej okrywą dla ostatniego członu palca. Osłony na palcach II i V nazywane są raciczkami (paraungulae)[2][1] lub racicami rzekomymi[2].

Budowa racicy różni się od typowego planu budowy kopyta (np. kopyta końskiego) głównie kształtem puszki rogowej, w tym podeszwy. Zewnętrzne ściany boczne puszki racicznej mają kształt zależny od gatunku. U większości są w różnym stopniu łukowato wygięte. Ściany wewnętrzne (międzyraciczne) są lekko wklęsłe[2]. Gładka podeszwa racicy nie tworzy typowej dla kopyta nieparzystokopytnych strzałki kopytowej[3].

Racice występują u takich gatunków zwierząt hodowlanych jak: bydło, owce, kozy i świnie. Profilaktyka i leczenie chorób racic stanowi istotne wyzwanie, zwłaszcza w wielkostadnej hodowli zwierząt. Do podstawowych schorzeń racic i skóry palców u bydła należą:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 3. Warszawa: PWN, 2008, s. 290–291. ISBN 978-83-01-14078-6.
  2. a b c Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 24. ISBN 83-01-13806-8.
  3. Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl, 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.