Bazylika archikatedralna św. Jakuba w Szczecinie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne, nie ma dowodów na udział Brunsberga w tych pracach.
Linia 98: Linia 98:
W latach 1370–1387 miała miejsce gruntowna przebudowa części wschodniej świątyni polegająca na podwyższeniu [[nawa|naw]] bocznych w części prezbiterialnej i stworzeniu w ten sposób [[Kościół halowy|układu halowego]]. Pomiędzy wciągniętymi do wnętrza [[skarpa (architektura)|przyporami]] powstaje rząd [[kaplica|kaplic]].
W latach 1370–1387 miała miejsce gruntowna przebudowa części wschodniej świątyni polegająca na podwyższeniu [[nawa|naw]] bocznych w części prezbiterialnej i stworzeniu w ten sposób [[Kościół halowy|układu halowego]]. Pomiędzy wciągniętymi do wnętrza [[skarpa (architektura)|przyporami]] powstaje rząd [[kaplica|kaplic]].


W I poł. XV w. miała miejsce przebudowa południowej ściany [[Korpus budowli|korpusu nawowego]] pod kierunkiem [[Hinrich Brunsberg|Henryka Brunsberga]]. Ściana ta otrzymała bardzo dekoracyjny wygląd (widoczny do dnia dzisiejszego) z licznymi [[lizena]]mi, [[wimperga]]mi i płycinami bogato zdobionymi glazurowanymi kształtkami.
W I poł. XV w. miała miejsce przebudowa południowej ściany [[Korpus budowli|korpusu nawowego]] pod kierunkiem być może [[Hinrich Brunsberg|Henryka Brunsberga]]. Ściana ta otrzymała bardzo dekoracyjny wygląd (widoczny do dnia dzisiejszego) z licznymi [[lizena]]mi, [[wimperga]]mi i płycinami bogato zdobionymi glazurowanymi kształtkami.


W 1456 zawaliła się (z nieznanych przyczyn) [[wieża]] południowa, co spowodowało zniszczenie zachodniej części [[Korpus budowli|korpusu nawowego]]. W II poł. XV w. odbudowano [[Korpus budowli|korpus nawowy]] w [[Kościół halowy|układzie halowym]] (w nawiązaniu do istniejącego już halowego [[prezbiterium]]) oraz zbudowano jedną centralną wieżę (w miejsce istniejących poprzednio dwóch), pod kierunkiem mistrza Jana Benecke (1503).
W 1456 zawaliła się (z nieznanych przyczyn) [[wieża]] południowa, co spowodowało zniszczenie zachodniej części [[Korpus budowli|korpusu nawowego]]. W II poł. XV w. odbudowano [[Korpus budowli|korpus nawowy]] w [[Kościół halowy|układzie halowym]] (w nawiązaniu do istniejącego już halowego [[prezbiterium]]) oraz zbudowano jedną centralną wieżę (w miejsce istniejących poprzednio dwóch), pod kierunkiem mistrza Jana Benecke (1503).

Wersja z 00:47, 26 kwi 2014

Bazylika archikatedralna w Szczecinie
bazylika mniejsza, archikatedra
Ilustracja
Bazylika archikatedralna św. Jakuba
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczecin

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół łaciński

bazylika mniejsza
• nadający tytuł

od 1983
Jan Paweł II

Wezwanie

św. Jakuba

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa
Katedra w 1975 roku, ówczesna ul.Wielka

Bazylika archikatedralna świętego Jakuba – najważniejszy kościół miasta Szczecina. Zlokalizowany na Starym Mieście, ul. Kard. Wyszyńskiego 19. Drugi po Bazylice licheńskiej pod względem wysokości istniejący kościół w Polsce.

Znaczenie

W dobie średniowiecza wraz z nieistniejącym od 1831 kościołem NMP pełnił funkcję fary miejskiej, od 1534 do 1945 należał do pomorskiej gminy luterańskiej.

Pod względem architektonicznym wzniesiona w XIV i XV stuleciu świątynia należy do dzieł gotyku ceglanego, charakterystycznego dla krajów nadbałtyckich stylu w architekturze gotyckiej. Spośród budowniczych kościoła wyróżnia się Heinrich Brunsberg i jego warsztat, działający na terenie Pomorza i sąsiedniej Brandenburgii.

Zniszczony podczas II wojny światowej kościół został pieczołowicie odbudowany. Wewnątrz umieszczono wtórnie kilka dzieł plastyki gotyckiej w tym retabula ołtarzowe z Ciećmierza, Chojny i Lubeki. Z wystroju nowożytnego zachowało się kilka epitafiów i rzeźb.

W 1972 stał się kościołem katedralnym diecezji szczecińsko-kamieńskiej, od 1992 archidiecezji.

Historia

Bazylika archikatedralna św. Jakuba
Strona południowa (ul. kard. S. Wyszyńskiego)
Zegar
Zwieńczenie iglicy kulą i krzyżem
Katedra przed rekonstrukcją wieży
Rekonstrukcja sygnaturki
Rzut przyziemia katedry

W 1187 zbudowano pierwszy kościół (najprawdopodobniej drewniany) w miejscu, gdzie dziś stoi bazylika katedralna. Konsekracji dokonał ówczesny biskup kamieński Zygfryd. Była to trzecia z kolei świątynia chrześcijańska w mieście Szczecinie. Za fundatora uważa się bogatego mieszczanina Beringera z Bambergu, który prawdopodobnie traktował nową świątynię jako wotum za dzieło misyjne ewangelizacji Pomorza, dokonane przez jego słynnego rodaka – Ottona z Bambergu, zwanego "apostołem Pomorza".

W II poł. XIII w. powstała trzynawowa, bezprzyporowa, gotycka, ceglana bazylika o szerokości 25 m, długości 30 m i wysokości naw bocznych 8,5 m. Kościół posiadał pięcioboczne prezbiterium z ambitem, obok którego znajdowała się wolnostojąca kaplica. U drugiego krańca korpusu nawowego powstały dwie wieże.

W latach 1370–1387 miała miejsce gruntowna przebudowa części wschodniej świątyni polegająca na podwyższeniu naw bocznych w części prezbiterialnej i stworzeniu w ten sposób układu halowego. Pomiędzy wciągniętymi do wnętrza przyporami powstaje rząd kaplic.

W I poł. XV w. miała miejsce przebudowa południowej ściany korpusu nawowego pod kierunkiem być może Henryka Brunsberga. Ściana ta otrzymała bardzo dekoracyjny wygląd (widoczny do dnia dzisiejszego) z licznymi lizenami, wimpergami i płycinami bogato zdobionymi glazurowanymi kształtkami.

W 1456 zawaliła się (z nieznanych przyczyn) wieża południowa, co spowodowało zniszczenie zachodniej części korpusu nawowego. W II poł. XV w. odbudowano korpus nawowy w układzie halowym (w nawiązaniu do istniejącego już halowego prezbiterium) oraz zbudowano jedną centralną wieżę (w miejsce istniejących poprzednio dwóch), pod kierunkiem mistrza Jana Benecke (1503).

W 1534 kościół stał się świątynią protestancką na mocy decyzji Sejmiku Trzebiatowskiego.

Ostrzał artyleryjski podczas oblężenia miasta przez wojska brandenburskie w 1677 wywołał pożar kościoła. Zniszczeniu uległa wieża, sklepienia korpusu oraz część gotyckiego wyposażenia katedry.

Na przełomie XVII/XVIII w. odbudowano katedrę po pożarze oraz wyposażono jej wnętrze w nowe barokowe sprzęty (w 1711 powstał nowy, ogromny – sięgający niemal do sklepienia – ołtarz główny projektu Erharda Löfflera).

Pod koniec XIX w. rozpoczęto generalną renowację świątyni. W jej ramach powstał (1894) nowy, smukły hełm o wysokości 119 m wieńczący katedralną wieżę, kościół wyposażony został w instalację elektryczną i grzewczą. W trakcie prac doszło do katastrofy budowlanej – zawaleniu uległ dobudowywany hełm wieży.

Katedra (podczas rekonstrukcji wieży)
Nawa główna Katedry

W 1944 w wyniku bombardowania katedra uległa bardzo poważnemu uszkodzeniu (całkowicie zniszczony dach korpusu nawowego i hełm wieży oraz północna elewacja budowli). Ucierpiało bardzo również wyposażenie budowli.

W latach 1947–1949 tymczasowo zabezpieczono kościół przed dalszą destrukcją – przykryto prezbiterium sklepieniem i wzniesiono ściany oddzielające go od praktycznie nieistniejącego korpusu nawowego.

Między 1972 a 1974 odbudowano katedrę. Do podjęcia decyzji o odbudowie przyczyniło się zwłaszcza przekazanie świątyni na własność Kościołowi katolickiemu oraz decyzja papieża Pawła VI o powołaniu w dniu 28.06.1972 diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Autorami projektu odbudowy zostali szczecińscy architekci: Stanisław Latour i Adam Szymski. Projekt zakładał odbudowę świątyni w jej historycznym kształcie, z wyjątkiem elewacji północnej, której nadano nowoczesną formę. Z powodu poważnego naruszenia murów wieży, nie zdecydowano się na odbudowę wieńczącej jej hełmu.

W 1983 papież Jan Paweł II podniósł kościół do rangi bazyliki mniejszej.

Wejście do krypty

W 2007 rozpoczęła się przebudowa zwieńczenia wieży w celu przywrócenia jej dawnej sylwetki. 12 stycznia 2008 na wieży postawiono strzelisty hełm (zob.: [zdjęcie]) , w którym znalazły się punkty widokowe. Po odbudowie wieży, katedra mierzy 110,18 m[1] i jest drugim pod względem wysokości budynkiem w Szczecinie (po wieżowcu PAZIM, który wraz z masztem antenowym liczy 113 m wysokości) oraz drugą co do wysokości świątynią w Polsce (po bazylice w Licheniu – 141,5 m).

15 czerwca 2008 uroczyście poświęcone zostały nowe organy.

23 października 2009 w Bazylice Archikatedralnej spoczął drugi ordynariusz diecezji, pierwszy Metropolita Szczecińsko-Kamieński Arcybiskup senior Marian Przykucki. Do czasu przygotowania krypty biskupiej trumna z ciałem byłego metropolity spoczywała w jednej z kaplic bocznych.

W dniu 7 maja 2010 w krypcie szczecińskiej katedry został pochowany, zmarły 1 maja 2010, arcybiskup Zygmunt Kamiński.

8 października 2010 na dachu katedry zainstalowana została nowa sygnaturka, była przygotowywana od jesieni 2009; ma ona 18 metrów wysokości[2][3].

Wyposażenie wnętrza

Prezbiterium

Prezbiterium
Prezbiterium
Ołtarzowy czworoboczny
Tryptyk
Krucyfiks

Centralne miejsce w prezbiterium zajmuje obszerny, czworoboczny stół ołtarzowy, ufundowany na dziesięciolecie istnienia diecezji szczecińsko-kamieńskiej w 1982. Jego boki ozdabiają odlane w mosiądzu płaskorzeźby. Od strony zachodniej, pośrodku, umieszczono wizerunek Matki Boskiej, a po jej obu stronach płaskorzeźby dwunastu apostołów. Na pozostałych ścianach bocznych ołtarza umieszczono wizerunki szeregu osób związanych z historią kościoła ma Pomorzu, w Polsce i na świecie, poczynając od okresu chrystianizacji (św. Otton z Bambergu, książę Warcisław I), a kończąc na czasach niemal współczesnych (św. Maksymilian Maria Kolbe, prymas Stefan Wyszyński, papież Jan Paweł II). Ołtarz i ambonę zaprojektował i wykonał Kazimierz Bieńkowski z Warszawy.

Po stronie wschodniej prezbiterium, na dwóch filarach, zawieszony został ołtarz – tryptyk. Stanowi on kompilację kilku zniszczonych ołtarzy. W zrekonstruowanej w 1981 szafie umieszczono 18 płaskorzeźb z ok. XV. Najcenniejszą z nich jest postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem wykonana w typie "Pięknej Madonny" – pochodząca z Mieszkowic. Obok znajdują się, wywodzące się z kościoła w Chojnie, podobizny sześciu świętych niewiast oraz dwóch biskupów: św. Ottona i św. Wojciecha. Z Żukowa zaś pochodzą rzeźby dziewięciu apostołów w predelli. Trzy figury zostały wykonane współcześnie.

Nad ołtarzem umieszczony został późnogotycki krucyfiks z Uznamu wykonany w XV/XVI w. w formie Drzewa Życia, z widocznymi pąkami oraz czterema medalionami zawierającymi symbole poszczególnych Ewangelistów.

Kaplice

Kaplica Akademicka

Kaplica Akademicka

Centralne miejsce w kaplicy zajmuje konfesjonał. Oprawę plastyczną kaplicy stanowią 4 obrazy przedstawiające Ojców Kościoła: św. Hieronima, św. Augustyna, św. Grzegorza i św. Ambrożego. Wykonane współcześnie przez Małgorzatę Wodejszo obrazy są kopiami fragmentów Ołtarza Ojców Kościoła - dzieła Michaela Pachera wykonanego w 1463 dla klasztoru w Neustift koło Brixen (obecnie ołtarz eksponowany jest w muzeum sztuki "Stara Pinakoteka" w Monachium). Kaplica urządzona została według wskazówek ks. infułata Romana Kostynowicza, a poświęcił ją w dniu 10.10.2008 abp. Zygmunt Kamiński.

Kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej

Kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej

Pierwotnie kaplica była budowlą wolnostojącą, z trójbocznym zamknięciem od wschodu. Przez pewien czas pełniła funkcje gospodarcze (skład opału). Pod koniec XIX w., podczas prac renowacyjnych katedry, przywrócono jej funkcje sakralne i nadano neogotycki wystrój.

W kaplicy znajduje się kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, wykonana przez Annę Torwirt z Torunia. W oknach witraże Wiktora Ostrzałka o tematyce maryjnej.

Kaplica Judy Tadeusza

Kaplica św. Judy Tadeusza

W kaplicy poświęconej patronowi spraw trudnych i beznadziejnych znajduje się współczesny (2003) obraz świętego autorstwa Krystyny Bogdan. Obraz osadzony jest w pochodzącej z XVIII w. barokowej ramie. Nad obrazem, witraż z wyobrażeniami Michała Archanioła, św. Judy Tadeusza, św. Franciszka z Asyżu i św. Barbary.

Kaplica Portowców

Kaplica Portowców

Centralne miejsce w kaplicy zajmuje drewniany krzyż, który w czasie strajków w sierpniu 1980 stał na terenie szczecińskiego portu na Łasztowni. Pod krzyżem umieszczono godło cechu kupców rybnych z 1693, przedstawiające Matkę Bożą z Dzieciątkiem i rybami. Płaskorzeźba ta stanowiła niegdyś element bogato zdobionych siedzisk kupieckich kościoła św. Jakuba. W kaplicy znajduje się również obraz Wieńczysława Mazusia przedstawiający cudowny połów ryb oraz współczesny (1990) witraż autorstwa Ireny i Longina Kisielewskich z widokiem szczecińskiego portu i tablicy poświęconej ofiarom Grudnia 70, jaka znajduje się przy bramie głównej szczecińskiej stoczni.

Kaplica św. Maksymiliana Kolbego

Kaplica św. Maksymiliana Kolbego

Kaplica poświęcona jest ofiarom hitlerowskich obozów zagłady. Rzeźbę świętego (autor: Anna Dopierała Bomba) ustawiono na tle ściany zawierającej nazwy niemieckich obozów koncentracyjnych. Krata oddzielająca kaplicę od nawy nawiązuje do wyglądu ogrodzeń z drutu kolczastego w hitlerowskich obozach zagłady.

Kaplica św. Wojciecha – tryptyk

Kaplica świętego Wojciecha

Kaplica znajduje się na osi katedry. Wykonana współcześnie szafa tryptyku zawiera pochodzącą z Kościoła Mariackiego w Chojnie, szesnastowieczną figurę Matki Bożej Apokaliptycznej (Maryja stoi na sierpie księżyca, co symbolizuje zwycięstwo nad siłami zła i szatana). Obok – św. Wojciech (atrybut wiosło). Pod ołtarzem znajduje się relikwiarz z relikwiami św. Wojciecha; zaś nad ołtarzem – rzeźba przedstawiająca Michała Archanioła z XVII w., która niegdyś wieńczyła baldachim katedralnej ambony (ambona nie zachowała się). W posadzce kaplicy znajduje się wejście do krypty grzebalnej biskupów szczecińskich. Nad kaplicą – ogromny (powierzchnia 80 m kwadrat.) witraż ufundowany z okazji pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Szczecina.

Kaplica Szewców

Kaplica Szewców

Kaplica pełniła pierwotnie funkcję miejsca pochówku członków cechu szewców. Jako jedyna kaplica w szczecińskiej katedrze zachowała oryginalny, barokowy wystrój z 1779. Obecnie zgromadzone są w niej szczątki ludzkie znalezione podczas prac przy odbudowie katedry w latach: 1971-72 oraz 2005-6. Część kości złożonych zostało w cynowym sarkofagu pomorskiej rodziny von Wedel z Krępcewa. Kaplicę zdobi witraż wykonany w 1998 przez Michała Kośmickiego według projektu Grażyny Strykowskiej.

Kaplica Miłosierdzia Bożego

Kaplica Miłosierdzia Bożego

W kaplicy ustawiono współczesny obraz Pana Jezusa Miłosiernego oprawiony w dziewiętnastowieczną drewnianą ramę pochodzącą z kościoła Chrystusa Króla w Świnoujściu. W oknie kaplicy witraż z 1992 ufundowany przez Zachodniopomorski Związek Sybiraków, a zaprojektowany przez ks. Jana Młyńczaka.

Kaplica Kolejarzy

Kaplica Kolejarzy

W centrum współczesnego ołtarza zaprojektowanego przez Aleksandra Sęka i Edwarda Rogalskiego umieszczono rzeźbę św. Katarzyny – patronki kolejarzy. Na bocznych skrzydłach znalazły się sceny z jej męczeństwa. Witraż, zaprojektowany przez Sebastiana Ratajczaka, a wykonany w 1998 przez Michała Kośmickiego, przedstawia św. Katarzynę w otoczeniu świętych: Krzysztofa, Mikołaja, Stanisława Kostki i Rafała Kalinowskiego.

Kaplica Książąt Pomorskich

Kaplica Książąt Pomorskich

W wykonanym współcześnie kamiennym grobowcu spoczęły doczesne szczątki książąt pomorskich. Szczątki te znajdowały się uprzednio w sarkofagach, w krypcie Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. W czasie drugiej wojny światowej krypta uległa zawaleniu, a sarkofagi uszkodzeniu. Po wojnie sarkofagi poddano konserwacji i obecnie można je oglądać w muzeum Zamku Książąt Pomorskich. Nad grobowcem znajduje się obraz epitafijny z około 1600. Po obu stronach grobowca podziwiać możemy dwie rzeźby drewniane z XVII w. oraz konsole z motywami czaszek. Przedmioty te pochodzą z dawnego wyposażenia Katedry. W oknie kaplicy zamontowano witraż Ireny Kisielewskiej przedstawiający dziewięciopolowy, paradny herb Gryfitów.

Kaplica Ludzi Morza

Kaplica Ludzi Morza

Na ścianie kaplicy umieszczono trzy olejne obrazy Ryszarda Kiełtyki tworzące tryptyk zatytułowany "Stella Maris" (Gwiazda Morza). Obok umieszczono przedmioty związane z morzem i żeglugą: koło sterowe, kompas, lampy nawigacyjne, dzwon okrętowy. Witraż z 1992 – dzieło Michała Kośmickiego – przedstawia m.in. sceny z życia ludzi morza.

Kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej

Kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej

W kaplicy znajduje się dar papieża Jana Pawła II dla szczecińskiej katedry – kopia obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej. Kopia pochodzi z 1947 i wykonana zastała przez Łucję Bałzukiewicz. Dar, papież przekazał w 1983 – podczas swej drugiej pielgrzymki do Ojczyzny. W oknie kaplicy – witraż Ireny Kisielewskiej "Mater Misericordia" (1987) z wizerunkiem obrazu, Ostrej Bramy i kościoła św. Anny w Wilnie.

Kaplica Najświętszego Sakramentu – tryptyk

Kaplica Najświętszego Sakramentu

W kaplicy znajduje się bardzo cenny ołtarztryptyk z końca XIV w. Ołtarz trafił do szczecińskiej Katedry z Ciećmierza, jednak pierwotnie znajdował się najprawdopodobniej w klasztorze cysterek na Górze Chełmskiej koło Koszalina. W środkowej części tryptyku przedstawiono scenę Koronacji Maryi (na górze) oraz Pokłonu Trzech Króli (u dołu). Po bokach znajdują się rzeźby czterech świętych niewiast: Agnieszki (z barankiem), Barbary (z wieżą), Katarzyny (z mieczem i kołem) oraz Doroty (z koszykiem z różami). Na skrzydłach tryptyku zamieszczono figury 12 apostołów. Oryginalna polichromia tryptyku nie zachowała się.

Kaplica Armii Krajowej – Pieta

Kaplica Armii Krajowej

Kaplica poświęcona jest żołnierzom Armii Krajowej oraz uczestnikom powstania warszawskiego. W centrum kaplicy na ścianie południowej znajduje się Pieta – czyli przedstawienie Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwego Chrystusa. Rzeźba pochodzi z przełomu XV i XVI w. z Lubniewic. Witraże w kaplicy, będące dziełem Ireny Kisielewskiej, przedstawiają patronów Armii Krajowej: św. Barbarę i św. Jerzego

Kaplica Chrzcielna (tryptyk)

Kaplica Chrzcielna

Ołtarz (tryptyk) wykonany został w latach 20. XVI w. w warsztacie Clausa Berga w Lubece. W centrum kompozycji znajduje się Matka Boża z Dzieciątkiem. Nad nią dwa aniołki trzymające koronę. Maryja stoi na sierpie księżyca, co symbolizuje zwycięstwo nad siłami zła i szatana. Obok św. Magdalena i niezidentyfikowany święty. Na skrzydłach tryptyku znajdują się rzeźby 8 świętych, a poniżej (w predelli) współczesne przedstawienia czterech ewangelistów. Poniżej ołtarza zamontowano relikwiarz z relikwiami św. Ottona, podarowanymi w 1974 r przez biskupa Bambergu. W kaplicy znajduje się także zabytkowa, pochodząca z Dobropola, XVII-wieczna chrzcielnica – dzieło artystów Christopcha Schmidta – stolarza i Joachima Sellina – malarza. Chrzcielnica została wykonana w Wolinie. Kaplicę od nawy głównej odgradza ozdobna, barokowa, drewniana przegroda pochodząca z kościoła w Stolcu.

Organy

Organy
prospekt organowy
stół gry
wnętrze
wnętrze - traktura

Inicjatywa wybudowania nowych, reprezentacyjnych organów dla szczecińskiej katedry pojawiła się w 2004. Postanowiono wówczas, nie wzorować się na istniejącym do 1945 instrumencie, lecz stworzyć całkowicie nowe dzieło. W wyniku przetargu, budowę organów powierzono firmie Dariusza Zycha z Wołomina - wykonawcy m.in. największych w Polsce organów w bazylice licheńskiej. Najtrudniejszym problemem przy projektowaniu okazałej bryły instrumentu było takie jej ukształtowanie, by nie został zasłonięty znajdujący się za organami witraż o powierzchni 30 m2 przedstawiający scenę Przemienienia Pańskiego. Głównym projektantem organów był Dariusz Zych. W marcu 2008 rozpoczęto montaż organów w katedrze. Po zakończeniu prac montażowych przystąpiono do trwającego dwa miesiące procesu strojenia (intonacji) organów. Poświęcenie organów i nadanie im imienia Jana Pawła II nastąpiło 15 czerwca 2008. Specjalnie na tę uroczystość skomponowane zostały dwa utwory Lux et veritas (Światło i prawda) Marka Jasińskiego i Ad maiorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bożą) Zbigniewa Kozuba. Ostateczne zakończenie prac przy organach i przekazanie ich do użytkowania nastąpiło 27 lipca 2008.

Organy posiadają 66 głosów i składają się z 4743 piszczałek (o wysokości od 11 milimetrów do 10 m), w tym 183 rezonatorów trąbki hiszpańskiej. Cały instrument o wysokości 10 m waży 36 ton. Kontuar (stół gry) wyposażony jest w cztery klawiatury ręczne oraz klawiaturę nożną. Organy posiadają mechaniczną trakturę oraz cztery dmuchawy dostarczające 80 m3 powietrza na minutę.

Epitafia

Na ścianach Katedry zgromadzono kilka epitafiów pochodzących z Pomorza Zachodniego:

Pozostałe obiekty

Tablice pamiątkowe

W szczecińskiej bazylice katedralnej znajduje się wiele tablic pamiątkowych. Poszczególne tablice poświęcone są:

Inne

  • Z największym szczecińskim kościołem związane były znane osoby. Najsłynniejszym organistą ewangelickiego wówczas kościoła św. Jakuba był znany niemiecki kompozytor romantyczny Carl Loewe, znany szczególnie jako autor wielu pieśni (m.in. Switezmädchen i Frau Twardowska do słów Adama Mickiewicza). Loewe był przez 45 lat (1820-1865) najwybitniejszą postacią życia muzycznego Szczecina i doprowadził do wykonania wielu wybitnych dzieł – m.in. Pasji według św. Mateusza i Pasji według św. Jana Jana Sebastiana Bacha. Poprowadził też tu w 1827 szczecińskie prawykonanie IX Symfonii Ludwiga van Beethovena i światowe prawykonanie uwertury do Snu nocy letniej Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego, napisanej do sztuki Szekspira. Pomnik Loewego stał przed katedrą do 1945 (do dziś ocalał tylko neogotycki cokół, na którym stoi obecnie figura Maryi).

Zobacz też

Szablon:Portal

  1. Paweł Knap, Andrzej Kraśnicki, Artur Rasmus: Katedra: historia kościoła św. Jakuba w Szczecinie. Wyd. 1. Szczecin: Walkowska Wydawnictwo – Jeż, 2008, s. 53. ISBN 978-83-924983-5-3. (pol.).
  2. Sedina.pl: Sygnaturka już na dachu katedry. [dostęp 2010-12-12].
  3. Szczecińska Bazylika Metropolitalna: Sygnaturka. [dostęp 2010-12-12].
  4. J. Zenkner, Stargard. Klejnot na Pomorskim Szlaku, Stargard 2006, s. 56-57

Linki zewnętrzne