Chmielnicki: Różnice pomiędzy wersjami

Chmielnicki
Хмельницький
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Burmistrz	Serhij Mielnik
Powierzchnia	93,05 km²
Wysokość	295 m n.p.m.
Populacja (2015); • liczba ludności; • gęstość	; 267 735; 2835,28 os./km²
Nr kierunkowy	+380 382
Kod pocztowy	29000
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:city}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:26, 10 lip 2015

Chmielnicki (ukr. Хмельницький, Chmelnyćkyj; do 1954 Płoskirów, ukr. Проскурів, Proskuriw) – miasto w zachodniej części Ukrainy, 320 km od granicy z Polską, nad Bohem. Stolica obwodu. Miasto liczy 266,6 tys. mieszkańców (2014).

Płoskirów był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego^[1]

Około 100 km na północ od miasta znajduje się elektrownia jądrowa o mocy 2 GW.

Historia

W czasach I Rzeczypospolitej nosiło nazwę Płoskirów i wchodziła początkowo w skład dóbr królewskich. W 1550 roku dzięki nadaniu króla Zygmunta Augusta, właścicielem miasta stał się rycerz Maciej Włodek z Hermanowa (zwycięzca w bitwie z Wołochami pod Gojścem, zasłużony w bitwie pod Obertynem). Od 1616 roku właścicielem miasta był Stanisław Lanckoroński z Brzezia, a w XVIII wieku w dożywotniej dzierżawie miał je ordynat Klemens Zamoyski. Po rozbiorach Polski znalazł się w zaborze rosyjskim. W 1801 roku powstał w mieście nowy kościół katolicki z fundacji Macieja Żurowskiego. W XIX wieku w mieście istniała znana fabryka powozów. Po zakończeniu I wojny światowej postulowano na konferencji w Wersalu powrót Płoskirowa do odrodzonego państwa polskiego ze względu na przeważający odsetek ludności polskiej. Ostatecznie miasto pozostało w granicach ZSRR, zaledwie 40 km od nowej granicy państwowej, jednak prężnie działały tutaj organizacje polskie. Stan ten trwał do czasu rozpoczęcia operacji NKWD skierowanej przeciwko Polakom w wyniku której zamordowano ponad 100 tys. osób pochodzenia polskiego, a drugie tyle deportowano w odległe regiony ZSRR.

W lutym 1919, na fali pogromów antyżydowskich, oddziały hajdamaków atamana Semosenko dokonały masakry żydowskich mieszkańców miasta, pozbawiając życia ponad 1500 osób^[2].

Nazwa miasta

Nazwę Chmielnicki nadano miastu dopiero w czasach sowieckich, w 1954 r., w 300 rocznicę zawarcia traktatu w Perejasławiu między kozakami pod przywództwem Bohdana Chmielnickiego a Moskwą w 1654 roku. W czasach zaboru rosyjskiego miasto nazywano Proskurow.

W tym mieście na rynku Zagłoba dostrzegł Bohuna w Ogniem i mieczem Sienkiewicza.

W Płoskirowie urodził się hipnotyzer Anatolij Kaszpirowski (1939).

Polskim miastem partnerskim Chmielnickiego jest Ciechanów.

Sport

W mieście działa polski klub piłkarski Polonia Chmielnicki występujący obecnie w wyższej lidze obwodowej^[3].

Zabytki

cmentarz katolicki z XIX wieku w południowej części miasta, za wiaduktem po prawej stronie drogi do miejscowości Jarmolińce;
dawny kościół katolicki św. Anny z 1801 r. (przebudowany, obecnie kino);
Sobór św. Andrzeja
Cerkiew św. Jerzego^[4]
kamienice eklektyczne
Budynki socrealistyczne

Miasta partnerskie

Galeria

Dom handlowy
Cerkiew Georgijewska
Cerkiew
Sobór św. Andrzeja
Kościół katolicki
Teatr Schillera, Dom kultury
Kino Planeta
Stara Poczta
Sobór Pokrowski
Budynek socrealistyczny
Kamienica eklektyczna
Willa
Kamienica eklektyczna
Pomnik Jana Pawła II

Pomnik Jana Pawła II

Zobacz też

Powiat płoskirowski

↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
↑ E. Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc., 1921. s. 39-42, 202-227. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). Yitsḥaḳ Arad: The Holocaust in the Soviet Union. 2009, s. 13. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). D. Vital: A People Apart: The Jews in Europe, 1789-1939. Oxford University Press, 1999, s. 716-7. ISBN 0-19-8219806. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).
↑ "Polonia" na Turnieju Niepodległości. [dostęp 15.11.2010]. (pol.).
↑ Храмове будівництво на околицях міста

Linki zewnętrzne

Mapa 1:100 000 – część zachodnia
Mapa 1:100 000 – część wschodnia
Proskurów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 53 .
Opis Płoskirowa na portalu kresy.pl

[1] Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.

[2] E. Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc., 1921. s. 39-42, 202-227. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). Yitsḥaḳ Arad: The Holocaust in the Soviet Union. 2009, s. 13. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). D. Vital: A People Apart: The Jews in Europe, 1789-1939. Oxford University Press, 1999, s. 716-7. ISBN 0-19-8219806. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).

[3] "Polonia" na Turnieju Niepodległości. [dostęp 15.11.2010]. (pol.).

[4] Храмове будівництво на околицях міста

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 == Zabytki ==
 * cmentarz katolicki z XIX wieku w południowej części miasta, za wiaduktem po prawej stronie drogi do miejscowości [[Jarmolińce]];
-* dawny kościół katolicki (przebudowany, obecnie kino);
+* dawny kościół katolicki św. Anny z 1801 r. (przebudowany, obecnie kino);
-* cerkwie prawosławne z pocz. XX w.: [[sobór św. Andrzeja w Chmielnickim|św. Andrzeja]] i [[cerkiew św. Jerzego w Chmielnickim|św. Jerzego]]<ref>[http://hrami.hmarka.net/H_B_O.html Храмове будівництво на околицях міста]</ref>
+* [[sobór św. Andrzeja w Chmielnickim|Sobór św. Andrzeja]]
+* [[cerkiew św. Jerzego w Chmielnickim|Cerkiew św. Jerzego]]<ref>[http://hrami.hmarka.net/H_B_O.html Храмове будівництво на околицях міста]</ref>
-* kamienice eklektyczne.
+* kamienice eklektyczne
+* Budynki socrealistyczne
 == Miasta partnerskie ==