Bazylika św. Wojciecha w Wąwolnicy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kat, drobne redakcyjne |
→Kościół gotycki z XIV wieku: ilustracja, merytoryczne |
||
Linia 75: | Linia 75: | ||
== Kościół gotycki z XIV wieku == |
== Kościół gotycki z XIV wieku == |
||
[[Plik:A 798 zespół kościoła p.w. św. Wojciecha Wąwolnica kaplica Matki Boskiej Kębelskiej przy kościele 5.JPG|thumb|Gotyckie prezbiterium w kaplicy Matki Boskiej]] |
|||
Położony obok nowego kościoła stary gotycki kościół z 2 połowy [[XIV wiek]]u, przebudowany w [[1630]] roku i około [[1700]] roku został na początku [[XX wiek]]u częściowo rozebrany, jednak zachowano jego najstarszą część gotycką w postaci [[prezbiterium]]. |
|||
Położony obok nowego kościoła stary gotycki kościół św. Wojciecha zbudowany został w 2 połowie [[XIV wiek]]u. Kronikarz [[Jan Długosz]] wzmiankował, że świątynię wzniesiono z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego, który był jego patronem. Król Kazimierz Jagiellończyk przekazał swój patronat nad kościołem benedyktynom na Świętym Krzyżu. Kościół ten był siedzibą jednej z dwóch parafii w mieście, którą erygowano w 1342 roku. W 1603 roku dobudowano do kościoła drewnianą nawę, którą niedługo później zastąpiono murowaną o trzech przęsłach i dwoma kaplicami po bokach. Kościół został rozbudowany w stylu barokowym około [[1630]] roku i ozdobiono nowymi ołtarzami. W czasie Potopu szwedzkiego został zdewastowany, lecz do końca XVII wieku świątynię odnowiono. W 1700 roku przeniesiono do kościoła XV wieczną gotycką figurę Madonny z Kębła. Po kasacie zakonu benedyktynów w 1819 roku kościół popadł w ruinę i w 1843 roku wzmiankowano, że nie posiada dachu. Wyremontowano go w 1853 roku. |
|||
W związku z budową nowego kościoła na początku [[XX wiek]]u zniszczona już część frontową starego kościoła rozebrano, jednak zachowano jego najstarszą część średniowieczną w postaci gotyckiego [[prezbiterium]] (obecnie otynkowanego). Sklepienie jest ozdobione w stylu tzw. Renesansu Lubelskiego - składa się na nie polichromowana dekoracja sztukatorska i polichromowane sklepienie kolebkowe. Sklepienie poddano renowacji konserwatorskiej w 2009 roku. W 1984 roku do gotyckiej części dobudowano od frontu nową część<ref>http://www.sanktuarium-wawolnica.pl/kaplica-mb.html</ref>. Obecnie w dawnym kościele mieści się Sanktuarium Matki Boskiej Kębelskiej. Kaplica jest najstarszym zachowanym budynkiem w Wąwolnicy. |
|||
== Kościół z 1907 roku == |
== Kościół z 1907 roku == |
Wersja z 16:32, 5 sty 2015
Widok od frontu | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Adres |
{{{adres}}} | ||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
bazylika mniejsza • nadający tytuł |
|||||||
Wezwanie | |||||||
Przedmioty szczególnego kultu | |||||||
Cudowne wizerunki | |||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |||||||
Strona internetowa |
Bazylika św. Wojciecha w Wąwolnicy – kościół neogotycki, trójnawowy, z jednowieżową fasadą, został wzniesiony w latach 1907-1914, według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Godność bazyliki mniejszej kościół posiada od 2001.
Kościół gotycki z XIV wieku
Położony obok nowego kościoła stary gotycki kościół św. Wojciecha zbudowany został w 2 połowie XIV wieku. Kronikarz Jan Długosz wzmiankował, że świątynię wzniesiono z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego, który był jego patronem. Król Kazimierz Jagiellończyk przekazał swój patronat nad kościołem benedyktynom na Świętym Krzyżu. Kościół ten był siedzibą jednej z dwóch parafii w mieście, którą erygowano w 1342 roku. W 1603 roku dobudowano do kościoła drewnianą nawę, którą niedługo później zastąpiono murowaną o trzech przęsłach i dwoma kaplicami po bokach. Kościół został rozbudowany w stylu barokowym około 1630 roku i ozdobiono nowymi ołtarzami. W czasie Potopu szwedzkiego został zdewastowany, lecz do końca XVII wieku świątynię odnowiono. W 1700 roku przeniesiono do kościoła XV wieczną gotycką figurę Madonny z Kębła. Po kasacie zakonu benedyktynów w 1819 roku kościół popadł w ruinę i w 1843 roku wzmiankowano, że nie posiada dachu. Wyremontowano go w 1853 roku. W związku z budową nowego kościoła na początku XX wieku zniszczona już część frontową starego kościoła rozebrano, jednak zachowano jego najstarszą część średniowieczną w postaci gotyckiego prezbiterium (obecnie otynkowanego). Sklepienie jest ozdobione w stylu tzw. Renesansu Lubelskiego - składa się na nie polichromowana dekoracja sztukatorska i polichromowane sklepienie kolebkowe. Sklepienie poddano renowacji konserwatorskiej w 2009 roku. W 1984 roku do gotyckiej części dobudowano od frontu nową część[1]. Obecnie w dawnym kościele mieści się Sanktuarium Matki Boskiej Kębelskiej. Kaplica jest najstarszym zachowanym budynkiem w Wąwolnicy.
Kościół z 1907 roku
Na fasadzie tablice: z 1926 roku (upamiętnia mieszkańców Wąwolnicy poległych za Ojczyznę w latach 1918-1920) i z 1990 roku (poświęcona żołnierzom II wojny światowej oraz ofiarom nazizmu i stalinizmu), we wnęce w zachodniej ścianie kościoła figura patrona. Zachowane prezbiterium dawnego kościoła stanowi dziś kaplicę Matki Boskiej Kębelskiej (sanktuarium maryjne), gdzie w ołtarzu znajduje się przeniesiona z pobliskiego Kębła otaczana kultem gotycka figura Matki Bożej z Dzieciątkiem (zaliczana do tzw. Pięknych Madonn), koronowana w 10 września 1978 roku diademami papieskimi. Była to ostatnia koronacja maryjna w Polsce przed pontyfikatem Jana Pawła II.
W 1984 odbyła się tu konsekracja biskupa Jana Śrutwy. W 1986 w Wąwolnicy odbył się Ogólnopolski Kongres Maryjny.
Wnętrze
-
Nawa główna
-
Ambona
-
Prezbiterium w kaplicy przy kościele
-
Figurka Matki Boskiej Kębelskiej
Bibliografia
- Wąwolnica. Sanktuarium maryjne, Lublin 2008, ISBN 83-7270-284-5