Tageta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tageta (jap. 田下駄) – obuwie robocze używane w starożytnej Japonii w okresie Yayoi podczas prac rolnych. Były to długie deski o długości ponad 50 cm i szerokości ok. 40 cm, z wywierconymi otworami na rzemienie obejmujące stopę[1]. Umożliwiały swobodne chodzenie po podmokłych polach ryżowych, zabezpieczając przed ugrzęźnięciem stóp w bagiennym gruncie[2]. Od tageta wywodzi się bezpośrednio klasyczne japońskie obuwie geta[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia historyczna świata, tom III, Kraków 2000, str. 81.
  2. Louis Frédéric, Japan Encyclopedia, Cambridge, Massachusetts 2002, str. 922.
  3. Daniel Sosnoski, Introduction to Japanese Culture, Boston 1996, str. 85.