Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Bielsku Podlaskim: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Świątynia chrześcijańska infobox}} + WP:SK
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 75: Linia 75:
Świątynia znajduje się przy ulicy Romualda Traugutta.
Świątynia znajduje się przy ulicy Romualda Traugutta.


Pierwsza cerkiew o tym wezwaniu mieściła się na uroczysku „Buhor” koło [[Lewki (powiat bielski)|Lewek]] i być może po 1377 została przeniesiona do bielskiej dzielnicy Dubicze. W II połowie XVI w. zbudowano nową cerkiew w kolejnym nowym miejscu, w pobliżu dworu starościńskiego w dzielnicy Hołowiesk (obecnie ulica Romualda Traugutta). Po 1636 świątynia została przekazana [[kościoły greckokatolickie|unitom]], którzy w 1716 wybudowali w jej miejscu nową świątynię. W 1796 władze pruskie, ze względu na zły stan nieremontowanej od wielu lat świątyni, zezwalają parafianom na odprawianie nabożeństw w nieczynnym kościele pokarmelickim. W latach trzydziestych XIX w. cerkiew została przebudowana i poświęcona na nowo. Kolejna gruntowna przebudowa miała miejsce w latach 1912-1913. Wygląd, który świątynia uzyskała po tej przebudowie zachował się do dnia dzisiejszego. Część ołtarzowa oraz [[nawa główna]] mają konstrukcję drewnianą. Od strony zewnętrznej cerkiew posiada obmurowanie. Wewnętrzny wystrój świątyni jest charakterystyczny dla podlaskich cerkwi drewnianych.
Pierwsza cerkiew o tym wezwaniu mieściła się na uroczysku „Buhor” koło [[Lewki (powiat bielski)|Lewek]] i być może po 1377 została przeniesiona do bielskiej dzielnicy Dubicze. W II połowie XVI w. zbudowano nową cerkiew w kolejnym nowym miejscu, w pobliżu dworu starościńskiego w dzielnicy Hołowiesk (obecnie ulica Romualda Traugutta). Po 1636 świątynia została przekazana [[kościoły greckokatolickie|unitom]], którzy w 1716 wybudowali w jej miejscu nową świątynię. W 1796 władze pruskie, ze względu na zły stan nieremontowanej od wielu lat świątyni, zezwalają parafianom na odprawianie nabożeństw w nieczynnym kościele pokarmelickim.
W 1839 roku władze rosyjskie skasowały unię i przekazały cerkiew prawosławnym. W latach trzydziestych XIX w. cerkiew została przebudowana i poświęcona na nowo. Kolejna gruntowna przebudowa miała miejsce w latach 1912-1913. gdy dobudowano od frontu wieżę. Wygląd, który świątynia uzyskała po tej przebudowie zachował się do dnia dzisiejszego.
Część ołtarzowa oraz [[nawa główna]] mają konstrukcję drewnianą. Od strony zewnętrznej cerkiew posiada obmurowanie. Wewnętrzny wystrój świątyni jest charakterystyczny dla podlaskich cerkwi drewnianych.


Cerkiew została wpisana do [[rejestr zabytków|rejestru zabytków]] 29 października 1966 pod nr A-27<ref>{{zabytek|podlaskie}}</ref>.
Cerkiew została wpisana do [[rejestr zabytków|rejestru zabytków]] 29 października 1966 pod nr A-27<ref>{{zabytek|podlaskie}}</ref>.

Wersja z 22:24, 20 paź 2012

Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego w Bielsku Podlaskim
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bielsk Podlaski

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

warszawsko-bielska

Wezwanie

Zmartwychwstania Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

Wielkanoc
(kalendarz juliański)

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa
Zabytek
Zabytek

Cerkiew pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego w Bielsku Podlaskimprawosławna cerkiew parafialna. Należy do dekanatu Bielsk Podlaski diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Świątynia znajduje się przy ulicy Romualda Traugutta.

Pierwsza cerkiew o tym wezwaniu mieściła się na uroczysku „Buhor” koło Lewek i być może po 1377 została przeniesiona do bielskiej dzielnicy Dubicze. W II połowie XVI w. zbudowano nową cerkiew w kolejnym nowym miejscu, w pobliżu dworu starościńskiego w dzielnicy Hołowiesk (obecnie ulica Romualda Traugutta). Po 1636 świątynia została przekazana unitom, którzy w 1716 wybudowali w jej miejscu nową świątynię. W 1796 władze pruskie, ze względu na zły stan nieremontowanej od wielu lat świątyni, zezwalają parafianom na odprawianie nabożeństw w nieczynnym kościele pokarmelickim.

W 1839 roku władze rosyjskie skasowały unię i przekazały cerkiew prawosławnym. W latach trzydziestych XIX w. cerkiew została przebudowana i poświęcona na nowo. Kolejna gruntowna przebudowa miała miejsce w latach 1912-1913. gdy dobudowano od frontu wieżę. Wygląd, który świątynia uzyskała po tej przebudowie zachował się do dnia dzisiejszego.

Część ołtarzowa oraz nawa główna mają konstrukcję drewnianą. Od strony zewnętrznej cerkiew posiada obmurowanie. Wewnętrzny wystrój świątyni jest charakterystyczny dla podlaskich cerkwi drewnianych.

Cerkiew została wpisana do rejestru zabytków 29 października 1966 pod nr A-27[1].