Bitwa pod Moskwą (1612): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę (zrobioną przez 83.30.158.119) i przywrócono wersję 19871634 autorstwa 91.150.173.2
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Wynik: drobne merytoryczne
Linia 32: Linia 32:
== Wynik ==
== Wynik ==
Bitwa zakończyła się taktycznym zwycięstwem Rosjan.
Bitwa zakończyła się taktycznym zwycięstwem Rosjan.
Pozbawiony aprowizacji polski garnizon Kremla skapitulował [[7 listopada]] [[1612]]. [[8 grudnia]], idący z kolejną odsieczą król [[Zygmunt III Waza]], na wieść o poddaniu się Moskwy zawrócił swoje wojska.
Pozbawiony aprowizacji polski garnizon Kremla skapitulował [[7 listopada]] [[1612]]. [[8 grudnia]], idący z kolejną odsieczą król [[Zygmunt III Waza]], na wieść o poddaniu się Moskwy zawrócił swoje wojska spod [[Wołokołamsk]]a.


=== Bibliografia ===
=== Bibliografia ===

Wersja z 14:15, 11 sie 2011

Bitwa pod Moskwą
wojna polsko-rosyjska 1609-1618
Ilustracja
{{{opis grafiki}}}
Czas

{{{czas}}}

Miejsce

Moskwa

Terytorium

Rosja

Wynik

Taktyczne zwycięstwo Rosjan

Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Rosja
Dowódcy
Jan Karol Chodkiewicz Dmitrij Pożarski
Siły
ok. 10 000 ok. 10 000
Straty
1 500 1 500
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Jan Karol Chodkiewicz

Bitwa pod Moskwą – to seria dwóch bitew stoczonych w dniach 1 i 3 września 1612 na przedmieściach Moskwy przez wojska polsko-litewskie pod dowództwem hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza, z oddziałami rosyjskiego I i II pospolitego ruszenia Dmitrija Pożarskiego i Dmitrija Trubeckiego.

1 września

Polacy bezskutecznie próbowali przerwać oblężenie Kremla, by dostarczyć aprowizację jego polskiej załodze dowodzonej przez Mikołaja Strusia. 1 września wojska polsko-litewskie uderzyły z zachodu na przedmieścia Moskwy. Atak polskiej husarii początkowo przełamał szyki jazdy rosyjskiego dworiaństwa. Uderzenie wsparła piechota węgierska, niemiecka i polska. Jednak jednocześnie nastąpiło odsłonięcie prawego skrzydła wojsk Rzeczypospolitej, na które z flanki uderzyła niespodziewanie zza rzeki Moskwy jazda kozaków dońskich Dmitrija Trubeckiego. W tym samym czasie niepowodzeniem zakończył się wypad oddziałów garnizonu Kremla na tyły wojsk moskiewskich. Tego dnia straty obu stron wyniosły około 1000 zabitych.

3 września

Chodkiewicz postanowił tym razem uderzyć na Moskwę poprzez jej południowe przedmieście Zamoskworieczie. Pod mury Kremla wzdłuż Moskwy przeniknęło 600 piechurów węgierskich, którym udało się zdobyć przyczółek mostowy. Jednocześnie w ich kierunku uderzyły główne siły polsko-litewskie. Tu ugrzęzły jednak w ciasnych uliczkach Zamoskworieczia, gdzie stały się łatwym celem kontrataków Rosjan. Operacja ostatecznie się nie powiodła. Obie strony straciły 500 zabitych.

Wynik

Bitwa zakończyła się taktycznym zwycięstwem Rosjan. Pozbawiony aprowizacji polski garnizon Kremla skapitulował 7 listopada 1612. 8 grudnia, idący z kolejną odsieczą król Zygmunt III Waza, na wieść o poddaniu się Moskwy zawrócił swoje wojska spod Wołokołamska.

Bibliografia