Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny i klasztor Brygidek w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z aplikacji mobilnej |
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z aplikacji mobilnej |
||
| Linia 86: | Linia 86: | ||
Po północnej stronie zespołu znajdowała się dzwonnica z 1783-1795 roku, którą zburzono około roku 1960. |
Po północnej stronie zespołu znajdowała się dzwonnica z 1783-1795 roku, którą zburzono około roku 1960. |
||
Kościół jest budowlą nawiązującą stylem do tzw. [[renesans lubelski|renesansu lubelskiego]] i wiąże się stylistycznie z kolegiatą w [[Ołyka|Ołyce]]. |
Kościół jest budowlą nawiązującą stylem do tzw. [[renesans lubelski|renesansu lubelskiego]] i wiąże się stylistycznie z kolegiatą w [[Ołyka|Ołyce]] będąc jej uproszczoną kopią. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 16:53, 22 lut 2015
| |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
{{{adres}}} | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Diecezja | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Grodna  | |||||||||||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||||||||||
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |||||||||||||
 53°40′38,19″N 23°50′11,41″E/53,677275 23,836503
| |||||||||||||
Kościół Zwiastowania NMP i klasztor sióstr brygidek w Grodnie – wczesnobarokowe założenie sakralne powstałe w latach 1634-1642, w jurydyce zakonu brygidek w Grodnie.
Historia
W 1642 wybudowano murowany klasztor z drewnianym kościołem. W 1651 nowy murowany kościół został konsekrowany przez biskupa wileńskiego Jerzego Tyszkiewicza. Fundatorem był marszałek wielki litewski Krzysztof Wiesiołowski i jego żona Aleksandra z Sobieskich, którzy skupili w latach 1632-1636 szereg placów mieszczańskich między ulicami Jezierską i Nowikowską oraz Jezierską i Rzeźnicką w Grodnie. Pierwszą ksienią klasztoru została Anna Sobieska, siostra Aleksandry Wiesiołowskiej. W 1647 r. fundacja Wiesiołowskich została zatwierdzona przez sejm. Od 1908 roku klasztor od brygidek przejęły nazaretanki. W latach 1950-1991 władze białoruskie umieściły w zespole szpital psychiatryczny.
Klasztor z kościołem wraz z innymi gospodarczymi budynkami były usytuowane w kwartale pomiędzy ulicami Jezierską, Nowikowska, Dziemianowską i Jerozolimską.
Architektura
Kościół jest ma jedną nawę i półkoliście zamknięte prezbiterium. Fasadę flankują dwie wieżyczki. Wieże zdobią kute krzyże ozdobione promieniami słonecznymi. Wnętrze sklepione kolebkowo z lunetami. W murze znajdują się wczesnobarokowe portale.
Klasztor ma dwa piętra i trzy skrzydła. Zachował się na parterze refektarz i na piętrze biblioteka. W ogrodzie znajduje się cenny drewniany lamus z 1769 roku.
Całość otacza mur obronny z 1636 roku z dwiema basztkami (dawniej były cztery w każdym narożu, lecz zniszczono je około 1960 roku wraz z wschodnim odcinkiem muru z bramą wjazdową). Zachowały się trzy z czterech barokowych bram klasztornych.
Po północnej stronie zespołu znajdowała się dzwonnica z 1783-1795 roku, którą zburzono około roku 1960.
Kościół jest budowlą nawiązującą stylem do tzw. renesansu lubelskiego i wiąże się stylistycznie z kolegiatą w Ołyce będąc jej uproszczoną kopią.
Bibliografia
- W. Tatarkiewicz, Typ lubelski i typ kaliski w architekturze kościelnej XVII wieku, “Prace Komisji Historii Sztuki”, t. VII, Kraków 1937/38, s. 23-25, 34.