Mień (województwo podlaskie): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m standaryzacja szablonu {{Wieś infobox}} + WP:SK |
→Historia: spalenie |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
W 1772 r. Mień, Brańsk dostał się pod panowanie Niemieckiego Cesarstwa. Masa chłopów z Mnia i okolic służyła w Legionach Dąbrowskiego. Wraz z żołnierzami [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] z [[Napoleon Bonaparte|Napoleonem Bonapartym]] i z księciem [[Józef Poniatowski|Józefem Poniatowskim]] w [[1814]] r. pociągnęli na [[Moskwa|Moskwę]]. |
W 1772 r. Mień, Brańsk dostał się pod panowanie Niemieckiego Cesarstwa. Masa chłopów z Mnia i okolic służyła w Legionach Dąbrowskiego. Wraz z żołnierzami [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] z [[Napoleon Bonaparte|Napoleonem Bonapartym]] i z księciem [[Józef Poniatowski|Józefem Poniatowskim]] w [[1814]] r. pociągnęli na [[Moskwa|Moskwę]]. |
||
Wielu żołnierzy z Mnia zginęło na różnych frontach [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. W tych czasie [[ |
Wielu żołnierzy z Mnia zginęło na różnych frontach [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. W tych czasie żołnierze [[Wehrmacht]]u dwukrotnie spalili Mień<ref>Eksterminacja Ludności Polskiej w Okresie Okupacji Hitlerowskiej, Ministerstwo Sprawiedliwości Główna Komisja Badań Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Warszawa 1979, str.135</ref>., a ludność osadzili w obozach w Bielsku, lub wywieźli na roboty do [[Niemcy|Niemiec]]. |
||
Po zakończeniu działań wojennych w 1946 r. Mień odbudowano. Wieś cały czas rozwija się i rozrasta. Najczęściej występującym nazwiskiem jest ''Bobel''. |
Po zakończeniu działań wojennych w 1946 r. Mień odbudowano. Wieś cały czas rozwija się i rozrasta. Najczęściej występującym nazwiskiem jest ''Bobel''. |
||
Wersja z 18:25, 13 lis 2010
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
| Państwo | podlaskie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
610 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 85 |
| Kod pocztowy |
17-120 Bransk |
| Tablice rejestracyjne |
BBI |
| SIMC | |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Mień – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk, nad rzeką Mień. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Historia
Mień leży nad rzeką Mianką, dopływem Nurca w dorzeczu Bugu. Liczy 150 gospodarstw. Jedna z najstarszych wsi Podlasia – o składzie ludności rusko–polskiej i rolniczej /drobnej/, niegdyś na wielkim szlaku handlowym z północnego wschodu na zachód i południe. Przed XVII w. wieś leżała bliżej rzeki Nurca.
Leżąc na wyraźnym przedpolu /od zachodu i południa/ walecznego rodu Jaćwingów straciła swe strategiczne znaczenie od wypadu Leszka Czarnego (wnuk Konrada mazowieckiego) na Jaćwingów /ówczesnych władców Podlasia /rodu Peruginów – Komatów/. Również Bolesław V Wstydliwy na skutek napadów Komatów na Mazowsze podbił ich, ale niedokładnie spacyfikował. Leszek Czarny ostatecznie Jaćwingów zlikwidował.
Za Aleksandra I Olbrachta Mień, Brańsk, Ciechanowiec, Kuczyn, Boćki, Patoki należały do królewskich wsi. Chłopi i urzędnicy poza określonym czynszem musieli płacić żołd dla wojska, a z reszty byli zwolnieni (1506 r.).
W 1659 r. Mień przechodzi wraz z Brańskiem, Ciechanowcem i Rudką do służby Lubomirskich za zasługi ze Szwedem i Radziwiłłem. Z rodu Lubomirskich przechodzi Mień do Potockich. Za Lubomirskich i Potockich Mień odbudowany, po wojnach był już folwarkiem, a ludność na prawach pańszczyźnianych /XVIII/.
Mień leży na wojennej drodze przemarszów różnych wojsk i dlatego często ulegał pożarowi. Tatarzy okupujący w ciągu 2 lat Drohiczyn nad Bugiem wracając ku wschodowi w 1620 r. spalili Brańsk, Mień i Bielsk, biorąc liczny jasyr. Za Witolda Litwini spalili Mień, Brańsk, Ciechanowiec i Kuczyn. Szwedzi za króla Karola Gustawa, w roku 1656, za udział chłopów z Mnia i Brańska w partyzantce na rzecz króla Jana Kazimierza odcinali prawą rękę; również radziwiłłowscy żołdacy po wycięciu chłopów w Puszczy Białowieskiej spalili Mień, Kuczyn, Tykocin za dostawy żywności chłopskiej partyzantce. Mień spalili Sasi i Rosjanie 1703 r. w walce sukcesyjnej króla Karola XII szwedzkiego i Stanisława Leszczyńskiego, gdzie ludność w okolicy brała udział w licznych partyzantkach na własną rękę.
W 1772 r. Mień, Brańsk dostał się pod panowanie Niemieckiego Cesarstwa. Masa chłopów z Mnia i okolic służyła w Legionach Dąbrowskiego. Wraz z żołnierzami Księstwa Warszawskiego z Napoleonem Bonapartym i z księciem Józefem Poniatowskim w 1814 r. pociągnęli na Moskwę.
Wielu żołnierzy z Mnia zginęło na różnych frontach II wojny światowej. W tych czasie żołnierze Wehrmachtu dwukrotnie spalili Mień[1]., a ludność osadzili w obozach w Bielsku, lub wywieźli na roboty do Niemiec.
Po zakończeniu działań wojennych w 1946 r. Mień odbudowano. Wieś cały czas rozwija się i rozrasta. Najczęściej występującym nazwiskiem jest Bobel.
Linki zewnętrzne
- Siedziba gminy: Brańsk
- ↑ Eksterminacja Ludności Polskiej w Okresie Okupacji Hitlerowskiej, Ministerstwo Sprawiedliwości Główna Komisja Badań Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Warszawa 1979, str.135