Kościół św. Anny w Wilnie: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół św. Anny w Wilnie
Vilniaus Šv. Onos bažnyčia
	kościół
	; Fasada kościoła św. Anny
Państwo	Litwa
Miejscowość	Wilno
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Anna
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1495
Data zakończenia budowy	1500
Aktualne przeznaczenie	czynny
Dane świątyni
Styl	gotyk ceglany, flamboyant
Architekt	nieznany
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 2
Liczba naw	1
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; wolnostojąca
	Położenie na mapie Wilna Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Litwy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:19, 21 lut 2018

Kościół św. Anny w Wilnie − kościół usytuowany w stolicy Litwy (Wilnie), przy ulicy Maironio (św. Anny) 8, tuż przy brzegu rzeki Wilejki. Wybudowany w stylu późnego gotyku gdańskiego.

Powstał na przełomie XV i XVI wieku, z fundacji wielkiego księcia litewskiego i późniejszego króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka, jako kaplica św. Anny przy znajdującym się na tyłach zespole klasztornym bernardynów. Architektem był najpewniej budowniczy miejski z Gdańska, Michał Enkinger, przysłany tu przez radę miejską Gdańska na prośbę króla. Po pożarze w roku 1563 odbudowano zwalone sklepienia, a w 1581 roku świątynia została wyświęcona w obecności biskupa krakowskiego i wileńskiego Jerzego Radziwiłła i późniejszego arcybiskupa lwowskiego Jana Solikowskiego. W 1747 roku Jan Krzysztof Glaubitz wzniósł w kościele trzy nowe ołtarze. Świątynia remontowana była jeszcze kilkakrotnie; gruntownie w latach 1900-1904 (po kolejnym pożarze) pod kierunkiem Józefa Piusa Dziekońskiego i Sławomira Odrzywolskiego.

Według opowiadań, Napoleonowi podczas wyprawy na Moskwę tak się spodobał kościół św. Anny, że z chęcią przeniósłby go do Paryża. W 1812 roku na kilka lat kościół zamieniono na magazyn wojskowy.

W literaturze często mylony jest z renesansowym, nieistniejącym kościołem św. św. Anny i Barbary przy wileńskim Dolnym Zamku, zbudowanym z inicjatywy króla i wielkiego księcia Zygmunta II Augusta jako mauzoleum jego dwóch żon.

Świątynia posiada efektowną, koronkową fasadę, dekorowaną 33 rodzajami ceglanych kształtek. Podobną maswerkową dekorację mają szczyty kościoła franciszkanów św. Trójcy i znajdującej się przy nim kaplicy św. Anny w Gdańsku oraz dom kupców hanzeatyckich (tzw. Dom Perkuna) w Kownie. Wyposażenie kościoła jest neogotyckie, z XIX wieku, jedynie późnobarokowe ołtarze (główny i dwa boczne), zaprojektowane przez Jana Krzysztofa Glaubitza, pochodzą z XVIII wieku. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Anny Samotrzeć.

Obok kościoła stoi neogotycka dzwonnica z roku 1874 (arch. Nikołaj Czagin), nawiązująca stylem do późnego gotyku.

Tuż obok kościoła znajduje się pomnik Adama Mickiewicza.

Bibliografia

Władysław Zahorski, Kościół św. Anny w Wilnie , Wilno 1905 (dostępne na: kpbc.umk.pl).
Architektura gotycka w Polsce, Warszawa 1995, t. II, s. 256-257.
Lietuvos Architekturos Istorija, t.I, Vilnius 1987, s. 140nn.
Robert Kunkel, Fundacje Aleksandra Jagiellończyka w Wilnie i Krakowie [w:] Sztuka około 1500, Warszawa 1997, s. 129-143.

@@ Linia 75: / Linia 75: @@
 '''Kościół św. Anny w Wilnie''' − kościół usytuowany w stolicy [[Litwa|Litwy]] ([[Wilno|Wilnie]]), przy ulicy Maironio (św. Anny) 8, tuż przy brzegu rzeki [[Wilejka (rzeka)|Wilejki]]. Wybudowany w stylu późnego [[architektura gotycka|gotyku]] [[gdańsk]]iego.
-Powstał na przełomie XV i XVI wieku, z fundacji wielkiego księcia litewskiego i późniejszego króla polskiego [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra Jagiellończyka]], jako kaplica św. Anny przy zespole klasztornym [[bernardyni|bernardynów]]. Architektem był najpewniej budowniczy miejski z Gdańska, [[Michał Enkinger]], przysłany tu przez radę miejską na prośbę króla. Po pożarze w roku 1563 odbudowano zwalone sklepienia, a w 1581 roku świątynia została wyświęcona w obecności biskupa krakowskiego i wileńskiego [[Jerzy Radziwiłł (biskup)|Jerzego Radziwiłła]] i późniejszego arcybiskupa lwowskiego [[Jan Dymitr Solikowski|Jana Solikowskiego]]. W 1747 roku [[Jan Krzysztof Glaubitz]] wzniósł w kościele trzy nowe ołtarze. Świątynia remontowana była jeszcze kilkakrotnie; gruntownie w latach 1900-1904 (po kolejnym pożarze) pod kierunkiem [[Józef Pius Dziekoński|Józefa Piusa Dziekońskiego]] i [[Sławomir Odrzywolski|Sławomira Odrzywolskiego]].
+Powstał na przełomie XV i XVI wieku, z fundacji wielkiego księcia litewskiego i późniejszego króla polskiego [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra Jagiellończyka]], jako kaplica św. Anny przy znajdującym się na tyłach zespole klasztornym [[bernardyni|bernardynów]]. Architektem był najpewniej budowniczy miejski z Gdańska, [[Michał Enkinger]], przysłany tu przez radę miejską Gdańska na prośbę króla. Po pożarze w roku 1563 odbudowano zwalone sklepienia, a w 1581 roku świątynia została wyświęcona w obecności biskupa krakowskiego i wileńskiego [[Jerzy Radziwiłł (biskup)|Jerzego Radziwiłła]] i późniejszego arcybiskupa lwowskiego [[Jan Dymitr Solikowski|Jana Solikowskiego]]. W 1747 roku [[Jan Krzysztof Glaubitz]] wzniósł w kościele trzy nowe ołtarze. Świątynia remontowana była jeszcze kilkakrotnie; gruntownie w latach 1900-1904 (po kolejnym pożarze) pod kierunkiem [[Józef Pius Dziekoński|Józefa Piusa Dziekońskiego]] i [[Sławomir Odrzywolski|Sławomira Odrzywolskiego]].
 [[File:Pomnik Adama Mickiewicza w Wilnie 1.jpg|thumb|240px|[[Pomnik Adama Mickiewicza w Wilnie|pomnik Adama Mickiewicza]] na tle Kościoła św. Anny|lewo]]