Czesław Hołub: Różnice pomiędzy wersjami

Czesław Hołub
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1925 ; Brześć
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 2015 ; Stargard
Siły zbrojne	Armia Krajowa Wolność i Niezawisłość
	Odznaczenia
	;

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:39, 12 sie 2019

Czesław Hołub (ur. 2 kwietnia 1925 w Brześciu, zm. 20 czerwca 2015 w Stargardzie Szczecińskim^[1]) – polski żołnierz, członek ZWZ-AK od 1941 r. i żołnierz podziemia niepodległościowego.

Był m.in. członkiem patrolu dywersyjnego „Wachlarza” i uczestnikiem akcji uwolnienia więźniów w Pińsku. W 1943 roku przeszedł szkolenie w Leśnej Szkole Młodszych Dowódców kierowanej przez cichociemnego ppor. "Dziadzio" (Jan Grycz), a następnie wraz z innymi absolwentami szkoły brał udział w akcji odwetowej na UPA w trakcie rzezi wołyńskiej na Polesiu Wołyńskim (na południe od Kamienia Koszyrskiego)^[2]. Następnie do października 1943 roku walczył w oddziale partyzanckim Watra I pod dowództwem por. „Jura” (Wojciecha Zbiluta) w rejonie Brześć-Kobryń-Wysokie Litewskie^[2]. Następnie był dowódcą plutonu "Grzechotka" Szarych Szeregów w Brześciu. W styczniu 1944 został ciężko ranny w czasie akcji dywersyjnej na pociąg koło mijanki Tewle^[2]. Po wyleczeniu wiosną 1944 trafił do oddziału leśnego „Watra IV” i wraz z nim znalazł się w składzie 30 Dywizji Piechoty AK, dzieląc jej losy aż do rozbrojenia przez Armię Czerwoną. Internowany na Majdanku, skąd udało mu się uciec. Ostatecznie trafił na Pomorze Zachodnie, gdzie działał m.in. w WiN. Aresztowany i skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy na karę śmierci, zamienioną na podstawie amnestii na 15 lat. Wolność odzyskał po 10 latach w 1956 r. Po uwolnieniu pracował m.in. w Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Stargardzie i Szczecinie, a także w Fabryce Kontenerów UNIKON w Szczecinie. Uczestnik strajków w 1980 i 1981, a w latach 1989-2000 prezes Koła Żołnierzy AK w Stargardzie Szczecińskim.

Autor wielu artykułów i opracowań na temat dziejów Armii Krajowej na Kresach Wschodnich. Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Medalem Pro Memoria, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007) i Krzyżem WiN.

Przypisy

↑ Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Szczecinie, 2015-06-22
↑ ^a ^b ^c Krzysztof Jasiewicz (red), Europa nieprowincjonalna. Non provincial Europe, Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM, Londyn-Warszawa 1999, ISBN 83-86759-92-5, 83-87893-58-7

Bibliografia

CzesławC. Hołub CzesławC., Okręg Poleski ZWZ-AK w latach 1939-1944. Zarys dziejów, Warszawa: PWN, 1991, ISBN 83-01-10239-X, OCLC 834085748 .
Biogram w Encyklopedii Solidarności [1]

[1] Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Szczecinie, 2015-06-22

[:0-2] Krzysztof Jasiewicz (red), Europa nieprowincjonalna. Non provincial Europe, Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM, Londyn-Warszawa 1999, ISBN 83-86759-92-5, 83-87893-58-7

[1]

[2]

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 '''Czesław Hołub''' (ur. [[2 kwietnia]] [[1925]] w [[Brześć|Brześciu]], zm. [[20 czerwca]] [[2015]] w [[Stargard|Stargardzie Szczecińskim]]<ref>[https://www.facebook.com/IPN.Szczecin/posts/929933057068365 Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Szczecinie, 2015-06-22]</ref>) – polski żołnierz, członek [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]-[[Armia Krajowa|AK]] od 1941 r. i [[Żołnierze wyklęci|żołnierz podziemia niepodległościowego]].
-Był m.in. członkiem patrolu dywersyjnego [[Wachlarz (organizacja zbrojna)|„Wachlarza”]] i uczestnikiem [[Akcja w Pińsku|akcji uwolnienia więźniów w Pińsku]]. W 1943 roku przeszedł szkolenie w Leśnej Szkole Młodszych Dowódców kierowanej przez ppor. Dziadzio (Jan Grycz). W trakcie rzezi na Polakach w lipcu i sierpniu walczył z UPA na Polesiu Wołyńskim. Następnie do października 1943 roku walczył w oddziale partyzanckim Watra I pod dowództwem por. „Jura” (Wojciecha Zbiluta) w rejonie Brześć-Kobryń-Wysokie Litewskie. Następnie był dowódcą plutonu "Grzechotka" [[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]] w [[Brześć|Brześciu]].
+Był m.in. członkiem patrolu dywersyjnego [[Wachlarz (organizacja zbrojna)|„Wachlarza”]] i uczestnikiem [[Akcja w Pińsku|akcji uwolnienia więźniów w Pińsku]]. W 1943 roku przeszedł szkolenie w Leśnej Szkole Młodszych Dowódców kierowanej przez cichociemnego ppor. "Dziadzio" ([[Jan Grycz]]), a następnie wraz z innymi absolwentami szkoły brał udział w akcji odwetowej na [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] w trakcie rzezi wołyńskiej na [[Polesie Wołyńskie|Polesiu Wołyńskim]] (na południe od [[Kamień Koszyrski|Kamienia Koszyrskiego]])<ref name=":0">Krzysztof Jasiewicz (red), ''Europa nieprowincjonalna. Non provincial Europe'', Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM, Londyn-Warszawa 1999, <nowiki>ISBN 83-86759-92-5</nowiki>, 83-87893-58-7</ref>. Następnie do października 1943 roku walczył w oddziale partyzanckim Watra I pod dowództwem por. „Jura” (Wojciecha Zbiluta) w rejonie Brześć-Kobryń-Wysokie Litewskie<ref name=":0" />. Następnie był dowódcą plutonu "Grzechotka" [[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]] w [[Brześć|Brześciu]].
-W styczniu [[1944]] został ciężko ranny w czasie akcji dywersyjnej na pociąg koło mijanki Tewle. Po wyleczeniu wiosną 1944 trafił do oddziału leśnego „Watra IV” i wraz z nim znalazł się w składzie [[30 Dywizja Piechoty Armii Krajowej|30 Dywizji Piechoty AK]], dzieląc jej losy aż do rozbrojenia przez Armię Czerwoną. Internowany na Majdanku, skąd udało mu się uciec. Ostatecznie trafił na [[Pomorze Zachodnie]], gdzie działał m.in. w [[Wolność i Niezawisłość|WiN]]. Aresztowany i skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy na karę śmierci, zamienioną na podstawie amnestii na 15 lat. Wolność odzyskał po 10 latach w 1956 r. Po uwolnieniu pracował m.in. w Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w [[Stargard]]zie i [[Szczecin]]ie, a także w Fabryce Kontenerów UNIKON w Szczecinie. Uczestnik strajków w [[1980]] i [[1981]], a w latach 1989-2000 prezes Koła Żołnierzy AK w Stargardzie Szczecińskim.
+W styczniu [[1944]] został ciężko ranny w czasie akcji dywersyjnej na pociąg koło mijanki [[Tewle (stacja kolejowa)|Tewle]]<ref name=":0" />. Po wyleczeniu wiosną 1944 trafił do oddziału leśnego „Watra IV” i wraz z nim znalazł się w składzie [[30 Dywizja Piechoty Armii Krajowej|30 Dywizji Piechoty AK]], dzieląc jej losy aż do rozbrojenia przez Armię Czerwoną. Internowany na Majdanku, skąd udało mu się uciec. Ostatecznie trafił na [[Pomorze Zachodnie]], gdzie działał m.in. w [[Wolność i Niezawisłość|WiN]]. Aresztowany i skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy na karę śmierci, zamienioną na podstawie amnestii na 15 lat. Wolność odzyskał po 10 latach w 1956 r. Po uwolnieniu pracował m.in. w Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w [[Stargard]]zie i [[Szczecin]]ie, a także w Fabryce Kontenerów UNIKON w Szczecinie. Uczestnik strajków w [[1980]] i [[1981]], a w latach 1989-2000 prezes Koła Żołnierzy AK w Stargardzie Szczecińskim.
 Autor wielu artykułów i opracowań na temat dziejów Armii Krajowej na Kresach Wschodnich. Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem [[order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]], [[Medal „Pro Memoria”|Medalem Pro Memoria]], Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007) i Krzyżem WiN.