Józefów nad Wisłą: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎top: poprawa linkowań
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 36: Linia 36:


== Historia ==
== Historia ==
Józefów został założony przez [[kasztelan]]a [[Kraków|krakowskiego]] [[Andrzej Potocki (hetman polny koronny)|Andrzeja Potockiego]] na gruntach wsi [[Kolczyn (województwo lubelskie)|Kolczyn]] jako [[miasto]] na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] w roku [[1687]]. Nazwa pochodzi od imienia jednego z synów kasztelana.


=== XVII wiek ===
Miasto otrzymało [[przywilej targowy|przywileje]] zatwierdzone przez króla [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]]: organizowania [[targ]]ów w niedziele i czwartki (czwartkowe targi są tradycją do dziś) oraz dużych [[jarmark]]ów pięć razy w roku. Mieszczanie józefowscy otrzymali także prawo wyrobu [[wódka|wódki]] i [[piwo|piwa]]. Dzięki zlokalizowanej tu [[przeprawa|przeprawie]] przez [[Wisła|Wisłę]] oraz przebiegającemu tędy traktowi [[wrocław]]skiemu w [[XVIII wiek]]u Józefów był znacznym ośrodkiem handlowym i siedzibą [[komora celna|komory celnej]]. Miał w tym okresie 172 domy i trzy murowane [[brama miejska|bramy]]: Lubelską, Zamojską i Chruślińską. Założyciel miasta zapisał się jako hojny dobroczyńca zakonu [[bernardyni|bernardynów]]. Ufundował [[klasztor]] i kościół pod wezwaniem Bożego Ciała. Po kasacie zakonu w [[1864]] roku w zabudowaniach poklasztornych znalazły siedzibę [[szkoła elementarna]] i poczta. [[Przywilej lokacyjny|Przywileje lokacyjne]] Józefowa równouprawniały osiedlanie się w nim przedstawicieli różnych narodowości. Z możliwości tej skorzystali [[Żydzi]], którzy pod koniec XVIII wieku stanowili większość mieszkańców miasta. W czasie [[Rozbiory Polski|zaboru austriackiego]] administracyjna ranga Józefowa na krótko wzrosła, gdyż miasto stało się siedzibą [[cyrkuł]]u o zasięgu większym niż wcześniejszy powiat opolski. W połowie [[XIX wiek]]u w Józefowie było 31 budynków murowanych i 13 drewnianych, a wśród budowli wyróżniał się jednopiętrowy [[ratusz]] z charakterystyczną wieżą, który nie zachował się jednak do dzisiejszych czasów. Centrum miasta zajmował rynek i 10 ulic i funkcjonowała tu szkoła utrzymywana ze składek mieszkańców i właścicieli miasta. Wprowadzone przez zaborców bariery celne osłabiły handel, a liczba mieszkańców Józefowa spadła, w związku z czym miasto podupadło. Klęska [[powstanie listopadowe|powstań listopadowego]] i [[powstanie styczniowe|styczniowego]] doprowadziły do utraty [[prawa miejskie|praw miejskich]] w [[1868]] roku. W [[1914]] roku miasto strawił wieki [[pożar]], który wyludnił osadę. W okresie międzywojennym miasto zostało nieco odbudowane, ale w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] znów uległo niemal całkowitemu zniszczeniu. Żydowscy mieszkańcy zostali wysiedleni i [[holocaust|zgładzeni]] przez hitlerowców. W okresie powojennym Józefów był siedzibą władz [[Gromada (podział administracyjny)|gromadzkich]], a od [[1973]] jest siedzibą gminy. [[1 stycznia]] [[2004]] na wniosek mieszkańców i Rady Gminy w Józefowie [[Rada Ministrów w Polsce|Rada Ministrów]] zmieniła nazwę siedziby gminy z "Józefów" na "Józefów nad Wisłą".
Józefów został założony w 1687 roku przez [[kasztelan]]a [[Kraków|krakowskiego]] [[Andrzej Potocki (hetman polny koronny)|Andrzeja Potockiego]] na gruntach wsi [[Kolczyn (województwo lubelskie)|Kolczyn]] jako [[miasto]] na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]]. Nazwa pochodzi od imienia jednego z synów kasztelana. Miasto otrzymało [[przywilej targowy|przywileje]] zatwierdzone przez króla [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]]: organizowania [[targ]]ów w niedziele i czwartki (czwartkowe targi są tradycją do dziś) oraz dużych [[jarmark]]ów pięć razy w roku. Mieszczanie józefowscy otrzymali także prawo wyrobu [[wódka|wódki]] i [[piwo|piwa]].

W 1691 roku założyciel miasta ufundował niewielką drewnianą świątynię pw. Bożego Ciała, klasztor zakonu [[bernardyni|bernardynów]] i szpital dla ubogich.

=== XVIII wiek ===
Dzięki zlokalizowanej tu [[przeprawa|przeprawie]] przez [[Wisła|Wisłę]] oraz przebiegającemu tędy traktowi [[wrocław]]skiemu w [[XVIII wiek]]u, Józefów był znacznym ośrodkiem handlowym i siedzibą [[komora celna|komory celnej]]. Miał w tym okresie 172 domy i trzy murowane [[brama miejska|bramy]]: Lubelską, Zamojską i Chruślińską. [[Przywilej lokacyjny|Przywileje lokacyjne]] Józefowa równouprawniały osiedlanie się w nim przedstawicieli różnych narodowości. Z możliwości tej skorzystali [[Żydzi]], którzy pod koniec XVIII wieku stanowili większość mieszkańców miasta. W 1729 r. kościół wraz z konwiktem doszczętnie strawił pożar, jednak wkrótce przystąpiono do budowy nowego kościoła murowanego.

W czasie [[Rozbiory Polski|zaboru austriackiego]] administracyjna ranga Józefowa na krótko wzrosła, gdyż miasto stało się siedzibą [[cyrkuł]]u o zasięgu większym niż wcześniejszy powiat opolski.

=== XIX wiek ===
W połowie [[XIX wiek]]u w Józefowie było 31 budynków murowanych i 13 drewnianych, a wśród budowli wyróżniał się jednopiętrowy [[ratusz]] z charakterystyczną wieżą, który nie zachował się jednak do dzisiejszych czasów. Centrum miasta zajmował rynek i 10 ulic i funkcjonowała tu szkoła utrzymywana ze składek mieszkańców i właścicieli miasta. Wprowadzone przez zaborców bariery celne osłabiły handel, a liczba mieszkańców Józefowa spadła, w związku z czym miasto podupadło. Po kasacie zakonu w [[1864]] roku w zabudowaniach poklasztornych znalazły siedzibę [[szkoła elementarna]] i poczta. Represje po klęsce [[powstanie styczniowe|Powstania styczniowego]] doprowadziła do utraty [[prawa miejskie|praw miejskich]] w [[1868]] roku.

=== XX wiek ===
W [[1914]] roku miasto strawił wieki [[pożar]], który wyludnił osadę. W okresie międzywojennym miasto zostało nieco odbudowane.

W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] znów uległo niemal całkowitemu zniszczeniu. Żydowscy mieszkańcy zostali wysiedleni i [[holocaust|zgładzeni]]<nowiki/>przez hitlerowców. W okresie powojennym Józefów był siedzibą władz [[Gromada (podział administracyjny)|gromadzkich]], a od [[1973]] jest siedzibą gminy.

=== XXI wiek ===
[[1 stycznia]] [[2004]] na wniosek mieszkańców i Rady Gminy w Józefowie [[Rada Ministrów w Polsce|Rada Ministrów]] zmieniła nazwę siedziby gminy z "Józefów" na "Józefów nad Wisłą".


== Zabytki ==
== Zabytki ==
* Kościół pw. Bożego Ciała z 1730 roku w stylu barokowym - ufundowany przez przez syna zmarłego fundatora, Józefa Potockiego. Świątynia konsekrowana 14 września 1743 r. przez biskupa krakowskiego Jana Aleksandra Lipskiego jest budynkiem jednonawowym na planie prostokąta z dwiema wieżami, skierowanym fasadą na wschód, z wyodrębnioną kryptą przeznaczoną na miejsce wiecznego spoczynku bernardynów. W 2 poł. XVIII w. wybudowano przy kościele kaplicę św. Tekli (później św. Marii Magdaleny), Kościół zniszczony został w wyniku działań I wojny światowej, a w pełni jego odbudowę zakończono przed 1927 rokiem, wykorzystując m.in. przeznaczone kilka lat wcześniej przez Departament Sztuki środki finansowe. Podczas II wojny światowej w 1944 r. świątynia spłonęła.
* [[barok]]owy pobernardyński zespół klasztorny z [[XVIII wiek]]u
* Dzwonnica kościelna z 1787 roku przylegająca do muru otaczającego cmentarz przykościelny.
* Klasztor bernardynów z 1730 roku w stylu barokowym wzniesiony razem z kościołem. Dwupiętrowy, założony został symetrycznie, ujmując w podkowę prezbiterium świątyni. Zakonnicy dysponowali wówczas jedenastoma celami mieszkalnymi oraz pokojem gościnnym, refektarzem, kuchnią, spiżarnią i pomieszczeniem dla chorych<ref>http://www.wkz.lublin.pl/images/stories/SKARBY%202014%20.pdf</ref>.
* zespół pałacowo-parkowy hr. [[Rostworowscy herbu Nałęcz|Rostworowskich]] z [[XIX wiek]]u
* zespół pałacowo-parkowy hr. [[Rostworowscy herbu Nałęcz|Rostworowskich]] z [[XIX wiek]]u
* zabytkowy układ miejski z charakterystycznym układem ulic
* zabytkowy układ miejski z charakterystycznym układem ulic

Wersja z 17:46, 10 sie 2016

Józefów nad Wisłą
{{{rodzaj miejscowości}}}
{{{alt zdjęcia}}}
Pałac w Józefowie nad Wisłą
Państwo lubelskie
Powiat

opolski

Gmina

Józefów nad Wisłą

Liczba ludności (2009)

1 029

Strefa numeracyjna

(+48) 81

Kod pocztowy

24-340

Tablice rejestracyjne

LOP

SIMC

0382036

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: lubelskie
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport}
Strona internetowa

Józefów nad Wisłą (do końca 2003 Józefów) - wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Józefów nad Wisłą.

Miejscowość położona jest w Małopolsce (początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej).

Miejscowość jest siedzibą władz gminy Józefów nad Wisłą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjne należała do ówczesnego województwa lubelskiego. Miejscowość była przejściowo siedzibą gminy Rybitwy.

Przez Józefów nad Wisłą przebiega droga wojewódzka nr 824

Historia

XVII wiek

Józefów został założony w 1687 roku przez kasztelana krakowskiego Andrzeja Potockiego na gruntach wsi Kolczyn jako miasto na prawie magdeburskim. Nazwa pochodzi od imienia jednego z synów kasztelana. Miasto otrzymało przywileje zatwierdzone przez króla Jana III Sobieskiego: organizowania targów w niedziele i czwartki (czwartkowe targi są tradycją do dziś) oraz dużych jarmarków pięć razy w roku. Mieszczanie józefowscy otrzymali także prawo wyrobu wódki i piwa.

W 1691 roku założyciel miasta ufundował niewielką drewnianą świątynię pw. Bożego Ciała, klasztor zakonu bernardynów i szpital dla ubogich.

XVIII wiek

Dzięki zlokalizowanej tu przeprawie przez Wisłę oraz przebiegającemu tędy traktowi wrocławskiemu w XVIII wieku, Józefów był znacznym ośrodkiem handlowym i siedzibą komory celnej. Miał w tym okresie 172 domy i trzy murowane bramy: Lubelską, Zamojską i Chruślińską. Przywileje lokacyjne Józefowa równouprawniały osiedlanie się w nim przedstawicieli różnych narodowości. Z możliwości tej skorzystali Żydzi, którzy pod koniec XVIII wieku stanowili większość mieszkańców miasta. W 1729 r. kościół wraz z konwiktem doszczętnie strawił pożar, jednak wkrótce przystąpiono do budowy nowego kościoła murowanego.

W czasie zaboru austriackiego administracyjna ranga Józefowa na krótko wzrosła, gdyż miasto stało się siedzibą cyrkułu o zasięgu większym niż wcześniejszy powiat opolski.

XIX wiek

W połowie XIX wieku w Józefowie było 31 budynków murowanych i 13 drewnianych, a wśród budowli wyróżniał się jednopiętrowy ratusz z charakterystyczną wieżą, który nie zachował się jednak do dzisiejszych czasów. Centrum miasta zajmował rynek i 10 ulic i funkcjonowała tu szkoła utrzymywana ze składek mieszkańców i właścicieli miasta. Wprowadzone przez zaborców bariery celne osłabiły handel, a liczba mieszkańców Józefowa spadła, w związku z czym miasto podupadło. Po kasacie zakonu w 1864 roku w zabudowaniach poklasztornych znalazły siedzibę szkoła elementarna i poczta. Represje po klęsce Powstania styczniowego doprowadziła do utraty praw miejskich w 1868 roku.

XX wiek

W 1914 roku miasto strawił wieki pożar, który wyludnił osadę. W okresie międzywojennym miasto zostało nieco odbudowane.

W czasie II wojny światowej znów uległo niemal całkowitemu zniszczeniu. Żydowscy mieszkańcy zostali wysiedleni i zgładzeniprzez hitlerowców. W okresie powojennym Józefów był siedzibą władz gromadzkich, a od 1973 jest siedzibą gminy.

XXI wiek

1 stycznia 2004 na wniosek mieszkańców i Rady Gminy w Józefowie Rada Ministrów zmieniła nazwę siedziby gminy z "Józefów" na "Józefów nad Wisłą".

Zabytki

  • Kościół pw. Bożego Ciała z 1730 roku w stylu barokowym - ufundowany przez przez syna zmarłego fundatora, Józefa Potockiego. Świątynia konsekrowana 14 września 1743 r. przez biskupa krakowskiego Jana Aleksandra Lipskiego jest budynkiem jednonawowym na planie prostokąta z dwiema wieżami, skierowanym fasadą na wschód, z wyodrębnioną kryptą przeznaczoną na miejsce wiecznego spoczynku bernardynów. W 2 poł. XVIII w. wybudowano przy kościele kaplicę św. Tekli (później św. Marii Magdaleny), Kościół zniszczony został w wyniku działań I wojny światowej, a w pełni jego odbudowę zakończono przed 1927 rokiem, wykorzystując m.in. przeznaczone kilka lat wcześniej przez Departament Sztuki środki finansowe. Podczas II wojny światowej w 1944 r. świątynia spłonęła.
  • Dzwonnica kościelna z 1787 roku przylegająca do muru otaczającego cmentarz przykościelny.
  • Klasztor bernardynów z 1730 roku w stylu barokowym wzniesiony razem z kościołem. Dwupiętrowy, założony został symetrycznie, ujmując w podkowę prezbiterium świątyni. Zakonnicy dysponowali wówczas jedenastoma celami mieszkalnymi oraz pokojem gościnnym, refektarzem, kuchnią, spiżarnią i pomieszczeniem dla chorych[1].
  • zespół pałacowo-parkowy hr. Rostworowskich z XIX wieku
  • zabytkowy układ miejski z charakterystycznym układem ulic

Zobacz też

Linki zewnętrzne