Jakow Czerkaski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 6: Linia 6:
W czasie ofensywy w 1655 z nową armią uderzył na [[Grodno]], potem [[Wilno]] i pokonał wojska Radziwiłła i [[Wincenty Korwin Gosiewski|Gosiewskiego]]. W czasie [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] oddelegowany do walki ze [[Szwecja|Szwedami]], w [[1660]] przy armii [[Jurij Aleksiejewicz Dołgorukow|Dołgorukiego]].
W czasie ofensywy w 1655 z nową armią uderzył na [[Grodno]], potem [[Wilno]] i pokonał wojska Radziwiłła i [[Wincenty Korwin Gosiewski|Gosiewskiego]]. W czasie [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] oddelegowany do walki ze [[Szwecja|Szwedami]], w [[1660]] przy armii [[Jurij Aleksiejewicz Dołgorukow|Dołgorukiego]].


W 1665 zginął w czasie oblężenia wojsk [[hetman polny litewski|hetmana polnego litewskiego]] [[Michał Kazimierz Pac|Michała Kazimierza Paca]] pod [[Mohylew]]em, zabity w czasie obiadu kulą armatnią.
W 1665 zginął w czasie oblegania wojsk [[hetman polny litewski|hetmana polnego litewskiego]] [[Michał Kazimierz Pac|Michała Kazimierza Paca]] pod [[Mohylew]]em, zabity w czasie obiadu kulą armatnią wystrzeloną z wałów miejskich.


=== Linki zewnętrzne ===
=== Linki zewnętrzne ===

Wersja z 15:31, 24 lut 2012

Jakow Czerkaski

Jakow Kudeniekowicz Czerkaski, przed chrztem Uruskan-Murza (zm. 1665 pod Mohylewem) – kniaź, rosyjski dowódca z okresu wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.

Pierwszy raz wymieniany w źródłach w 1626. Za swoje zasługi otrzymał od cara Rosji posiadłość w Niżnym Nowogrodzie, gdzie chronił granicę przed Tatarami. Po wybuchu wojny z I Rzecząpospolitą w 1654 wojska pod jego dowództwem wyparły Janusza Radziwiłła z terenu dzisiejszej Białorusi, co zjednało mu uznanie. W 1655 udał się do Smoleńska, aby przywitać tam cara Aleksego, który mianował go pułkownikiem Wielkiego Pułku (czyli głównodowodzącym).

W czasie ofensywy w 1655 z nową armią uderzył na Grodno, potem Wilno i pokonał wojska Radziwiłła i Gosiewskiego. W czasie potopu szwedzkiego oddelegowany do walki ze Szwedami, w 1660 przy armii Dołgorukiego.

W 1665 zginął w czasie oblegania wojsk hetmana polnego litewskiego Michała Kazimierza Paca pod Mohylewem, zabity w czasie obiadu kulą armatnią wystrzeloną z wałów miejskich.

Linki zewnętrzne