Berysław: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 31: Linia 31:
Po kampanii [[Witold Kiejstutowicz|Witolda Kiejstutowicza]] w 1398 roku włączono te tereny do [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]] budując zamek z gliny nazwany Johannisburg<ref>Zdan M. Stosunki litewsko-tatarskie za czasow Witolda, Ateneum Wilenskie, r. 7, z. 3-4, Wilno, 1930, s. 543</ref><ref>Jana Długosza kanonika krakowskiego Dziejów Polskich ksiąg dwanaście / Przekl. K. Mecherzynskiego, t. 3, s. 491</ref><ref>http://annals.xlegio.ru/volga/egorov/03.htm#04</ref>. W miejscu tym pobierano cło dlatego nazywano je po rusińsku ''Wytowtowa Mytnyca'' (''Витовтова Мытница'').
Po kampanii [[Witold Kiejstutowicz|Witolda Kiejstutowicza]] w 1398 roku włączono te tereny do [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]] budując zamek z gliny nazwany Johannisburg<ref>Zdan M. Stosunki litewsko-tatarskie za czasow Witolda, Ateneum Wilenskie, r. 7, z. 3-4, Wilno, 1930, s. 543</ref><ref>Jana Długosza kanonika krakowskiego Dziejów Polskich ksiąg dwanaście / Przekl. K. Mecherzynskiego, t. 3, s. 491</ref><ref>http://annals.xlegio.ru/volga/egorov/03.htm#04</ref>. W miejscu tym pobierano cło dlatego nazywano je po rusińsku ''Wytowtowa Mytnyca'' (''Витовтова Мытница'').


W [[1484]] roku [[Imperium Osmańskie|Turcy]] zbudowali na lewym brzegu Dniepru twierdzę [[Kyzykermen]] (Kazi-Kermen), ale w Rzeczpospolitej określano je najczęściej jako '''Tawań''' (''Тавань'') (od nazwy pobliskiej wyspy). W 1550 wzmiankowano, że prowadził tędy szlak handlowy z Krakowa do Kaffy. W XVII wieku turecka twierdza została rozbudowana i wsparta przez dwa forty na prawym brzegu Mubeurek-Kermen i Islam-Kermen oraz fort Musrit-Kermen na wyspie Tawań. Garnizon liczył 3 tys. żołnierzy mających do dyspozycji 60-80 dział<ref>http://rusmilhist.blogspot.com/2015/05/ottoman-defense-system-on-dnepr-don.html</ref>. Twierdzę w [[1695]] roku zdobyli [[kozak|kozacy]] hetmana [[Iwan Mazepa|Iwana Mazepy]] podczas [[Pochód azowski (1695-1696)|pochodu azowskiego]]. W 1700 roku Turcja podpisała [[Konstantynopolitański układ pokojowy]], w którym zgodziła się zniszczyć twierdzę.
W [[1484]] roku [[Imperium Osmańskie|Turcy]] zbudowali na lewym brzegu Dniepru twierdzę [[Kyzykermen]] (Kazi-Kermen), ale w Rzeczpospolitej określano je najczęściej jako [[Tawań]] (''Тавань'') (od nazwy pobliskiej wyspy). W 1550 wzmiankowano, że prowadził tędy szlak handlowy z Krakowa do Kaffy. W XVII wieku turecka twierdza została rozbudowana i wsparta przez dwa forty na prawym brzegu Mubeurek-Kermen i Islam-Kermen oraz fort Musrit-Kermen na wyspie Tawań. Garnizon liczył 3 tys. żołnierzy mających do dyspozycji 60-80 dział<ref>http://rusmilhist.blogspot.com/2015/05/ottoman-defense-system-on-dnepr-don.html</ref>. Twierdzę w [[1695]] roku zdobyli [[kozak|kozacy]] hetmana [[Iwan Mazepa|Iwana Mazepy]] podczas [[Pochód azowski (1695-1696)|pochodu azowskiego]]. W 1700 roku Turcja podpisała [[Konstantynopolitański układ pokojowy]], w którym zgodziła się zniszczyć twierdzę.


[[22 stycznia]] [[1784]] roku na ruinach twierdzy założono Berysław, który zasiedlono imigrantami z guberni [[Gubernia połtawska|połtawskiej]] i [[Gubernia czernihowska|czernihowskiej]]. W [[1938]] roku osada otrzymała prawa miejskie. W [[1975]] odnotowano tutaj 93 zagrody, które zamieszkiwało 549 mężczyzn i tylko 92 kobiety.
[[22 stycznia]] [[1784]] roku na ruinach twierdzy założono Berysław, który zasiedlono imigrantami z guberni [[Gubernia połtawska|połtawskiej]] i [[Gubernia czernihowska|czernihowskiej]]. W [[1938]] roku osada otrzymała prawa miejskie. W [[1975]] odnotowano tutaj 93 zagrody, które zamieszkiwało 549 mężczyzn i tylko 92 kobiety.

Wersja z 10:25, 18 maj 2015

Berysław
Берислав
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

chersoński

Powierzchnia

9 km²

Populacja 
• liczba ludności


15 425

Nr kierunkowy

+380-5546

Kod pocztowy

74300

Tablice rejestracyjne

BT

Położenie na mapie obwodu chersońskiego
Mapa konturowa obwodu chersońskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:town}

Berysław (ukr. Берислав) - miasto na południu Ukrainy, w obwodzie chersońskim, na zachodnim brzegu Zbiornika Kachowskiego na Dnieprze. 15,4 tys. mieszkańców.

Historia

Miejsce to było miejscem osadnictwa od najdawniejszych czasów z powodu dogodnej przeprawy promowej przez rzekę Dniepr, który zwężał się tutaj do 500 kroków. Osada powstała na początku naszej ery pod nazwą Metropolis. W III-IV wieku na tym terenie istniała stolica Ostrogotów Danparsztad, istniejący do najazdu Hunów w IV wieku.. W XIV wieku - rezydencja chana Złotej Ordy Tochtamysza, który zbudował tu zamek zniszczony w 1399.

Kazykermen

Po kampanii Witolda Kiejstutowicza w 1398 roku włączono te tereny do Wielkiego Księstwa Litewskiego budując zamek z gliny nazwany Johannisburg[1][2][3]. W miejscu tym pobierano cło dlatego nazywano je po rusińsku Wytowtowa Mytnyca (Витовтова Мытница).

W 1484 roku Turcy zbudowali na lewym brzegu Dniepru twierdzę Kyzykermen (Kazi-Kermen), ale w Rzeczpospolitej określano je najczęściej jako Tawań (Тавань) (od nazwy pobliskiej wyspy). W 1550 wzmiankowano, że prowadził tędy szlak handlowy z Krakowa do Kaffy. W XVII wieku turecka twierdza została rozbudowana i wsparta przez dwa forty na prawym brzegu Mubeurek-Kermen i Islam-Kermen oraz fort Musrit-Kermen na wyspie Tawań. Garnizon liczył 3 tys. żołnierzy mających do dyspozycji 60-80 dział[4]. Twierdzę w 1695 roku zdobyli kozacy hetmana Iwana Mazepy podczas pochodu azowskiego. W 1700 roku Turcja podpisała Konstantynopolitański układ pokojowy, w którym zgodziła się zniszczyć twierdzę.

22 stycznia 1784 roku na ruinach twierdzy założono Berysław, który zasiedlono imigrantami z guberni połtawskiej i czernihowskiej. W 1938 roku osada otrzymała prawa miejskie. W 1975 odnotowano tutaj 93 zagrody, które zamieszkiwało 549 mężczyzn i tylko 92 kobiety.

  1. Zdan M. Stosunki litewsko-tatarskie za czasow Witolda, Ateneum Wilenskie, r. 7, z. 3-4, Wilno, 1930, s. 543
  2. Jana Długosza kanonika krakowskiego Dziejów Polskich ksiąg dwanaście / Przekl. K. Mecherzynskiego, t. 3, s. 491
  3. http://annals.xlegio.ru/volga/egorov/03.htm#04
  4. http://rusmilhist.blogspot.com/2015/05/ottoman-defense-system-on-dnepr-don.html