Piotr Szubarczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 19: Linia 19:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie [[Spójnia Gdańsk]]. Uzyskał [[Tytuły i kategorie szachowe|II kategorię szachową]]. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym [[Uniwersytet Gdański|Uniwersytetu Gdańskiego]]. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach [[Studencki Komitet Solidarności w Gdańsku|Studenckiego Komitetu Solidarności]], [[Ruch Młodej Polski|Ruchu Młodej Polski]], [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela]]. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]]. Pracował jako nauczyciel szkoły średniej w [[Bolesławowo (powiat starogardzki)|Bolesławowie]]. Został delegatem na I Zjazd Regionalny [[NSZZ Solidarność|„Solidarności”]]. Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w [[Goręczyno|Goręczynie]], gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady [[Gmina Goręczyno|gminy Goręczyno]]. W latach 1986-1991 pracował jako nauczyciel w LO w Kartuzach. Po 1990 publikował w „Gazecie Kartuskiej”, został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m.in. w [[Nasz Dziennik|„Naszym Dzienniku”]]. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej [[Instytut Pamięci Narodowej|Instytutu Pamięci Narodowej]] w Gdańsku.
W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie [[Spójnia Gdańsk]]. Uzyskał [[Tytuły i kategorie szachowe|II kategorię szachową]]. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym [[Uniwersytet Gdański|Uniwersytetu Gdańskiego]]. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach [[Studencki Komitet Solidarności w Gdańsku|Studenckiego Komitetu Solidarności]], [[Ruch Młodej Polski|Ruchu Młodej Polski]], [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela]]. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]].{{fakt}} Pracował jako nauczyciel szkoły średniej w [[Bolesławowo (powiat starogardzki)|Bolesławowie]]. Został delegatem na I Zjazd Regionalny [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|„Solidarności”]]. Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w [[Goręczyno|Goręczynie]], gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady [[Gmina Goręczyno|gminy Goręczyno]]. W latach 1986-1991 pracował jako nauczyciel w LO w Kartuzach. Po 1990 publikował w „Gazecie Kartuskiej”, został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m.in. w [[Nasz Dziennik|„Naszym Dzienniku”]]. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej [[Instytut Pamięci Narodowej|Instytutu Pamięci Narodowej]] w Gdańsku.


Był konsultantem przy produkcji spektaklu [[Teatr Telewizji|Teatru Telewizji]] pt. ''[[Inka 1946]]'' z 2007 autorstwa [[Wojciech Tomczyk|Wojciecha Tomczyka]], w reżyserii [[Natalia Koryncka-Gruz|Natalii Korynckiej-Gruz]], poświęconego [[Danuta Siedzikówna|Danucie Siedzikównie ps. „Inka”]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/525013 | tytuł = INKA 1946 | data dostępu = 2012-02-28 | opublikowany = filmpolski.pl | język = pl}}</ref> oraz filmu dokumentalnego pt. [[Dywizja nastolatków (film)|Dywizja nastolatków]] z 2008 w reżyserii [[Alina Czerniakowska|Aliny Czerniakowskiej]].
Był konsultantem przy produkcji spektaklu [[Teatr Telewizji|Teatru Telewizji]] pt. ''[[Inka 1946]]'' z 2007 autorstwa [[Wojciech Tomczyk|Wojciecha Tomczyka]], w reżyserii [[Natalia Koryncka-Gruz|Natalii Korynckiej-Gruz]], poświęconego [[Danuta Siedzikówna|Danucie Siedzikównie ps. „Inka”]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/525013 | tytuł = INKA 1946 | data dostępu = 2012-02-28 | opublikowany = filmpolski.pl | język = pl}}</ref> oraz filmu dokumentalnego pt. [[Dywizja nastolatków (film)|Dywizja nastolatków]] z 2008 w reżyserii [[Alina Czerniakowska|Aliny Czerniakowskiej]].

Wersja z 00:35, 10 kwi 2018

Piotr Szubarczyk
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1954
Starachowice

Zawód, zajęcie

historyk

Narodowość

 Polska

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Piotr Szubarczyk (ur. 3 czerwca 1954 w Starachowicach[1]) – polski historyk, nauczyciel, publicysta.

Życiorys

W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie Spójnia Gdańsk. Uzyskał II kategorię szachową. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach Studenckiego Komitetu Solidarności, Ruchu Młodej Polski, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki zbrodni katyńskiej.[potrzebny przypis] Pracował jako nauczyciel szkoły średniej w Bolesławowie. Został delegatem na I Zjazd Regionalny „Solidarności”. Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w Goręczynie, gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady gminy Goręczyno. W latach 1986-1991 pracował jako nauczyciel w LO w Kartuzach. Po 1990 publikował w „Gazecie Kartuskiej”, został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m.in. w „Naszym Dzienniku”. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku.

Był konsultantem przy produkcji spektaklu Teatru Telewizji pt. Inka 1946 z 2007 autorstwa Wojciecha Tomczyka, w reżyserii Natalii Korynckiej-Gruz, poświęconego Danucie Siedzikównie ps. „Inka”[2] oraz filmu dokumentalnego pt. Dywizja nastolatków z 2008 w reżyserii Aliny Czerniakowskiej.

Na wniosek byłych więźniów politycznych Prezydent RP przyznał mu 1 kwietnia 2011 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski”[3][4].

Jego żoną została Hanna, z którą ma synów Stefana i Tadeusza oraz córkę Katarzynę.

W kwietniu 2018 roku podczas spotkania z mieszkańcami miejscowości Czarne nie spodobało mu się, że niektórzy z obecnych negowali zasadność wystawienia pomnika Żołnierzy Wyklętych. Podnosili oni min. kwestię zbrodni na ludności cywilnej dokonanych przez Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę”. Szubarczyk powiedział wówczas do Benedykta Lipskiego, emerytowanego nauczyciela z Czarnego "Przymknij się, do cholery!”. Pracownik IPN nie pozwalał mu skończyć swojej wypowiedzi, wykpiwał, śpiewał hymn rosyjski i stwierdził, że Żydzi nie byli dla Polaków „bratnią krwią”. Dodatkowo pracownik IPN skomentował spotkanie publicznym wpisem, w którym określał mieszkańców Czarnego, którzy nie zgadzali się z nim, tekstem: „wyjątkowa swołocz, tchórzliwe kanale”. I zakończył: „Je*ał was pies! I tak Polska wygra tę batalię, a na was naplują kiedyś wasze wnuki”.[5]

Publikacje

  • Sierakowice na Kaszubach (2006, współautor: Czesław Pobłocki)
  • "Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba...": Danuta Siedzikówna „Inka” (*3 IX 1928 +28 VIII 1946) (2008)
  • W cieniu czerwonej gwiazdy. Zbrodnie sowieckie na Polakach 1917-1956 (2010)
  • Czerwona apokalipsa. Agresja Związku Sowieckiego na Polskę i jej konsekwencje (2014)

Przypisy

  1. chojnice.com
  2. INKA 1946. filmpolski.pl. [dostęp 2012-02-28]. (pol.).
  3. M.P. z 2011 r. nr 63, poz. 595
  4. Odznaczenia dla młodocianych więźniów politycznych 1944-56. prezydent.pl, 3 października 2011. [dostęp 25 marca 2015].
  5. Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych [online], www.facebook.com [dostęp 2018-04-09] (pol.).

Bibliografia