Domarat z Pierzchna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Domarat z Pierzchna''', '''z Iwna''' (herbu [[Grzymała (herb szlachecki)|Grzymała]]), [[starosta]] [[Wielkopolska|wielkopolski]]. Pochodził z wielkopolskiego rodu Grzymałów. Starosta międzyrzecki od 1377 roku. Kasztelan poznański od 15 lipca 1381 roku. Starosta generalny Wielkopolski od 1387 roku do 1399 roku. |
'''Domarat z Pierzchna''', '''z Iwna''' (herbu [[Grzymała (herb szlachecki)|Grzymała]]), [[starosta]] [[Wielkopolska|wielkopolski]]. Pochodził z wielkopolskiego rodu Grzymałów. Starosta międzyrzecki od 1377 roku. Kasztelan poznański od 15 lipca 1381 roku. Starosta generalny Wielkopolski od 1387 roku do 1399 roku. |
||
Syn Jarosława z Iwna, kasztelana poznańskiego, wojewody poznańskiego, wieloletniego zaufanego współpracownika Kazimierza III Wielkiego. Po śmierci Elżbiety Łokietkówny w 1380 roku, Domarat znalazł się w radzie wielkorządców Królestwa Polskiego powołanej przez [[Ludwik Węgierski|Ludwika Węgierskiego]]. Przeciwko niemu występowała opozycja przeciwników króla Ludwika. W 1381 stanął na czele wyprawy przeciwko [[Bartosz Wezenborg|Bartoszowi Wezenborgowi]], który stał na czele stronnictwa popierającego [[Siemowit IV|Siemowita IV mazowieckiego]], a od 1384 kierował działaniami zbrojnymi przeciwko tej opozycji (tzw. [[wojna Grzymalitów z Nałęczami]]). |
Syn Jarosława z Iwna, kasztelana poznańskiego, wojewody poznańskiego, wieloletniego zaufanego współpracownika Kazimierza III Wielkiego. Po raz pierwszy Domarat z Iwna wzmiankowany jest jako poseł arcybiskupa gnieźnieńskiego [[Janusz Suchywilk|Janusza Suchywilka]] do Awinionu w 1373 roku. Po śmierci [[Elżbieta Łokietkówna|Elżbiety Łokietkówny]] w 1380 roku, Domarat znalazł się w radzie wielkorządców Królestwa Polskiego powołanej przez [[Ludwik Węgierski|Ludwika Węgierskiego]]. Przeciwko niemu występowała opozycja przeciwników króla Ludwika. W 1381 stanął na czele wyprawy przeciwko [[Bartosz Wezenborg|Bartoszowi Wezenborgowi]], który stał na czele stronnictwa popierającego [[Siemowit IV|Siemowita IV mazowieckiego]], a od 1384 kierował działaniami zbrojnymi przeciwko tej opozycji (tzw. [[wojna Grzymalitów z Nałęczami]]). |
||
Ostatni raz Domarat z Iwna odnotowany jest w źródłach pod datą 26 maja 1399 roku, a nie żył już 23 stycznia 1400 roku, ponieważ wówczas przed sądem stanęła wdowa po Domaracie Hanka wraz z nieletnimi dziećmi. |
Ostatni raz Domarat z Iwna odnotowany jest w źródłach pod datą 26 maja 1399 roku, a nie żył już 23 stycznia 1400 roku, ponieważ wówczas przed sądem stanęła wdowa po Domaracie Hanka wraz z nieletnimi dziećmi. |
||
Wersja z 17:53, 3 sty 2019
Domarat z Pierzchna, z Iwna (herbu Grzymała), starosta wielkopolski. Pochodził z wielkopolskiego rodu Grzymałów. Starosta międzyrzecki od 1377 roku. Kasztelan poznański od 15 lipca 1381 roku. Starosta generalny Wielkopolski od 1387 roku do 1399 roku.
Syn Jarosława z Iwna, kasztelana poznańskiego, wojewody poznańskiego, wieloletniego zaufanego współpracownika Kazimierza III Wielkiego. Po raz pierwszy Domarat z Iwna wzmiankowany jest jako poseł arcybiskupa gnieźnieńskiego Janusza Suchywilka do Awinionu w 1373 roku. Po śmierci Elżbiety Łokietkówny w 1380 roku, Domarat znalazł się w radzie wielkorządców Królestwa Polskiego powołanej przez Ludwika Węgierskiego. Przeciwko niemu występowała opozycja przeciwników króla Ludwika. W 1381 stanął na czele wyprawy przeciwko Bartoszowi Wezenborgowi, który stał na czele stronnictwa popierającego Siemowita IV mazowieckiego, a od 1384 kierował działaniami zbrojnymi przeciwko tej opozycji (tzw. wojna Grzymalitów z Nałęczami).
Ostatni raz Domarat z Iwna odnotowany jest w źródłach pod datą 26 maja 1399 roku, a nie żył już 23 stycznia 1400 roku, ponieważ wówczas przed sądem stanęła wdowa po Domaracie Hanka wraz z nieletnimi dziećmi.
Bibliografia
- Paweł Jasienica, Polska Jagiellonów, PIW, 1988, ISBM 83-06-01 796-X