Konkatedra Świętego Aleksandra w Kijowie: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół Konkatedralny św. Aleksandra w Kijowie
	; Kościół św. Aleksandra, rysunek Tarasa Szewczenki. Stoi w centrum Kijowa na terenie dawnej Lackiej Słobody w dzielnicy Stare Miasto
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Kijów
Adres	Kościelna
Typ budynku	kościół
Styl architektoniczny	klasycyzm
Architekt	Vincenz Beretti
Inwestor	polska gmina kupiecka
Rozpoczęcie budowy	1817
Ukończenie budowy	1842
Ważniejsze przebudowy	1992
Pierwszy właściciel	parafia katolicka
	Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:19, 25 wrz 2013

Kościół Katedralny pw. św. Aleksandra w Kijowie (ukr. Костел Святого Олександра, Kosteł Swiatoho Ołeksandra) – rzymskokatolicka świątynia zbudowana w latach 1817–1842 na planie krzyża, z kopułą na skrzyżowaniu naw w stylu klasycystycznym. Kościół znajduje się na terenie dawnego kwartału polskiej gminy kupieckiej na Lackiej Słobodzie (Woli Polskiej), vis-à-vis Placu Niepodległości i Bramy Lackiej, przy ulicy Kościelnej 17.

Budowa

Dla upamiętnienia wizyty cara Aleksandra I w Kijowie ziemianie polscy z Antonim Sawickim na czele zbudowali za jego zgodą kościół katolicki pod wezwaniem św. Aleksandra. Budowano go w latach 1817-1842 pod kierunkiem Vincenza Berettiego^[1]. Wcześniej w Kijowie funkcjonował drewniany kościół rzymskokatolicki pw. Zwiastowania NMP, benedykowany w 1798 przez archidiakona Stanisława Steckiego, Katedra św. Zofii w Kijowie oraz nieistniejące już wtedy: kościół NMP zakony benedyktynów, kościół św. Jacka zakonu dominikanów i jezuitów.

W 1801 do Kijowa przybyła połowa dominikanów z klasztoru w Czarnobylu, którzy mieli tu "szczupły" drewniany klasztor. Kościół ten spłonął w 1823, a nabożeństwo odprawiano w kaplicy klasztornej. W 1823 władze carskie klasztor skasowały, a dominikanów usunięto z Kijowa w 1832, na skutek represji popowstaniowych. Nowy kościół murowany wybudowano 1817-1842 na placu w środku dawnej Słobody Lackiej, pomiędzy Kreszczatykiem a Starym Kijowem pw. św. Aleksandra. Kaplica cmentarna tegoż kościoła znajdowała się na starym cmentarzu na górze Batyja^[2]

Do wnętrza świątyni wchodzi się po paradnych schodach i przez monumentalny portyk z czterema kolumnami toskańskimi nakrytymi frontonem. Po obu jego stronach zbudowano dwie okrągło zakończone niewielkie dzwonnice. Lepsze czasy dla świątyni nastały po 1905, kiedy zelżał nacisk caratu na religie inne niż prawosławna. W czasach sowieckich w kościele urządzono planetarium. Obecnie świątynia po koniecznym remoncie znów jest konkatedrą diecezji kijowsko-żytomierskiej. Jest jednym z czterech kościołów rzymskokatolickich w Kijowie. Mieści się przy zbiegu ulic Kostiolnej i Trochswiatitielskiej.

Zobacz też

↑ Podhorodecki. Dzieje Kijowa. 1982
↑ Jan Skarbek. Źródła do dziejów rozgraniczenia diecezji łacińskich w Cesarstwie Rosyjskim w połowie XIX wieku: cz. 1. Diecezja kamieniecka. Diecezja łucko-żytomierska. 2000. str. 116

Bibliografia

O. Aleksejczuk, Kijów i okolice, Pascal, Bielsko-Biała, 2006, ISBN 83-7304-546-5
A. Strojny. Kijów. Miasto złotych kopuł, Bezdroża.

[1] Podhorodecki. Dzieje Kijowa. 1982

[2] Jan Skarbek. Źródła do dziejów rozgraniczenia diecezji łacińskich w Cesarstwie Rosyjskim w połowie XIX wieku: cz. 1. Diecezja kamieniecka. Diecezja łucko-żytomierska. 2000. str. 116

[1]

[2]

@@ Linia 8: / Linia 8: @@
  | adres                 = Kościelna
  | typ budynku           = kościół
- | styl architektoniczny = barok
+ | styl architektoniczny = klasycyzm
  | architekt             = Vincenz Beretti
  | inwestor              = polska gmina kupiecka
@@ Linia 36: / Linia 36: @@
 == Budowa ==
-Dla upamiętnienia wizyty cara [[Aleksander I Romanow|Aleksandra I]] w Kijowie ziemianie polscy z Antonim Sawickim na czele zbudowali za jego zgodą kościół katolicki w mieście pod wezwaniem św. Aleksandra. Budowano go w latach 1817-1842 pod kierunkiem Vincenza Berettiego<ref>Podhorodecki. Dzieje Kijowa. 1982</ref>. Wcześniej w Kijowie funkcjonował drewniany kościół rzymskokatolicki pw. Zwiastowania NMP, benedykowany w [[1798]] przez archidiakona Stanisława Steckiego oraz [[Katedra św. Zofii w Kijowie]].
+Dla upamiętnienia wizyty cara [[Aleksander I Romanow|Aleksandra I]] w Kijowie ziemianie polscy z Antonim Sawickim na czele zbudowali za jego zgodą kościół katolicki pod wezwaniem św. Aleksandra. Budowano go w latach 1817-1842 pod kierunkiem Vincenza Berettiego<ref>Podhorodecki. Dzieje Kijowa. 1982</ref>. Wcześniej w Kijowie funkcjonował drewniany kościół rzymskokatolicki pw. Zwiastowania NMP, benedykowany w [[1798]] przez archidiakona Stanisława Steckiego, [[Katedra św. Zofii w Kijowie]] oraz nieistniejące już wtedy: [[Kościół Najświętszej Maryi Panny i klasztor Benedyktynów w Kijowie|kościół NMP zakony benedyktynów]], [[Kościół św. Jacka i klasztor Dominikanów w Kijowie|kościół św. Jacka zakonu dominikanów]] i jezuitów.
 W [[1801]] do Kijowa przybyła połowa [[dominikanie|dominikanów]] z klasztoru w [[Czarnobyl]]u, którzy mieli tu "szczupły" drewniany klasztor. Kościół ten spłonął w [[1823]], a nabożeństwo odprawiano w kaplicy klasztornej. W [[1823]] władze carskie klasztor skasowały, a dominikanów usunięto z Kijowa w 1832, na skutek represji popowstaniowych. Nowy kościół murowany wybudowano 1817-1842 na placu w środku dawnej Słobody Lackiej, pomiędzy [[Plac Niepodległości w Kijowie|Kreszczatykiem]] a [[Zamek w Kijowie|Starym Kijowem]] pw. św. Aleksandra. Kaplica cmentarna tegoż kościoła znajdowała się na starym cmentarzu na górze Batyja<ref>Jan Skarbek. Źródła do dziejów rozgraniczenia diecezji łacińskich w Cesarstwie Rosyjskim w połowie XIX wieku: cz. 1. Diecezja kamieniecka. Diecezja łucko-żytomierska. 2000. str. 116</ref>