Bazylika św. Wojciecha w Wąwolnicy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
kat, drobne redakcyjne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Kościół gotycki z XIV wieku: ilustracja, merytoryczne
Linia 75: Linia 75:


== Kościół gotycki z XIV wieku ==
== Kościół gotycki z XIV wieku ==
[[Plik:A 798 zespół kościoła p.w. św. Wojciecha Wąwolnica kaplica Matki Boskiej Kębelskiej przy kościele 5.JPG|thumb|Gotyckie prezbiterium w kaplicy Matki Boskiej]]
Położony obok nowego kościoła stary gotycki kościół z 2 połowy [[XIV wiek]]u, przebudowany w [[1630]] roku i około [[1700]] roku został na początku [[XX wiek]]u częściowo rozebrany, jednak zachowano jego najstarszą część gotycką w postaci [[prezbiterium]].
Położony obok nowego kościoła stary gotycki kościół św. Wojciecha zbudowany został w 2 połowie [[XIV wiek]]u. Kronikarz [[Jan Długosz]] wzmiankował, że świątynię wzniesiono z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego, który był jego patronem. Król Kazimierz Jagiellończyk przekazał swój patronat nad kościołem benedyktynom na Świętym Krzyżu. Kościół ten był siedzibą jednej z dwóch parafii w mieście, którą erygowano w 1342 roku. W 1603 roku dobudowano do kościoła drewnianą nawę, którą niedługo później zastąpiono murowaną o trzech przęsłach i dwoma kaplicami po bokach. Kościół został rozbudowany w stylu barokowym około [[1630]] roku i ozdobiono nowymi ołtarzami. W czasie Potopu szwedzkiego został zdewastowany, lecz do końca XVII wieku świątynię odnowiono. W 1700 roku przeniesiono do kościoła XV wieczną gotycką figurę Madonny z Kębła. Po kasacie zakonu benedyktynów w 1819 roku kościół popadł w ruinę i w 1843 roku wzmiankowano, że nie posiada dachu. Wyremontowano go w 1853 roku.
W związku z budową nowego kościoła na początku [[XX wiek]]u zniszczona już część frontową starego kościoła rozebrano, jednak zachowano jego najstarszą część średniowieczną w postaci gotyckiego [[prezbiterium]] (obecnie otynkowanego). Sklepienie jest ozdobione w stylu tzw. Renesansu Lubelskiego - składa się na nie polichromowana dekoracja sztukatorska i polichromowane sklepienie kolebkowe. Sklepienie poddano renowacji konserwatorskiej w 2009 roku. W 1984 roku do gotyckiej części dobudowano od frontu nową część<ref>http://www.sanktuarium-wawolnica.pl/kaplica-mb.html</ref>. Obecnie w dawnym kościele mieści się Sanktuarium Matki Boskiej Kębelskiej. Kaplica jest najstarszym zachowanym budynkiem w Wąwolnicy.


== Kościół z 1907 roku ==
== Kościół z 1907 roku ==

Wersja z 16:32, 5 sty 2015

Bazylika św. Wojciecha w Wąwolnicy
Ilustracja
Widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wąwolnica

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

bazylika mniejsza
• nadający tytuł

od 18 lipca 2001
Jan Paweł II

Wezwanie

św. Wojciecha

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Matka Boża Kębelska

Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa

Bazylika św. Wojciecha w Wąwolnicy – kościół neogotycki, trójnawowy, z jednowieżową fasadą, został wzniesiony w latach 1907-1914, według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Godność bazyliki mniejszej kościół posiada od 2001.

Kościół gotycki z XIV wieku

Gotyckie prezbiterium w kaplicy Matki Boskiej

Położony obok nowego kościoła stary gotycki kościół św. Wojciecha zbudowany został w 2 połowie XIV wieku. Kronikarz Jan Długosz wzmiankował, że świątynię wzniesiono z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego, który był jego patronem. Król Kazimierz Jagiellończyk przekazał swój patronat nad kościołem benedyktynom na Świętym Krzyżu. Kościół ten był siedzibą jednej z dwóch parafii w mieście, którą erygowano w 1342 roku. W 1603 roku dobudowano do kościoła drewnianą nawę, którą niedługo później zastąpiono murowaną o trzech przęsłach i dwoma kaplicami po bokach. Kościół został rozbudowany w stylu barokowym około 1630 roku i ozdobiono nowymi ołtarzami. W czasie Potopu szwedzkiego został zdewastowany, lecz do końca XVII wieku świątynię odnowiono. W 1700 roku przeniesiono do kościoła XV wieczną gotycką figurę Madonny z Kębła. Po kasacie zakonu benedyktynów w 1819 roku kościół popadł w ruinę i w 1843 roku wzmiankowano, że nie posiada dachu. Wyremontowano go w 1853 roku. W związku z budową nowego kościoła na początku XX wieku zniszczona już część frontową starego kościoła rozebrano, jednak zachowano jego najstarszą część średniowieczną w postaci gotyckiego prezbiterium (obecnie otynkowanego). Sklepienie jest ozdobione w stylu tzw. Renesansu Lubelskiego - składa się na nie polichromowana dekoracja sztukatorska i polichromowane sklepienie kolebkowe. Sklepienie poddano renowacji konserwatorskiej w 2009 roku. W 1984 roku do gotyckiej części dobudowano od frontu nową część[1]. Obecnie w dawnym kościele mieści się Sanktuarium Matki Boskiej Kębelskiej. Kaplica jest najstarszym zachowanym budynkiem w Wąwolnicy.

Kościół z 1907 roku

Na fasadzie tablice: z 1926 roku (upamiętnia mieszkańców Wąwolnicy poległych za Ojczyznę w latach 1918-1920) i z 1990 roku (poświęcona żołnierzom II wojny światowej oraz ofiarom nazizmu i stalinizmu), we wnęce w zachodniej ścianie kościoła figura patrona. Zachowane prezbiterium dawnego kościoła stanowi dziś kaplicę Matki Boskiej Kębelskiej (sanktuarium maryjne), gdzie w ołtarzu znajduje się przeniesiona z pobliskiego Kębła otaczana kultem gotycka figura Matki Bożej z Dzieciątkiem (zaliczana do tzw. Pięknych Madonn), koronowana w 10 września 1978 roku diademami papieskimi. Była to ostatnia koronacja maryjna w Polsce przed pontyfikatem Jana Pawła II.

W 1984 odbyła się tu konsekracja biskupa Jana Śrutwy. W 1986 w Wąwolnicy odbył się Ogólnopolski Kongres Maryjny.

Wnętrze

Bibliografia