Raphael Rainer von Thurn und Taxis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Raphael Rainer Karl Maria Joseph Lamoral Prinz von Thurn und Taxis (ur. 30 maja 1906 w Ratyzbonie, zm. 8 czerwca 1993 w Schwangau) – przedstawiciel rodu Thurn und Taxis, książę, żołnierz i polityk.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Raphael Rainer był szóstym dzieckiem i piątym synem księcia Alberta von Thurn und Taxis i jego małżonki arcyksiężnej Małgorzaty Klementyny Austriackiej, córki Józefa Karola Ludwika Austriackiego i księżniczki Klotyldy Marii z Saksonii-Coburg-Saalfeld. Książę Raphael Rainer nie pełnił żadnych kluczowych funkcji politycznych i wojskowych. W przeciwieństwie do ojca czy rodzeństwa był kojarzony z ruchem nazistowskim[1].

W 1928 książę Raphael Rainer poznał Eulalię von Thurn und Taxis, córkę Fryderyka Lamorala von Thurn und Taxis (1871–1945) i Eleonory de Ligne (1877–1959), która wkrótce została jego narzeczoną. Kiedy nadszedł czas ślubu w lutym 1929 roku i przygotowania do uroczystości były już zaawansowane Eulalia wycofała się. Ojcu księcia Raphaela, Albertowi oznajmiła, że kocha innego i zgodnie z własnym sumieniem nie może dopuścić do ślubu[2]. Książę Albert podjął rozmowy z ojcem Eulalii, Fryderykiem i z członkami własnej, książęcej gałęzi rodu. Ostatecznie uzgodniono, iż do ślubu nie dojdzie.

Herb Domu Książęcego Thurn und Taxis

Sprawa niedoszłego ślubu wzbudziła sensacje na całym świecie. Pisała o tym szeroko prasa amerykańska. Ostatecznie książę Raphael Rainer poślubił 24 maja 1932 w Ratyzbonie księżniczkę Małgorzatę von Thurn und Taxis (1913–1997), córkę księcia Maksymiliana Teodora von Thurn und Taxis (1876–1939) i księżniczki Pauliny von Metternich-Winneburg (1880–1960). Para doczekała się jednego dziecka, syna Maxa Emanuela von Thurn und Taxis, który urodził się 7 września 1935 roku. Książę Raphael Rainer zmarł 8 czerwca 1993 roku w wieku 87 lat.

W latach 1954–1955 był książę 1. prezydentem niemieckiego klubu hokejowego z siedzibą w Füssen. Ufundował puchar rodziny Thurn und Taxis, o który zawody rozgrywano od 1955 do 1970 roku[3]. Pierwszym potrójnym zwycięzcą pucharu był klub TJ ZKL Brno w latach 1964, 1966 i 1969. W 2006 roku w setną rocznicę urodzin księcia rozgrywanie pucharu wznowiono.

Genealogia[edytuj | edytuj kod]

Wywód przodków Raphael Rainer von Thurn und Taxis
Prapradziadkowie

Karl Alexander von Thurn und Taxis
(1770–1827)
∞ 1789
Therese zu Mecklenburg
(1773–1839)

Konrad Heinrich Ernst Friedrich von Dörnberg
(1769-1828)
∞ 1800
Wilhelmine Sophie von Glauburg
(1775-1835)

Pius Wittelsbach (książę w Bawarii)
(1786-1837)
∞ 1807
Anna Maria Wittelsbach
(1753-1824)

Król
Maksymilian I Józef Wittelsbach
(1756-1825)
∞ 1797
Karolina Fryderyka Badeńska
(1776-1841)

Cesarz
Leopold II Habsburg
(1747–1792)
∞ 1766
Maria Ludwika Burbon
(1745–1792)

Ludwik Wirtemberski
(1756–1817)
∞ 1797
Henrietta Nassau-Weilburg
(1780–1857)

Książę
Ferdynand von Sachsen-Coburg-Saalfeld
(1785–1851)
∞ 1815
Maria Antonina von Kohary
(1797–1862)

Król
Ludwik Filip I (1773–1850)
∞ 1809
Maria Amelia Burbon-Sycylijska
(1782–1866)

Pradziadkowie

Książę
Maximilian Karl von Thurn und Taxis (1802–1871)
∞ 1828
Wilhelmine von Dörnberg (1808–1835)

Książę
Maksymilian Bawarski (1808−1888)
∞ 1828
Ludwika Wilhelmina Wittelsbach (1808−1892)

Arcyksiążę
Józef Antoni Habsburg (1776–1847)
∞ 1819
Maria Dorota Wirtemberska (1797–1855)

Książę
August Sachsen-Coburg-Gotha (1818–1881)
∞ 1843
Klementyna Orleańska (1817–1907)

Dziadkowie

Książę Maximilian Anton von Thurn und Taxis (1831–1867)
∞ 1858
Helena Karolina Wittelsbach (1834–1890)

Joseph Karl Ludwig von Österreich (1833–1905)
∞ 1864
Klotylda Maria z Saksonii-Coburga-Saalfeld (1846–1927)

Rodzice

Książę Albert von Thurn und Taxis (1867–1952)
∞ 1890
Małgorzata Klementyna Austriacka (1870–1955)

Raphael Rainer von Thurn und Taxis (1906–1993)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jonathan Petropoulos, Royals and the Reich: The Princes von Hessen in Nazi Germany (Oxford University Press, 2006).
  2. Princess Illa Calls Off Wedding at Last Minute: The Washington Post, 1 February 1929.
  3. Eishockey-Lexikon online: Tabelle–Tip-in (dostęp 12 czerwca 2014).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wolfgang Behringer: Thurn und Taxis, Die Geschichte ihrer Post und ihrer Unternehmen, München, Zürich 1990.
  • Desmond Chapman-Huston: Ludwig II: Der verrückte König von Bayern., Dorset Press, New York 1990.
  • Martin Dallmeier, Martha Schad: Das Fürstliche Haus Thurn und Taxis, 300 Jahre Geschichte in Bildern, Verlag Friedrich Pustet, Regensburg 1996.
  • Jonathan Petropoulos: Royals and the Reich: The Princes von Hessen in Nazi Germany (Oxford University Press, 2006).