Kościół Podwyższenia Krzyża i klasztor Karmelitów w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami

Klasztor Karmelitów w Grodnie
(nieistniejący)
	; Budynek kościoła na pocz. XX w.
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Grodno
Kościół	rzymskokatolicki
Właściciel	karmelici
Typ zakonu	męski
	Obiekty sakralne
Kościół	Podwyższenia Krzyża
Fundator	kasztelan wileński Andrzej Kotowicz
Styl	barok
Data budowy	1725-1765
Data zamknięcia	1845
Data zburzenia	1903
	Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane Białoruś \| mapa/core \| wariant = Białoruś }} Klasztor Karmelitów w Grodnie; (nieistniejący)
	Położenie na mapie świata Klasztor Karmelitów w Grodnie; (nieistniejący)
	53°40′27,4800″N 23°49′41,5200″E/53,674300 23,828200

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:02, 22 kwi 2019

Kościół karmelitów pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża w Grodnie – w roku 1675 ukończono budowę drewnianego kościoła klasztornego, który ufundował starosta grodzieński i kasztelan wileński Andrzej Kotowicz i jego żona Barbara Cecylia. Obok niego w roku 1673 kapituła zgodziła się zbudować klasztor, który wzniesiono z drewna niedługo później. W pierwszej połowie XVIII w. klasztor postanowiono przenieść do północnej części jurydyki, przy zakręcie ulicy Mostowej ku rzece pod skarpą wzgórza, na którym był położony klasztor bernardynek. Staraniem zakonników w pobliżu drewnianego kościoła powstała nowa murowana świątynia z 3 nawami.

Obiekt został zniszczony w czasie wojen napoleońskich, jednak już w 1815 został odbudowany. W latach 1843-1845 na miejscu starszego drewnianego klasztoru zbudowano murowane koszary wojskowe zwane "żółtymi". W marcu 1845 roku klasztor murowany przejął rząd rosyjski, a zakonników wypędzono do klasztoru w Berdyczowie koło Żytomierza. W 1881 roku Rosjanie zakazali wstępu do kościoła. W 1851 roku klasztor formalnie przejęło wojsko rosyjskie na koszary. W 1903 roku klasztor został częściowo rozebrany, a na miejscu kościoła zburzonego w 1903 roku zbudowano północne skrzydło koszar zwanych od tego czasu "szarymi" lub "karmelickimi". W latach 1921-1939 stacjonował w nich 81 Pułk Strzelców Grodzieńskich. Obecnie w pobliżu dawnego kościoła znajduje się budynek Priorbank (ulica Podolnaja), któremu podczas adaptacji w 1994 roku próbowano nadać formę zbliżoną do fasady kościoła karmelitów. Zachowały się obszerne podziemia kościoła z kryptami grobowymi używanymi do 1844 roku, w których mieści się restauracja.

Linki zewnętrzne

Kościół Podwyższenia Krzyża i klasztor Karmelitów w Grodnie na stronie internetowej radzima.org

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
  |3. obiekt sakralny nazwa =
  |założyciel klasztoru     =
- |fundator                 =
+ |fundator                 = kasztelan wileński Andrzej Kotowicz
- |styl                     =
+ |styl                     = barok
  |materiał budowlany       =
- |data budowy              =
+ |data budowy              = 1725-1765
- |data zamknięcia          =
+ |data zamknięcia          = 1845
- |data zburzenia           =
+ |data zburzenia           = 1903
  |data reaktywacji         =
  |współrzędne              =
@@ Linia 37: / Linia 37: @@
  |www                      =
 }}
-'''Kościół karmelitów pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża w [[Grodno|Grodnie]]''' – w [[rok]]u 1668 konsekrowano [[Kościół (budynek)|kościół]] [[klasztor]]ny, który ufundował [[starosta]] grodzieński i [[kasztelan]] wileński [[Andrzej Kotowicz]] i jego żona Barbara. Obok niego w roku 1673 erygowano klasztor.
+'''Kościół karmelitów pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża w [[Grodno|Grodnie]]''' – w [[rok]]u 1675 ukończono budowę drewnianego [[Kościół (budynek)|kościoła]] [[klasztor]]nego, który ufundował [[starosta]] grodzieński i [[kasztelan]] wileński [[Andrzej Kotowicz]] i jego żona Barbara Cecylia. Obok niego w roku 1673 kapituła zgodziła się zbudować klasztor, który wzniesiono z drewna niedługo później.
-W pierwszej połowie XVIII w. po pożarze klasztor zmienił lokalizację i został przeniesiony do północnej części jurydyki, przy zakręcie ulicy Mostowej ku rzece pod skarpą wzgórza, na którym był położony klasztor bernardynek.
+W pierwszej połowie XVIII w. klasztor postanowiono przenieść do północnej części jurydyki, przy zakręcie ulicy Mostowej ku rzece pod skarpą wzgórza, na którym był położony klasztor bernardynek.
-Po [[pożar]]ze, staraniem [[zakon]]ników na miejscu spalonego kościoła powstała nowa murowana świątynia z 3 [[nawa]]mi.
+Staraniem [[zakon]]ników w pobliżu drewnianego kościoła powstała nowa murowana świątynia z 3 [[nawa]]mi.
-Obiekt został zniszczony w czasie [[wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]], jednak już w 1815 został odbudowany. W 1845 roku, klasztor przejął [[rząd]] [[Rosja|rosyjski]] i w 1881 roku przekazał go na [[koszary]] [[Siły zbrojne|wojskowe]]. Kościół został zdewastowany i przebudowany na koszary w 1903 r. Obecnie w tym miejscu znajduje się bank (ulica Podolnaja) nawiązujący swoją fasadą do kościoła [[Karmelici|karmelitów]].
+Obiekt został zniszczony w czasie [[wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]], jednak już w 1815 został odbudowany. W latach 1843-1845 na miejscu starszego drewnianego klasztoru zbudowano murowane koszary wojskowe zwane "żółtymi". W marcu 1845 roku klasztor murowany przejął [[rząd]] [[Rosja|rosyjski]], a zakonników wypędzono do klasztoru w Berdyczowie koło Żytomierza. W 1881 roku Rosjanie zakazali wstępu do kościoła. W 1851 roku klasztor formalnie przejęło wojsko rosyjskie na [[koszary]]. W 1903 roku klasztor został częściowo rozebrany, a na miejscu kościoła zburzonego w 1903 roku zbudowano północne skrzydło koszar zwanych od tego czasu "szarymi" lub "karmelickimi". W latach 1921-1939 stacjonował w nich 81 Pułk Strzelców Grodzieńskich. Obecnie w pobliżu dawnego kościoła znajduje się budynek Priorbank (ulica Podolnaja), któremu podczas adaptacji w 1994 roku próbowano nadać formę zbliżoną do fasady kościoła [[Karmelici|karmelitów]]. Zachowały się obszerne podziemia kościoła z kryptami grobowymi używanymi do 1844 roku, w których mieści się restauracja.
 == Linki zewnętrzne ==