Archidiecezja lwowska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 44: Linia 44:


== Dzieje ==
== Dzieje ==
W 1349 [[Kazimierz III Wielki|Kazimierz Wielki]] podjął starania o utworzenie [[rzymskokatolicka metropolia halicka|metropolii łacińskiej]] w [[Halicz (miasto)|Haliczu]] – drugiej obok [[Metropolia gnieźnieńska|gnieźnieńskiej]], a w latach 50. usiłował obsadzić biskupstwo we [[Lwów|Lwowie]]. W 1358 [[Innocenty VI]] mianował biskupem lwowskim Tomasza [[Dominikanie|OP]], diecezja nie została wówczas zorganizowana i [[Urban V]] w 1363 zlecił arcybiskupowi gnieźnieńskiemu przeprowadzenie procesu informacyjnego a [[Bonifacy IX]] mianował biskupów Jerzego [[Zakon Braci Mniejszych|OFM]] i Hermana Wytkinda OP. W 1412 staraniem metropolity halickiego Macieja z Egeru i księcia [[Władysław Opolczyk|Władysława Opolczyka]] antypapież [[Jan XXIII (antypapież)|Jan XXIII]] 28 sierpnia 1412 przeniósł stolicę metropolii z Halicza do Lwowa, bullę uroczyście promulgował 24 grudnia 1414 abp [[Jan Rzeszowski (1345–1436)|Jan Rzeszowski]]. Metropolii lwowskiej podlegały wtedy biskupstwa w Przemyślu, Chełmie, Włodzimierzu Wołyńskim (od 1427r. w Łucku), Kijowie, Kamieńcu Podolskim oraz sufragania w Serecie na Mołdawii.
W 1349 [[Kazimierz III Wielki|Kazimierz Wielki]] podjął starania o utworzenie [[rzymskokatolicka metropolia halicka|metropolii łacińskiej]] w [[Halicz (miasto)|Haliczu]] – drugiej obok [[Metropolia gnieźnieńska|gnieźnieńskiej]], a w latach 50. usiłował obsadzić biskupstwo we [[Lwów|Lwowie]]. W 1358 [[Innocenty VI]] mianował biskupem lwowskim Tomasza [[Dominikanie|OP]], diecezja nie została wówczas zorganizowana i [[Urban V]] w 1363 zlecił arcybiskupowi gnieźnieńskiemu przeprowadzenie procesu informacyjnego a [[Bonifacy IX]] mianował biskupów Jerzego [[Zakon Braci Mniejszych|OFM]] i Hermana Wytkinda OP. W 1412 staraniem metropolity halickiego Macieja z Egeru i księcia [[Władysław Opolczyk|Władysława Opolczyka]] antypapież [[Jan XXIII (antypapież)|Jan XXIII]] 28 sierpnia 1412 przeniósł stolicę metropolii z Halicza do Lwowa, bullę uroczyście promulgował 24 grudnia 1414 abp [[Jan Rzeszowski (1345–1436)|Jan Rzeszowski]]. Metropolii lwowskiej podlegały wtedy biskupstwa w Przemyślu, Chełmie, Włodzimierzu Wołyńskim (od 1427r. w Łucku), Kijowie, Kamieńcu Podolskim oraz sufragania w [[Seret (miasto)|Serecie]] na Mołdawii. W 1593 roku w archidiecezji lwowskiej diecezje zostały podzielone przez arcybiskupa [[Jan Dymitr Solikowski|Jana Dymitra Solikowskiego]] na dekanaty, grupujące kilka lub kilkanaście parafii<ref name=":0">{{Cytuj |data dostępu = 2019-02-21 |opublikowany = www.agad.gov.pl |url = http://www.agad.gov.pl/inwentarze/ALeo303.xml}}</ref>. Dziekani czuwali nad funkcjonowaniem organizacji kościelnej w dekanacie i wizytowali podległe sobie miasta i wsie parafialne. Około 1650 r. w archidiecezji lwowskiej było 7 dekanatów i 125 parafii<ref name=":0" />. Kolejna reorganizacja Kościoła na omawianym terenie nastąpiła dopiero w końcu XVIII w. W 1765 r. staraniem arcybiskupa [[Wacław Hieronim Sierakowski|Wacława Hieronima Sierakowskiego]] archidiecezja lwowska podzielona została na 3 archidiakonaty<ref name=":0" />. W tym samym roku zwiększono również liczbę dekanatów z 7 do 12. W okresie od 1669 r. do 1772 r. powstało na wschodzie 5 kolegiat; z tego 3 w archidiecezji lwowskiej: w Stanisławowie, Żółkwi, Lwowie (parafia NMP – Śnieżnej). W 1772 r. w archidiecezji lwowskiej były 3 archidiakonaty i 12 dekanatów oraz 150 parafii<ref name=":0" />.

Po I Rozbiorze doszło do zmian organizacyjnych. W 1782 r. cesarz [[Józef II Habsburg|Józef II]] wcielił do archidiecezji lwowskiej cząstki diecezji łuckiej (10 parafii) i kamienieckiej (10 parafii). Po trzecim rozbiorze Austria włączyła do archidiecezji lwowskiej 47 parafii oderwanych od diecezji łuckiej. W 1938 r. na terenie archidiecezji funkcjonowało 412 parafii. Po 1945 roku na terytorium Polski pozostało 27 parafii archidiecezji lwowskiej, dla których utworzono administrację apostolską z siedzibą w Lubaczowie<ref name=":0" />.


== Patroni archidiecezji ==
== Patroni archidiecezji ==

Wersja z 16:28, 21 lut 2019

{{{nazwa}}}
Ilustracja
Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia NMP we Lwowie
Państwo

 Ukraina

Siedziba

Lwów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Metropolia

lwowska

Katedra diecezjalna

Bazylika Metropolitalna Sanktuarium pw. Wniebowzięcia NMP

Biskup diecezjalny

Mieczysław Mokrzycki
(metropolita lwowski)

Biskup pomocniczy

Leon Mały
Edward Kawa

Biskup senior

Marian Jaworski

Dane statystyczne
Liczba wiernych

154 000

Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych


95
45

Liczba dekanatów

12

Liczba parafii

271

Powierzchnia

68.000 km²

Położenie na mapie Lwowa
Położenie na mapie Ukrainy
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Ziemia49°50′26,56″N 24°01′49,80″E/49,840710 24,030500
Archidiecezja Lwowska Strona internetowa
Herb archidiecezji lwowskiej

Archidiecezja lwowska (łac. Archidioecesis Leopolitana Latinorum) – metropolitalna archidiecezja rzymskokatolicka z siedzibą we Lwowie.

Dzieje

W 1349 Kazimierz Wielki podjął starania o utworzenie metropolii łacińskiej w Haliczu – drugiej obok gnieźnieńskiej, a w latach 50. usiłował obsadzić biskupstwo we Lwowie. W 1358 Innocenty VI mianował biskupem lwowskim Tomasza OP, diecezja nie została wówczas zorganizowana i Urban V w 1363 zlecił arcybiskupowi gnieźnieńskiemu przeprowadzenie procesu informacyjnego a Bonifacy IX mianował biskupów Jerzego OFM i Hermana Wytkinda OP. W 1412 staraniem metropolity halickiego Macieja z Egeru i księcia Władysława Opolczyka antypapież Jan XXIII 28 sierpnia 1412 przeniósł stolicę metropolii z Halicza do Lwowa, bullę uroczyście promulgował 24 grudnia 1414 abp Jan Rzeszowski. Metropolii lwowskiej podlegały wtedy biskupstwa w Przemyślu, Chełmie, Włodzimierzu Wołyńskim (od 1427r. w Łucku), Kijowie, Kamieńcu Podolskim oraz sufragania w Serecie na Mołdawii. W 1593 roku w archidiecezji lwowskiej diecezje zostały podzielone przez arcybiskupa Jana Dymitra Solikowskiego na dekanaty, grupujące kilka lub kilkanaście parafii[1]. Dziekani czuwali nad funkcjonowaniem organizacji kościelnej w dekanacie i wizytowali podległe sobie miasta i wsie parafialne. Około 1650 r. w archidiecezji lwowskiej było 7 dekanatów i 125 parafii[1]. Kolejna reorganizacja Kościoła na omawianym terenie nastąpiła dopiero w końcu XVIII w. W 1765 r. staraniem arcybiskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego archidiecezja lwowska podzielona została na 3 archidiakonaty[1]. W tym samym roku zwiększono również liczbę dekanatów z 7 do 12. W okresie od 1669 r. do 1772 r. powstało na wschodzie 5 kolegiat; z tego 3 w archidiecezji lwowskiej: w Stanisławowie, Żółkwi, Lwowie (parafia NMP – Śnieżnej). W 1772 r. w archidiecezji lwowskiej były 3 archidiakonaty i 12 dekanatów oraz 150 parafii[1].

Po I Rozbiorze doszło do zmian organizacyjnych. W 1782 r. cesarz Józef II wcielił do archidiecezji lwowskiej cząstki diecezji łuckiej (10 parafii) i kamienieckiej (10 parafii). Po trzecim rozbiorze Austria włączyła do archidiecezji lwowskiej 47 parafii oderwanych od diecezji łuckiej. W 1938 r. na terenie archidiecezji funkcjonowało 412 parafii. Po 1945 roku na terytorium Polski pozostało 27 parafii archidiecezji lwowskiej, dla których utworzono administrację apostolską z siedzibą w Lubaczowie[1].

Patroni archidiecezji

W 1909 na prośbę św. abpa Józefa Bilczewskiego św. Pius X ustanowił święto NMP Królowej Polski obchodzone w archidiecezji lwowskiej wyznaczając je na pierwszą niedzielę maja na pamiątkę ślubów Jana Kazimierza oraz ogłosił Matkę Bożą Królową Korony Polskiej wraz z bł. Jakubem Strzemię patronami archidiecezji lwowskiej. W 1910 NMP Królowa Polski została ogłoszona główną patronką archidiecezji. Obecnie zamiast NMP Królowej Polski, patronką jest NMP Łaskawa, której uroczystość obchodzi się 1 kwietnia, w rocznicę ślubów króla Polski Jana Kazimierza w katedrze lwowskiej w 1656.

Biskupi

Katedra

Siedziba kurii

Kuria Rzymskokatolicka Archidiecezji Lwowskiej ma siedzibę w Pałacu Arcybiskupów Łacińskich umiejscowionym na wzgórzu nad Wałami Gubernatorskimi, wybudowanym w 1844 roku[2] (obecnie ul.Winnyczenki 32).

Seminarium duchowne

Od 1996 w Brzuchowicach pod Lwowem działa reaktywowane Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Lwowskiej. Od 2009 przy seminarium dla osób świeckich działa Instytut Teologiczny im. św. Józefa Bilczewskiego.

Archidiecezja lwowska na mapie Ukrainy

Dekanaty

Obszar archidiecezji obejmuje obwód lwowski, iwanofrankowski, tarnopolski i czerniowiecki.

W 1992 roku archidiecezja została podzielona na dekanaty: Lwowski, Czerniowiecki, Iwano-Frankowski, Mościcki, Stryjski, Tarnopolski. W 1994 roku utworzono nowe dekanaty: Czortkowski, Samborski, a w 1998 roku utworzono dekanaty: Złoczowski, Żółkiewski. W 2000 roku utworzono dekanat Halicki, a w 2013 roku utworzono dekanat Gródecki. Obecnie archidiecezja Lwowska jest podzielona na 12 dekanatów[3]:

Medal

Z okazji 600-lecia Metropolii Lwowskiej został wydany medal upamiętniający z inskrypcjami 1375-1975 oraz Semper Fidelis oraz z wizerunkiem bł. Jakuba Strzemię[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e {{{tytuł}}} [online], www.agad.gov.pl [dostęp 2019-02-21].
  2. naszdziennik.pl: Lwowska kuria w remoncie. [dostęp 5 marca 2009]. (pol.).
  3. Opis dekanatów na stronie archidiecezji(ua)
  4. Medal dla upamiętnienia 600-lecia Metropolii Lwowskiej. „Biuletyn”. Nr 34, s. 34, Czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie. 

Bibliografia

  • B. Modzelewska, W. Osadczy, Lwowska archidiecezja katolicka, w: Encyklopedia Katolicka, t. XI, Lublin 2006.

Linki zewnętrzne