Cerkiew Świętego Onufrego w Husiatynie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 70: | Linia 70: | ||
'''Cerkiew św. Onufrego w Husiatynie''' – zabytkowa [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|greckokatolicka]] [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] parafialna w [[Husiatyn]]ie, w [[obwód tarnopolski|obwodzie tarnopolskim]] na Ukrainie. Należy do rodzaju tak zwanych cerkwi 3-[[Koncha|konchowych]]. |
'''Cerkiew św. Onufrego w Husiatynie''' – zabytkowa [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|greckokatolicka]] [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] parafialna w [[Husiatyn]]ie, w [[obwód tarnopolski|obwodzie tarnopolskim]] na Ukrainie. Należy do rodzaju tak zwanych cerkwi 3-[[Koncha|konchowych]]. |
||
Świątynia powstała w ostatnim dziesięcioleciu XVI w. lub na początku wieku XVII. Pierwotnie była to cerkiew obronna z [[kondygnacja|dwukondygnacyjną]] wieżą, jednak górny poziom tej ostatniej z wyraźnymi elementami obronnymi nie zachował się. Nawa budynku jest prostokątna, przylegają do niej [[absyda|absydy]], do których z kolei przylegają dodatkowe pomieszczenia. Cerkiew nie posiada prawie żadnej dekoracji zewnętrznej, jej okna, bez obramowań, zlokalizowane są w połowie wysokości ścian. Nawa świątynna przykryta jest [[sklepienie kolebkowe|sklepieniem kolebkowym]]. Wszystkie komponenty bryły budynku łączą się ze sobą wewnątrz poprzez arkadowe przejścia. Nad nawą znajduje się [[kopuła (architektura)|kopuła]] z sygnaturką zlokalizowana na ośmiobocznym bębnie. Architektura cerkwi nosi wyraźne cechy wschodniochrześciańskiego budownictwa sakralnego [[Wołyń|Wołynia]] i [[Mołdawia|Mołdawii]]<ref>J. Tokarski, ''Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie'', t.2, Burchard Edition 2001, {{ISBN|83-87654-11-6}}, s.69</ref>. |
Świątynia powstała w ostatnim dziesięcioleciu XVI w. lub na początku wieku XVII. Pierwotnie była to cerkiew obronna z [[kondygnacja|dwukondygnacyjną]] wieżą, jednak górny poziom tej ostatniej z wyraźnymi elementami obronnymi nie zachował się. Podczas okupacji tureckiej w latach 1672—1699 pełniła funkcję meczetu. |
||
Nawa budynku jest prostokątna, przylegają do niej [[absyda|absydy]], do których z kolei przylegają dodatkowe pomieszczenia. Cerkiew nie posiada prawie żadnej dekoracji zewnętrznej, jej okna, bez obramowań, zlokalizowane są w połowie wysokości ścian. Nawa świątynna przykryta jest [[sklepienie kolebkowe|sklepieniem kolebkowym]]. Wszystkie komponenty bryły budynku łączą się ze sobą wewnątrz poprzez arkadowe przejścia. Nad nawą znajduje się [[kopuła (architektura)|kopuła]] z sygnaturką zlokalizowana na ośmiobocznym bębnie. Architektura cerkwi nosi wyraźne cechy wschodniochrześciańskiego budownictwa sakralnego [[Wołyń|Wołynia]] i [[Mołdawia|Mołdawii]]<ref>J. Tokarski, ''Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie'', t.2, Burchard Edition 2001, {{ISBN|83-87654-11-6}}, s.69</ref>. |
|||
W 2015 roku na cerkwi zbudowano cztery kopułki oraz od frontu portyk z jońskimi kolumnami<ref>{{Cytuj|autor=Dmytro Antoniuk|tytuł=Husiatyn po raz kolejny|data dostępu=2017-08-08|opublikowany=kuriergalicyjski.com|url=http://kuriergalicyjski.com/historia/zabytki/3808-husiatyn-po-raz-kolejny|język=pl}}</ref>. |
W 2015 roku na cerkwi zbudowano cztery kopułki oraz od frontu portyk z jońskimi kolumnami<ref>{{Cytuj|autor=Dmytro Antoniuk|tytuł=Husiatyn po raz kolejny|data dostępu=2017-08-08|opublikowany=kuriergalicyjski.com|url=http://kuriergalicyjski.com/historia/zabytki/3808-husiatyn-po-raz-kolejny|język=pl}}</ref>. |
Wersja z 10:59, 8 sie 2017
cerkiew parafialna | |||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Adres |
{{{adres}}} | ||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Wezwanie |
św. Onufry | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego | |||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||||||||
49°04′17,42″N 26°12′31,75″E/49,071506 26,208819 |
Cerkiew św. Onufrego w Husiatynie – zabytkowa greckokatolicka cerkiew parafialna w Husiatynie, w obwodzie tarnopolskim na Ukrainie. Należy do rodzaju tak zwanych cerkwi 3-konchowych.
Świątynia powstała w ostatnim dziesięcioleciu XVI w. lub na początku wieku XVII. Pierwotnie była to cerkiew obronna z dwukondygnacyjną wieżą, jednak górny poziom tej ostatniej z wyraźnymi elementami obronnymi nie zachował się. Podczas okupacji tureckiej w latach 1672—1699 pełniła funkcję meczetu.
Nawa budynku jest prostokątna, przylegają do niej absydy, do których z kolei przylegają dodatkowe pomieszczenia. Cerkiew nie posiada prawie żadnej dekoracji zewnętrznej, jej okna, bez obramowań, zlokalizowane są w połowie wysokości ścian. Nawa świątynna przykryta jest sklepieniem kolebkowym. Wszystkie komponenty bryły budynku łączą się ze sobą wewnątrz poprzez arkadowe przejścia. Nad nawą znajduje się kopuła z sygnaturką zlokalizowana na ośmiobocznym bębnie. Architektura cerkwi nosi wyraźne cechy wschodniochrześciańskiego budownictwa sakralnego Wołynia i Mołdawii[1].
W 2015 roku na cerkwi zbudowano cztery kopułki oraz od frontu portyk z jońskimi kolumnami[2].
- ↑ J. Tokarski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t.2, Burchard Edition 2001, ISBN 83-87654-11-6, s.69
- ↑ Dmytro Antoniuk , Husiatyn po raz kolejny [online], kuriergalicyjski.com [dostęp 2017-08-08] (pol.).