* Po jego śmierci w 1926 ukazała się publikacja pt. ''Pośmiertne wspomnienia pierwszego arcypasterza metropolji wileńskiej ś. p. Ks. Arcybiskupa Jana Cieplaka''<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Pośmiertne wspomnienia pierwszego arcypasterza metropolji wileńskiej ś. p. Ks. Arcybiskupa Jana Cieplaka | miejsce = [[Wilno]] | data = 1926 | url = http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=28964}}</ref>.
* Po jego śmierci w 1926 ukazała się publikacja pt. ''Pośmiertne wspomnienia pierwszego arcypasterza metropolji wileńskiej ś. p. Ks. Arcybiskupa Jana Cieplaka''<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Pośmiertne wspomnienia pierwszego arcypasterza metropolji wileńskiej ś. p. Ks. Arcybiskupa Jana Cieplaka | miejsce = [[Wilno]] | data = 1926 | url = http://www.kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=28964}}</ref>.
* [[Plik:Katedra w Wilnie nagrobek bpa Jana Cieplaka.jpg|mały|377x377px|<nowiki><center>Popiersie i tablica nagrobna z 1929 roku w katedrze wileńskiej (zniszczone po 1945 roku).</center></nowiki>]]W katedrze w Wilnie umieszczono wykonany przez prof. [[Bolesław Bałzukiewicz|Bolesława Bałzukiewicza]] w 1929 r. nagrobek biskupa. Pomnik ten został zniszczony po 1945 roku, gdy miejscowe władze kazały usunąć popiersie, godło i tablicę. W 1994 r. w pustej niszy i miejscu po tablicy umieszczono popiersie biskupa litewskiego pochodzenia [[Jerzy Matulewicz|Jerzego Matulewicza]].
* [[Plik:Katedra w Wilnie nagrobek bpa Jana Cieplaka.jpg|mały|377x377px|Popiersie i tablica nagrobna z 1929 roku w katedrze wileńskiej (zniszczone po 1945 roku).]]W katedrze w Wilnie umieszczono wykonany przez prof. [[Bolesław Bałzukiewicz|Bolesława Bałzukiewicza]] w 1929 r. nagrobek biskupa. Pomnik ten został zniszczony po 1945 roku, gdy miejscowe władze kazały usunąć popiersie, godło i tablicę. W 1994 r. w pustej niszy i miejscu po tablicy umieszczono popiersie biskupa litewskiego pochodzenia [[Jerzy Matulewicz|Jerzego Matulewicza]].
* [[Jan Lechoń]] poświęcił mu wiersz ''[[Arcybiskup Cieplak]]'' (1952)<ref name="Loth">Roman Loth, ''Jana Lechonia wiersze nieprawomyślne'', w: ''Przegląd Katolicki'', nr 52-53/1989, s.9</ref>.
* [[Jan Lechoń]] poświęcił mu wiersz ''[[Arcybiskup Cieplak]]'' (1952)<ref name="Loth">Roman Loth, ''Jana Lechonia wiersze nieprawomyślne'', w: ''Przegląd Katolicki'', nr 52-53/1989, s.9</ref>.
Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile =
Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".
Urodził się w kolonii Reden pod Dąbrową w powiecie będzińskim jako syn Jacentego Cieplaka (25 lat), górnika z kolonii Reden i Julianny z Bugajskich (22 lata, zmarła 21 XII 1859). Miał przyrodniego brata Stanisława (ur. 1879)[1]. Ochrzczony został 23 sierpnia 1857 w kościele św. Trójcy w Będzinie.
7 grudnia 1908 został w Petersburgukonsekrowany na sufraganamohylewskiego. W 1909 r. poświęcił nowo powstały kościół parafialny Polonii w Harbinie, pod wezwaniem św. Stanisława. Wielokrotnie karany przez władze rosyjskie za wygłaszanie patriotycznych kazań i udział w manifestacjach narodowych. Od 6 sierpnia 1914 został administratorem archidiecezji mohylewskiej.
Po rewolucji lutowej w 1917 uczestniczył w posiedzeniach Komisji Likwidacyjnej do spraw Królestwa Polskiego. 29 kwietnia 1919 został arcybiskupem tytularnym Ochrydy. Jako najstarszy rangą przedstawiciel kościoła rzymskokatolickiego w ZSRR był dwukrotnie aresztowany w latach 1920 i 1922. W dniach 21–25 marca 1923 sądzono go w Moskwie na procesie pokazowym. Wraz z 14 innymi duchownymi został skazany na karę śmierci za "podżeganie do buntu poprzez zabobony".[2]
Pod naciskiem światowej opinii publicznej i po ostrzeżeniu ze strony rządu polskiego wyrok zamieniono na 10 lat więzienia. W 1924 wydalono go z ZSRR i przez Rygę udał się 12 kwietnia 1924 do Polski. 7 listopada 1925 został odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski[3].
Po jego śmierci w 1926 ukazała się publikacja pt. Pośmiertne wspomnienia pierwszego arcypasterza metropolji wileńskiej ś. p. Ks. Arcybiskupa Jana Cieplaka[4].
Popiersie i tablica nagrobna z 1929 roku w katedrze wileńskiej (zniszczone po 1945 roku).W katedrze w Wilnie umieszczono wykonany przez prof. Bolesława Bałzukiewicza w 1929 r. nagrobek biskupa. Pomnik ten został zniszczony po 1945 roku, gdy miejscowe władze kazały usunąć popiersie, godło i tablicę. W 1994 r. w pustej niszy i miejscu po tablicy umieszczono popiersie biskupa litewskiego pochodzenia Jerzego Matulewicza.
