Kopyś: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 20:40, 8 mar 2011

Szablon:Miasto zagranica infobox Kopyś (biał. Копысь) – osiedle typu miejskiego na Białorusi, w obwodzie witebskim w rejonie orszańskim, nad Dnieprem, 0,9 tys. mieszkańców (2010).

Historia

Pierwsze wzmianki w 1059. Od XIV wieku w Wielkim Księstwie Litewskim. W XVI wieku miasto zostało lokowane na prawie magdeburskim i nadano mu herb. Wojewoda wileński i hetman wielki litewski Krzysztof Radziwiłł Piorun w 1594 roku włączył Kopyś do swoich włości dzięki małżeństwu z Katarzyną Ostrogską. On też założył tu zbór kalwiński. Miasto posiadało zamek wzmocniony przez Krzysztofa Radziwiłła w latach 1597-99, który zabezpieczał wschodnią granicę Rzeczpospolitej od strony państwa moskiewskiego. W czasie wojny z Moskwą, w 1611 roku hetman Jan Karol Chodkiewicz przyjął na tutejszym zamku pułkownika Aleksandra Lisowskiego (twórcę oddziałów Lisowczyków) i darował mu dawne przewinienia.

W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało zajęte przez moskiewskie oddziały Jakowa Czerkaskiego. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana Pawła Sapiehy 100 ludzi z chorągwi piechoty węgierskiej pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem^[1]^[2]. W 1707 roku podczas wojny północnej zostało spalone przez wojska rosyjskie.

W 1772 roku w związku z Rozbiorami Polski zostało zagarnięte przez Rosję. W 1812 roku zajęte przez wojska francuskie. Od XIX wieku stało się znane z wyrabianych tu ceramicznych kafli. W XVIII i XIX wieku centrum chasydyzmu oraz siedziba parafii ewangelicko-reformowanej. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. Od lipca 1941 do czerwca 1944 pod okupacją niemiecką. Od 1991 w Republice Białorusi.

Zabytki

Zamczysko z widocznymi ziemnymi wałami. Wg lustracji z 1726 roku zamek miał 4 bastiony i basztę wjazdową. Obecnie miejsce to jest zwane "Piotrowy Wał".

Ciekawostki

Miejscowość jest miejscem urodzenia prezydenta Białorusi Alaksandra Łukaszenki i z tego powodu przeżywa ostatnio turystyczny bum^[3]. W programach wycieczek jest nie tylko zwiedzanie szkoły, miejsca urodzin, ale i wsi Aleksandria po przeciwnej stronie rzeki, gdzie wychował się przyszły prezydent.

↑ Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279
↑ M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991
↑ На родину первого президента Interfax, Białoruś

Linki zewnętrzne

Kopyś w radzima.org
Kopyś, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 388 .

[1] Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279

[2] M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991

[3] На родину первого президента Interfax, Białoruś

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 22: / Linia 22: @@
  | populacja           = 900<ref>[http://belstat.gov.by/homep/ru/publications/population/2010/sbornik_population_2010.rar Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года] {{lang|ru}}</ref>
  | gęstość             =
+ | zdjęcie             = Panorama of Kopyś.jpg
+ | opis zdjęcia        = Miasto przed 1914 rokiem
  | aglomeracja         =
  | rok                 = 2010
@@ Linia 40: / Linia 42: @@
 Pierwsze wzmianki w [[1059]]. Od XIV wieku w Wielkim Księstwie Litewskim. W XVI wieku miasto zostało lokowane na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] i nadano mu herb. Wojewoda wileński i hetman wielki litewski [[Krzysztof Radziwiłł Piorun]] w 1594 roku włączył Kopyś do swoich włości dzięki małżeństwu z Katarzyną Ostrogską. On też założył tu [[zbór]] kalwiński. Miasto posiadało zamek wzmocniony przez Krzysztofa Radziwiłła w latach 1597-99, który zabezpieczał wschodnią granicę Rzeczpospolitej od strony państwa moskiewskiego. W czasie [[Wojna polsko-rosyjska 1609-1618|wojny z Moskwą]], w 1611 roku hetman [[Jan Karol Chodkiewicz]] przyjął na tutejszym zamku pułkownika [[Aleksander Lisowski|Aleksandra Lisowskiego]] (twórcę oddziałów [[Lisowczycy|Lisowczyków]]) i darował mu dawne przewinienia.
-W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało zajęte przez moskiewskie oddziały [[Jakow Czerkaski|Jakowa Czerkaskiego]]. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana [[Paweł Sapieha|Pawła Sapiehy]] 100 ludzi z chorągwi [[Piechota węgierska|piechoty węgierskiej]] pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem<ref>Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279</ref><ref>M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991</ref>. W 1707 roku zostało spalone przez wojska rosyjskie.
+W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało zajęte przez moskiewskie oddziały [[Jakow Czerkaski|Jakowa Czerkaskiego]]. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana [[Paweł Sapieha|Pawła Sapiehy]] 100 ludzi z chorągwi [[Piechota węgierska|piechoty węgierskiej]] pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem<ref>Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279</ref><ref>M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991</ref>.
+W [[1707]] roku podczas wojny północnej zostało spalone przez wojska rosyjskie.
-W 1772 roku w związku z Rozbiorem Polski zostało zagarnięte przez [[Imperium Rosyjskie|Rosję]]. W 1812 roku zajęte przez wojska francuskie Napoleona Bonaparte. Od [[XIX wiek]]u stało się znane z wyrabianych tu ceramicznych kafli. W XVIII i XIX wieku centrum [[chasydyzm]]u oraz siedziba parafii [[Kościół ewangelicko-reformowany|ewangelicko-reformowanej]]. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. Od lipca 1941 do czerwca 1944 pod okupacją niemiecką. Od [[1991]] w Republice Białorusi.
+W [[1772]] roku w związku z [[Rozbiory Polski|Rozbiorami Polski]] zostało zagarnięte przez [[Imperium Rosyjskie|Rosję]]. W 1812 roku zajęte przez wojska francuskie. Od [[XIX wiek]]u stało się znane z wyrabianych tu ceramicznych kafli. W XVIII i XIX wieku centrum [[chasydyzm]]u oraz siedziba parafii [[Kościół ewangelicko-reformowany|ewangelicko-reformowanej]]. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. Od lipca 1941 do czerwca 1944 pod okupacją niemiecką. Od [[1991]] w Republice Białorusi.
 == Zabytki ==