Józef (Siemaszko): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.2+) (Robot poprawił be:Іосіф (Сямашка) |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Józef Siemaszko''' (ur. [[25 grudnia]] [[1798]] r. w [[Pawłówka |
'''Józef Siemaszko''' (ur. [[25 grudnia]] [[1798]] r. w [[Pawłówka|Pawłówce]] w [[Powiat lipowiecki|Powiecie lipowieckim]], zm. [[23 listopada]] [[1868]] r. w [[Wilno|Wilnie]]) – [[biskup]] [[Litwa|litewski]] i wileński, duchowny [[Kościół greckokatolicki|Kościoła greckokatolickiego]] (później prawosławnego), doktor [[Teologia|teologii]]. |
||
W [[1822]] roku Józef Siemaszko został [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanem]] [[łuck]]im. W tym samym roku wyznaczono go na przedstawiciela unickiego departamentu w kolegium [[Kościół rzymskokatolicki|rzymskokatolickim]] w [[Sankt-Petersburg|Petersburgu]]. Będąc w Petersburgu Siemaszko doprowadził w [[Lata 20. XIX wieku|latach dwudziestych XIX wieku]] do powrotu z [[katolicyzm]]u 20 tysięcy [[unici|unitów]]. W [[1827]] r. Józef Siemaszko opracował [[memoriał]] o stanie [[Kościoły greckokatolickie|Kościoła greckokatolickiego]] w [[Rosja|Rosji]]. Zawarł w nim projekt takich reform w jego funkcjonowaniu, którego maksymalnie upodobniłyby Kościół unicki w Imperium Rosyjskim do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, tym samym przygotowując grunt pod likwidację unii<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Osadczy| imię = W.| tytuł = Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej| miejsce = Lublin| rok = 2007| strony = 351-353| isbn = 978-83-227-2672-3}}</ref>. W 1833 został wybrany ordynariuszem diecezji litewskiej. Jeszcze w tym samym roku - 12 maja 1833 - złożył prośbę o przyjęcie unitów do [[Cerkiew prawosławna|Cerkwi prawosławnej]]. Jednocześnie przeprowadził istotne reformy w Kościele greckokatolickim. Zlikwidował prawo patronatu i [[Prawo ktitorstwa|ktitorstwa]], wprowadził do [[Kościół unicki|Kościoła unickiego]] prawosławne [[księgi liturgiczne]]. W cerkwiach przywrócono [[ikonostas]]y, prawosławne [[utensylia]] i [[szata liturgiczna|szaty liturgiczne]]. [[3 marca]] [[1838]] Józef Siemaszko stanął na czele Kolegium Greckokatolickiego. W 1839 na [[Synod połocki|synodzie w Połocku]] opowiedział się za przyłączeniem całego Kościoła greckokatolickiego do Cerkwi prawosławnej<ref>{{cytuj stronę| url = http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/bzh/23/01.htm| tytuł = Wpływ wyznań na kształtowanie się świadomości narodowej mieszkańców Białorusi w XIX wieku | data dostępu = 2010-08-04| autor = Antoni Mironowicz| opublikowany = Białoruruskie Zeszyty Historyczne w Bibliotece Kamunikat| praca = | data = | język =}}</ref>; został biskupem prawosławnym. |
Urodził się w rodzinie kapłana unickiego. W [[1822]] roku Józef Siemaszko został [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanem]] [[łuck]]im. W tym samym roku wyznaczono go na przedstawiciela unickiego departamentu w kolegium [[Kościół rzymskokatolicki|rzymskokatolickim]] w [[Sankt-Petersburg|Petersburgu]]. Będąc w Petersburgu Siemaszko doprowadził w [[Lata 20. XIX wieku|latach dwudziestych XIX wieku]] do powrotu z [[katolicyzm]]u 20 tysięcy [[unici|unitów]]. W [[1827]] r. Józef Siemaszko opracował [[memoriał]] o stanie [[Kościoły greckokatolickie|Kościoła greckokatolickiego]] w [[Rosja|Rosji]]. Zawarł w nim projekt takich reform w jego funkcjonowaniu, którego maksymalnie upodobniłyby Kościół unicki w Imperium Rosyjskim do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, tym samym przygotowując grunt pod likwidację unii<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Osadczy| imię = W.| tytuł = Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej| miejsce = Lublin| rok = 2007| strony = 351-353| isbn = 978-83-227-2672-3}}</ref>. W 1833 został wybrany ordynariuszem diecezji litewskiej. Jeszcze w tym samym roku - 12 maja 1833 - złożył prośbę o przyjęcie unitów do [[Cerkiew prawosławna|Cerkwi prawosławnej]]. Jednocześnie przeprowadził istotne reformy w Kościele greckokatolickim. Zlikwidował prawo patronatu i [[Prawo ktitorstwa|ktitorstwa]], wprowadził do [[Kościół unicki|Kościoła unickiego]] prawosławne [[księgi liturgiczne]]. W cerkwiach przywrócono [[ikonostas]]y, prawosławne [[utensylia]] i [[szata liturgiczna|szaty liturgiczne]]. [[3 marca]] [[1838]] Józef Siemaszko stanął na czele Kolegium Greckokatolickiego. W 1839 na [[Synod połocki|synodzie w Połocku]] opowiedział się za przyłączeniem całego Kościoła greckokatolickiego do Cerkwi prawosławnej<ref>{{cytuj stronę| url = http://kamunikat.fontel.net/www/czasopisy/bzh/23/01.htm| tytuł = Wpływ wyznań na kształtowanie się świadomości narodowej mieszkańców Białorusi w XIX wieku | data dostępu = 2010-08-04| autor = Antoni Mironowicz| opublikowany = Białoruruskie Zeszyty Historyczne w Bibliotece Kamunikat| praca = | data = | język =}}</ref>; został biskupem prawosławnym. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 22:36, 20 paź 2012
Józef Siemaszko (ur. 25 grudnia 1798 r. w Pawłówce w Powiecie lipowieckim, zm. 23 listopada 1868 r. w Wilnie) – biskup litewski i wileński, duchowny Kościoła greckokatolickiego (później prawosławnego), doktor teologii.
Urodził się w rodzinie kapłana unickiego. W 1822 roku Józef Siemaszko został dziekanem łuckim. W tym samym roku wyznaczono go na przedstawiciela unickiego departamentu w kolegium rzymskokatolickim w Petersburgu. Będąc w Petersburgu Siemaszko doprowadził w latach dwudziestych XIX wieku do powrotu z katolicyzmu 20 tysięcy unitów. W 1827 r. Józef Siemaszko opracował memoriał o stanie Kościoła greckokatolickiego w Rosji. Zawarł w nim projekt takich reform w jego funkcjonowaniu, którego maksymalnie upodobniłyby Kościół unicki w Imperium Rosyjskim do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, tym samym przygotowując grunt pod likwidację unii[1]. W 1833 został wybrany ordynariuszem diecezji litewskiej. Jeszcze w tym samym roku - 12 maja 1833 - złożył prośbę o przyjęcie unitów do Cerkwi prawosławnej. Jednocześnie przeprowadził istotne reformy w Kościele greckokatolickim. Zlikwidował prawo patronatu i ktitorstwa, wprowadził do Kościoła unickiego prawosławne księgi liturgiczne. W cerkwiach przywrócono ikonostasy, prawosławne utensylia i szaty liturgiczne. 3 marca 1838 Józef Siemaszko stanął na czele Kolegium Greckokatolickiego. W 1839 na synodzie w Połocku opowiedział się za przyłączeniem całego Kościoła greckokatolickiego do Cerkwi prawosławnej[2]; został biskupem prawosławnym.
- ↑ W. Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 351-353. ISBN 978-83-227-2672-3.
- ↑ Antoni Mironowicz: Wpływ wyznań na kształtowanie się świadomości narodowej mieszkańców Białorusi w XIX wieku. Białoruruskie Zeszyty Historyczne w Bibliotece Kamunikat. [dostęp 2010-08-04].