Gotszalk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięcie błędu odmiany - Czrezpienianie, dopełniacz: Czrezpienian |
infobox, drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Władca kraju infobox |
|||
| król = Gotszalk |
|||
| tytulatura = książę |
|||
| grafika = |
|||
| tytuł = Książę Obodrytów |
|||
| od = 1043 |
|||
| do = 7 czerwca 1066 |
|||
| poprzednik = Racibor |
|||
| następca = Krut |
|||
| dynastia = Gotszalkowice |
|||
| urodzony = ok. [[1010]] |
|||
| zmarł = 7 czerwca 1066 |
|||
| ojciec = Przybygniew |
|||
| matka = |
|||
| żona = nieznana<br />Sygryda |
|||
| dzieci = Budiwoj Gotszalkowic<br />Henryk Gotszalkowic |
|||
| commons = Category:Boleslaus III of Poland |
|||
}} |
|||
'''Gotszalk''' (ur. ok. [[1010]], zm. [[1066]], [[łacina|łac.]] ''Godescalcus'') – książę [[Obodryci|obodrzycki]], syn [[Przybygniew (książę obodrzycki)|Przybygniewa]] (Udona), po jego śmierci ([[1029]]) w wyniku spisku przeciwników forsowanej przez niego [[chrystianizacja|chrystianizacji]] zbiegł na dwór saski. W kraju rządy objął tymczasem niejaki [[Racibor (książę obodrzycki)|Racibor]]. Młody Gotszalk został przez księcia saskiego oddany na wychowanie do klasztoru św. Michała w [[Lüneburg]]u, następnie służył na dworze duńskim u króla [[Kanut Wielki|Kanuta Wielkiego]] i potem [[Swen II Estrydsen|Swena II Estridsena]], dochodząc do wysokich stanowisk. |
'''Gotszalk''' (ur. ok. [[1010]], zm. [[1066]], [[łacina|łac.]] ''Godescalcus'') – książę [[Obodryci|obodrzycki]], syn [[Przybygniew (książę obodrzycki)|Przybygniewa]] (Udona), po jego śmierci ([[1029]]) w wyniku spisku przeciwników forsowanej przez niego [[chrystianizacja|chrystianizacji]] zbiegł na dwór saski. W kraju rządy objął tymczasem niejaki [[Racibor (książę obodrzycki)|Racibor]]. Młody Gotszalk został przez księcia saskiego oddany na wychowanie do klasztoru św. Michała w [[Lüneburg]]u, następnie służył na dworze duńskim u króla [[Kanut Wielki|Kanuta Wielkiego]] i potem [[Swen II Estrydsen|Swena II Estridsena]], dochodząc do wysokich stanowisk. |
||
W [[1043]] roku z pomocą Duńczyków odzyskał tron; w walce zginął [[Racibor (książę obodrzycki)|Racibor]] oraz jego ośmiu synów. Gotszalk jest uważany za właściwego twórcę wczesnofeudalnego państwa obodrzyckiego. Utrzymywał ścisły sojusz z Saksonią i Danią. Usiłował przeprowadzić w swoim kraju akcję chrystianizacyjną; za jego rządów odnowiono biskupstwo w [[Oldenburg in Holstein|Stargardzie Wagryjskim]] i erygowano dwa nowe: w [[Ratzeburg|Raciborzu]] i [[Meklemburg]]u, założono także szereg klasztorów męskich i żeńskich. W roku [[1057]] interweniował wraz z Duńczykami i Sasami w wojnę domową pomiędzy plemionami [[Wieleci|Związku wieleckiego]]. W wyniku tej akcji przyłączył do swego państwa ziemie plemion [[Chyżanie|Chyżan]] i [[Czrezpienianie|Czrezpienian]]<ref>{{cytuj książkę|inni= Lech Leciejewicz (red.)|tytuł=Mały słownik kultury dawnych Słowian|wydawca=Wiedza Powszechna|miejsce=Warszawa|rok=1988|isbn=83-214-0499-5|strony= 125}}</ref>. |
W [[1043]] roku z pomocą Duńczyków odzyskał tron; w walce zginął [[Racibor (książę obodrzycki)|Racibor]] oraz jego ośmiu synów. Gotszalk jest uważany za właściwego twórcę wczesnofeudalnego państwa obodrzyckiego. Utrzymywał ścisły sojusz z Saksonią i Danią. Usiłował przeprowadzić w swoim kraju akcję chrystianizacyjną; za jego rządów odnowiono biskupstwo w [[Oldenburg in Holstein|Stargardzie Wagryjskim]] i erygowano dwa nowe: w [[Ratzeburg|Raciborzu]] i [[Meklemburg]]u, założono także szereg klasztorów męskich i żeńskich. W roku [[1057]] interweniował wraz z Duńczykami i Sasami w wojnę domową pomiędzy plemionami [[Wieleci|Związku wieleckiego]]. W wyniku tej akcji przyłączył do swego państwa ziemie plemion [[Chyżanie|Chyżan]] i [[Czrezpienianie|Czrezpienian]]<ref>{{cytuj książkę|inni= Lech Leciejewicz (red.)|tytuł=Mały słownik kultury dawnych Słowian|wydawca=Wiedza Powszechna|miejsce=Warszawa|rok=1988|isbn=83-214-0499-5|strony= 125}}</ref>. |
||
Pod swoim panowaniem zjednoczył wszystkie plemiona obodrzyckie oraz Glinian. Po wojnie domowej w Związku Wieleckim, jego potęga osiągnęła szczytu, gdy pod jego panowanie dostały się dwa rdzenne plemiona wieleckie: Chyżanie i Czrezpienianie. |
Pod swoim panowaniem zjednoczył wszystkie plemiona obodrzyckie oraz Glinian. Po wojnie domowej w Związku Wieleckim, jego potęga osiągnęła szczytu, gdy pod jego panowanie dostały się dwa rdzenne plemiona wieleckie: Chyżanie i Czrezpienianie. |
||
Gotszalk zginął zamordowany w słowiańskim grodzie [[Lenzen (Elbe)|Łączyn]] [[7 czerwca]] [[1066]] roku. Inspiratorami zamachu byli prawdopodobnie przeciwni chrystianizacji [[Lucice]]. Po śmierci Gotszalka w kraju doszło do reakcji pogańskiej dowodzonej przez jego szwagra [[Blus]]a<ref>{{cytuj książkę|inni= Lech Leciejewicz (red.)|tytuł=Mały słownik kultury dawnych Słowian|wydawca=Wiedza Powszechna|miejsce=Warszawa|rok=1988|isbn=83-214-0499-5|strony= 36}}</ref>. |
Gotszalk zginął zamordowany w słowiańskim grodzie [[Lenzen (Elbe)|Łączyn]] [[7 czerwca]] [[1066]] roku. Inspiratorami zamachu byli prawdopodobnie przeciwni chrystianizacji [[Lucice]]. Po śmierci Gotszalka w kraju doszło do reakcji pogańskiej dowodzonej przez jego szwagra [[Blus]]a<ref>{{cytuj książkę|inni= Lech Leciejewicz (red.)|tytuł=Mały słownik kultury dawnych Słowian|wydawca=Wiedza Powszechna|miejsce=Warszawa|rok=1988|isbn=83-214-0499-5|strony= 36}}</ref>. |
||
Był dwukrotnie żonaty; jego drugą żoną była Sygryda, córka Swena II Estridsena, króla Danii. Najstarszym synem Gotszalka był [[Budiwoj]]. Z drugiego małżeństwa miał syna [[Henryk Gotszalkowic|Henryka]]. Budiwoj objął po śmierci ojca władzę, został jednak rychło obalony przez wybranego na księcia przez stronnictwo pogańskie [[Krut]]a |
Był dwukrotnie żonaty; jego drugą żoną była Sygryda, córka Swena II Estridsena, króla Danii. Najstarszym synem Gotszalka był [[Budiwoj]]. Z drugiego małżeństwa miał syna [[Henryk Gotszalkowic|Henryka]]. Budiwoj objął po śmierci ojca władzę, został jednak rychło obalony przez wybranego na księcia przez stronnictwo pogańskie [[Krut]]a. Wygnany z kraju Henryk Gotszalkowic objął tron w [[1093]] roku po pokonaniu Kruta. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 12:44, 1 gru 2015
Gotszalk (ur. ok. 1010, zm. 1066, łac. Godescalcus) – książę obodrzycki, syn Przybygniewa (Udona), po jego śmierci (1029) w wyniku spisku przeciwników forsowanej przez niego chrystianizacji zbiegł na dwór saski. W kraju rządy objął tymczasem niejaki Racibor. Młody Gotszalk został przez księcia saskiego oddany na wychowanie do klasztoru św. Michała w Lüneburgu, następnie służył na dworze duńskim u króla Kanuta Wielkiego i potem Swena II Estridsena, dochodząc do wysokich stanowisk.
W 1043 roku z pomocą Duńczyków odzyskał tron; w walce zginął Racibor oraz jego ośmiu synów. Gotszalk jest uważany za właściwego twórcę wczesnofeudalnego państwa obodrzyckiego. Utrzymywał ścisły sojusz z Saksonią i Danią. Usiłował przeprowadzić w swoim kraju akcję chrystianizacyjną; za jego rządów odnowiono biskupstwo w Stargardzie Wagryjskim i erygowano dwa nowe: w Raciborzu i Meklemburgu, założono także szereg klasztorów męskich i żeńskich. W roku 1057 interweniował wraz z Duńczykami i Sasami w wojnę domową pomiędzy plemionami Związku wieleckiego. W wyniku tej akcji przyłączył do swego państwa ziemie plemion Chyżan i Czrezpienian[1]. Pod swoim panowaniem zjednoczył wszystkie plemiona obodrzyckie oraz Glinian. Po wojnie domowej w Związku Wieleckim, jego potęga osiągnęła szczytu, gdy pod jego panowanie dostały się dwa rdzenne plemiona wieleckie: Chyżanie i Czrezpienianie.
Gotszalk zginął zamordowany w słowiańskim grodzie Łączyn 7 czerwca 1066 roku. Inspiratorami zamachu byli prawdopodobnie przeciwni chrystianizacji Lucice. Po śmierci Gotszalka w kraju doszło do reakcji pogańskiej dowodzonej przez jego szwagra Blusa[2].
Był dwukrotnie żonaty; jego drugą żoną była Sygryda, córka Swena II Estridsena, króla Danii. Najstarszym synem Gotszalka był Budiwoj. Z drugiego małżeństwa miał syna Henryka. Budiwoj objął po śmierci ojca władzę, został jednak rychło obalony przez wybranego na księcia przez stronnictwo pogańskie Kruta. Wygnany z kraju Henryk Gotszalkowic objął tron w 1093 roku po pokonaniu Kruta.
- ↑ Mały słownik kultury dawnych Słowian. Lech Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 125. ISBN 83-214-0499-5.
- ↑ Mały słownik kultury dawnych Słowian. Lech Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 36. ISBN 83-214-0499-5.
Bibliografia
- Jerzy Strzelczyk: Zapomniane narody Europy. Wrocław: Ossolineum, 2009. ISBN 978-83-04-04769-3.