Kipczacy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Bibliografia: standaryzacja tytułów sekcji bibliografii |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Integracja|Połowcy}} |
|||
'''Kipczacy''' – lud [[Języki tureckie|turecki]] początkowo zajmujący tereny wokół dorzecza górnego [[Irtysz]]u. W połowie XI wieku osiadły na stepach dzisiejszego [[Kazachstan]]u i Rosji południowej, która to ziemia w literaturze muzułmańskiej nazywana jest Stepem Kipczackim. Wysunięty najbardziej na zachód szczep Kipczaków był w [[latopis]]ach ruskich zwany "Połowcami", zaś w zachodnim piśmiennictwie "Kumanami". |
'''Kipczacy''' – lud [[Języki tureckie|turecki]] początkowo zajmujący tereny wokół dorzecza górnego [[Irtysz]]u. W połowie XI wieku osiadły na stepach dzisiejszego [[Kazachstan]]u i Rosji południowej, która to ziemia w literaturze muzułmańskiej nazywana jest Stepem Kipczackim. Wysunięty najbardziej na zachód szczep Kipczaków był w [[latopis]]ach ruskich zwany "Połowcami", zaś w zachodnim piśmiennictwie "Kumanami". |
||
Kipczacy byli podzieleni na liczne plemiona, jednak nie posiadali jednego [[chan]]a i choć łączyli się w większe organizmy nigdy nie zdołali stworzyć scentralizowanego państwa. Kipczacy trudnili się głównie pasterstwem koczowniczym. Na terenach przez nich podbitych stało wiele miast, utworzonych na szlakach łączących [[Bliski Wschód]] i Europę. Władcy państw islamskich chętnie tworzyli gwardie przyboczne z przedstawicieli tego plemienia. Po rozpadzie [[Imperium mongolskie]]go z plemion kipczackich wyłoniło się wiele spokrewnionych językowo narodowości – [[Kazachowie]], [[Karakałpacy]], [[Nogajowie]], [[Karaczajowie]], [[Kumycy]], [[Karaimi]] i [[Tatarzy]], którzy zaliczają się do grupy kipczackiej. |
Kipczacy byli podzieleni na liczne plemiona, jednak nie posiadali jednego [[chan]]a i choć łączyli się w większe organizmy nigdy nie zdołali stworzyć scentralizowanego państwa. Kipczacy trudnili się głównie pasterstwem koczowniczym. Na terenach przez nich podbitych stało wiele miast, utworzonych na szlakach łączących [[Bliski Wschód]] i Europę. Władcy państw islamskich chętnie tworzyli gwardie przyboczne z przedstawicieli tego plemienia. Po rozpadzie [[Imperium mongolskie]]go z plemion kipczackich wyłoniło się wiele spokrewnionych językowo narodowości – [[Kazachowie]], [[Karakałpacy]], [[Nogajowie]], [[Karaczajowie]], [[Kumycy]], [[Karaimi]] i [[Tatarzy]], którzy zaliczają się do grupy kipczackiej. |
||
==Patrz także== |
|||
* http://www.koczownicy.pl/content12.php |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 20:02, 24 wrz 2013
 |
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Połowcy. Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Kipczacy – lud turecki początkowo zajmujący tereny wokół dorzecza górnego Irtyszu. W połowie XI wieku osiadły na stepach dzisiejszego Kazachstanu i Rosji południowej, która to ziemia w literaturze muzułmańskiej nazywana jest Stepem Kipczackim. Wysunięty najbardziej na zachód szczep Kipczaków był w latopisach ruskich zwany "Połowcami", zaś w zachodnim piśmiennictwie "Kumanami".
Kipczacy byli podzieleni na liczne plemiona, jednak nie posiadali jednego chana i choć łączyli się w większe organizmy nigdy nie zdołali stworzyć scentralizowanego państwa. Kipczacy trudnili się głównie pasterstwem koczowniczym. Na terenach przez nich podbitych stało wiele miast, utworzonych na szlakach łączących Bliski Wschód i Europę. Władcy państw islamskich chętnie tworzyli gwardie przyboczne z przedstawicieli tego plemienia. Po rozpadzie Imperium mongolskiego z plemion kipczackich wyłoniło się wiele spokrewnionych językowo narodowości – Kazachowie, Karakałpacy, Nogajowie, Karaczajowie, Kumycy, Karaimi i Tatarzy, którzy zaliczają się do grupy kipczackiej.
Patrz także
Bibliografia
- Encyklopedia PWN. Obyczaje, języki, ludy świata. red. nacz. Bartłomiej Kaczorowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 384-5. ISBN 83-01-14874-8.