Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowa dźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowa dźwięczna
Numer IPA 104, 133
dz
Jednostka znakowa

d​z

Unikod

U+0064 U+007a

UTF-8 (hex)

64 7a

ʣ
Jednostka znakowa

ʣ

Unikod

U+02a3

UTF-8 (hex)

ca a3

Inne systemy
X-SAMPA dz
Kirshenbaum dz
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʣ].

Artykulacja[edytuj | edytuj kod]

Opis[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

  • modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
  • prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
  • koniuszek języka i jego brzeżek kontaktuje się z dziąsłami – jest to spółgłoska dziąsłowa.
  • Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [z].
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Warianty[edytuj | edytuj kod]

Przykłady[edytuj | edytuj kod]