Sigmund Nissenbaum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sigmund Nissenbaum
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1926
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 2001
Konstancja

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Krzyż Oświęcimski Medal za Warszawę 1939–1945 Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016)

Sigmund Szimon Nissenbaum (ur. 25 lipca 1926 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 2001 w Konstancji) – żydowski przedsiębiorca i filantrop, założyciel i prezes Fundacji Rodziny Nissenbaumów, zajmującej się ratowaniem dziedzictwa żydowskiego w Polsce.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej, jako syn Lejba i Genii. Miał czworo starszego rodzeństwa. Jego rodzina prowadziła cegielnię i przedsiębiorstwa budowlane na Pradze, w Markach, Pustelniku i Radzyminie.

Po wybuchu II wojny światowej został wraz z rodziną przesiedlony do getta warszawskiego. Tam zajmował się transportem żywności do getta, później także przenosił materiały wybuchowe i broń. Trzykrotnie był na Umschlagplatz, ostatni raz w czasie powstania w getcie. Wraz z całą rodziną został wywieziony do Treblinki. Tam została zamordowana jego matka i siostry, a jemu wraz z ojcem udało się przetrwać przedostając się do transportu do Majdanka. Przeżył wiele obozów koncentracyjnych i obozów pracy. Był w obozie pracy w Lublinie, kopalni soli w Wieliczce, Oświęcimiu, obozie pracy w Budzyniu, obozie karnym we Flosenbürgu, obozie pracy w Hersbrucku i Offenburgu, skąd udało mu się uciec. W Niemczech zginął jego ojciec.

Po zakończeniu wojny osiadł w Konstancji. Zajął się zbieraniem złomu wojennego. Skupił wokół siebie grupę Żydów, którym udało się przeżyć Holocaust. Był założycielem gminy żydowskiej. Wybudował własną prywatną synagogę, którą poświęcił pamięci swoich rodziców. Z czasem zmienił profil działalności na branżę maszynową, zakupił stocznię żeglugi turystycznej i zainteresował się budownictwem.

W 1983 po raz pierwszy odwiedził Polskę. Widząc wtedy zniszczenie i dewastację cmentarzy żydowskich, podjął z rodziną decyzję ratowania tych miejsc. Założył w tym celu Fundację Rodziny Nissenbaumów, której celem jest ratowanie dziedzictwa żydowskiego w Polsce i upamiętnianie miejsc związanych z martyrologią narodu żydowskiego.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Sonją Helene (zm. 6 października 2018), która była po jego śmierci prezes zarządu Fundacji, a z którą miał troje dzieci: Beniamina, Orinę i Gideona. Zmarł w Konstancji; jest pochowany na miejscowym cmentarzu żydowskim.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]