Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Murowance: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Architektura: drobne merytoryczne
Linia 79: Linia 79:
Cerkiew w Murowance jest budowlą trójnawową, została zbudowana na planie prostokąta. W czterech narożnikach budowli zlokalizowane są cylindryczne wieże, całość kryje dach dwuspadowy. Ściany zewnętrzne dekorowane są płytkimi niszami, wykończonymi podwójnymi łukami. Nawy cerkwi kryją sklepienia kryształowe. Z wyposażenia budowli przetrwała jedynie osiemnastowieczna tablica upamiętniająca dawnych kolatorów świątyni – rodzinę Kostrowieckich. Inskrypcja na tablicy zapisana jest w [[łacina|języku łacińskim]]<ref name="prz"/>.
Cerkiew w Murowance jest budowlą trójnawową, została zbudowana na planie prostokąta. W czterech narożnikach budowli zlokalizowane są cylindryczne wieże, całość kryje dach dwuspadowy. Ściany zewnętrzne dekorowane są płytkimi niszami, wykończonymi podwójnymi łukami. Nawy cerkwi kryją sklepienia kryształowe. Z wyposażenia budowli przetrwała jedynie osiemnastowieczna tablica upamiętniająca dawnych kolatorów świątyni – rodzinę Kostrowieckich. Inskrypcja na tablicy zapisana jest w [[łacina|języku łacińskim]]<ref name="prz"/>.


Cerkiew w Murowance swoją konstrukcją przypomina obronne świątynie prawosławne w [[cerkiew św. Michała Archanioła w Synkowiczach|Synkowiczach]], [[monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu|monasterze w Supraślu]]<ref>Mironowicz A.: ''Podlaskie ośrodki i organizacje prawosławne w XVI i XVII wieku''. Dział Wydawnictw Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, 1991, s. 89-94.</ref>, a także także położone na Mazowszu XVI-wieczne kościoły w Pawłowie, [[Zakroczym]]iu, [[Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Serocku|Serocku]], Węgrowie i [[Brochów (województwo mazowieckie)|Brochowie]]<ref>Robert M. Kunkel, Późnogotyckie Cerkwie na zachodnich rubieżach Wielkiego Księstwa Litewskiego, [w:] Sztuka ziem wschodnich Rzeczpospolitej XVI-XVIII w., Źródła i Monografie nr 189, KUL, Lublin 2000, s.42</ref>.
Cerkiew w Murowance swoją konstrukcją przypomina obronne świątynie prawosławne w [[cerkiew św. Michała Archanioła w Synkowiczach|Synkowiczach]], [[monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu|monasterze w Supraślu]]<ref>Mironowicz A.: ''Podlaskie ośrodki i organizacje prawosławne w XVI i XVII wieku''. Dział Wydawnictw Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, 1991, s. 89-94.</ref>, a także położone na Mazowszu XVI wieczne kościołów w [[Pawłowo (powiat mławski)|Pawłowie]], [[Zakroczym]]iu, [[Serock]]u, [[Cegłów (powiat miński)|Cegłowie]], Węgrowie i [[Brochów|Brochowie]]<ref>Robert M. Kunkel, Późnogotyckie Cerkwie na zachodnich rubieżach Wielkiego Księstwa Litewskiego, [w:] Sztuka ziem wschodnich Rzeczpospolitej XVI-XVIII w., Źródła i Monografie 189, KUL, Lublin 2000, s.42</ref>. Ściany cerkwi mają półtora metra grubości. Elewację zwieńczono trójkątnym szczytem<ref name="tyszka"/>

{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
[[Kategoria:Cerkwie w obwodzie grodzieńskim|Murowanka]]
[[Kategoria:Cerkwie w obwodzie grodzieńskim|Murowanka]]

Wersja z 12:37, 14 kwi 2014

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej
Свята-Раства-Багародзіцкая царква
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Murowanka

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

Eparchia grodzieńska i wołkowyska

Wezwanie

Narodzenie Matki Bożej

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Murowanceprawosławna cerkiew obronna w Murowance (dawniej Małomożejkowo; rejon szczuczyński obwodu grodzieńskiego Białorusi), wzniesiona na pocz. XVI w. w stylu gotyckim.

Historia

Cerkiew została zbudowana na początku XVI w. w stylu późnogotyckim, z cegły, jako budowla obronna. Po zawarciu unii brzeskiej przeszła do rąk nowo powstałego Kościoła unickiego. W 1817 budowla była przebudowywana. Świątynia została zamknięta w 1839, po synodzie połockim, który zlikwidował unię na ziemiach zabranych. W 1863 obiekt został ponownie przekazany parafii prawosławnej, w latach 1871-1872 miała miejsce kolejna znacząca przebudowa obiektu, w czasie której obniżono dach i podwyższono dwie zachodnie wieże cerkwi. Po I wojnie światowej świątynia została zamknięta, zaś w 1928 zrewindykowana na rzecz Kościoła katolickiego. Po II wojnie światowej obiekt został zamknięty i przez kolejne kilka dziesięcioleci stał pusty[1].

W 1991 świątynię przekazano katolikom, jednak następnie decyzja ta została zmieniona i cerkiew trafiła do parafii prawosławnej[1].

Architektura

Cerkiew w Murowance jest budowlą trójnawową, została zbudowana na planie prostokąta. W czterech narożnikach budowli zlokalizowane są cylindryczne wieże, całość kryje dach dwuspadowy. Ściany zewnętrzne dekorowane są płytkimi niszami, wykończonymi podwójnymi łukami. Nawy cerkwi kryją sklepienia kryształowe. Z wyposażenia budowli przetrwała jedynie osiemnastowieczna tablica upamiętniająca dawnych kolatorów świątyni – rodzinę Kostrowieckich. Inskrypcja na tablicy zapisana jest w języku łacińskim[1].

Cerkiew w Murowance swoją konstrukcją przypomina obronne świątynie prawosławne w Synkowiczach, monasterze w Supraślu[2], a także położone na Mazowszu XVI wieczne kościołów w Pawłowie, Zakroczymiu, Serocku, Cegłowie, Węgrowie i Brochowie[3]. Ściany cerkwi mają półtora metra grubości. Elewację zwieńczono trójkątnym szczytem[4]

  1. a b c G. Rąkowski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Burchard Edition, Warszawa 1997, ISBN 83-904446-9-0, s.153-154
  2. Mironowicz A.: Podlaskie ośrodki i organizacje prawosławne w XVI i XVII wieku. Dział Wydawnictw Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, 1991, s. 89-94.
  3. Robert M. Kunkel, Późnogotyckie Cerkwie na zachodnich rubieżach Wielkiego Księstwa Litewskiego, [w:] Sztuka ziem wschodnich Rzeczpospolitej XVI-XVIII w., Źródła i Monografie 189, KUL, Lublin 2000, s.42
  4. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie tyszka
    BŁĄD PRZYPISÓW