Kaplica biskupa Andrzeja Załuskiego na Wawelu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dod. wezwanie
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, ilustracja
Linia 67: Linia 67:
|www =
|www =
}}
}}
'''Kaplica bpa Załuskiego''', zw. także kaplicą biskupa Grota, Ożarowskich, pod wezwaniem [[Jan Ewangelista|świętego Jana Ewangelisty]], [[Marta z Betanii|świętej Marty]], [[Święto Świętych Młodzianków, Męczenników|świętych Niewiniątek]]<ref>[[Bolesław Przybyszewski (ksiądz)|B. Przybyszewski]], ''Katedra krakowska w XVIII stuleciu'', Biblioteka Kapitulna na Wawelu, tom 3, Kraków 2012</ref>. Jedna z 19 [[kaplica|kaplic]] okalających [[bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie|katedrę wawelską]].
'''Kaplica bpa Załuskiego''' (znana także jako: kaplica biskupa Grota i kaplica Ożarowskich) pod wezwaniem [[Jan Ewangelista|świętego Jana Ewangelisty]], [[Marta z Betanii|świętej Marty]], [[Święto Świętych Młodzianków, Męczenników|świętych Niewiniątek]]<ref>[[Bolesław Przybyszewski (ksiądz)|B. Przybyszewski]], ''Katedra krakowska w XVIII stuleciu'', Biblioteka Kapitulna na Wawelu, tom 3, Kraków 2012</ref>. Jedna z 19 [[kaplica|kaplic]] okalających [[bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie|katedrę wawelską]].


Ufundowana przed [[1344]] rokiem przez [[biskupi krakowscy|bpa]] [[Jan Grot|Jana Grota]]. W 1501 roku wydzielono z niej zachodnią część tworząc kaplicę Jana Olbrachta. Przebudowana w latach [[1758]]-[[1766]] na koszt [[Biskupi krakowscy|bpa]] [[Andrzej Stanisław Załuski|Andrzeja Stanisława Załuskiego]], kanclerza wielkiego koronnego, bez naruszenia [[renesans|późnorenesansowego]] nagrobka Walentego Dembińskiego, kasztelana krakowskiego (zm. [[1584]]). Przebudowa [[Andrzej Stanisław Załuski|Załuskiego]], przeprowadzona przez architekta [[Franciszek Placidi|F. Placidiego]], nadała wnętrzu dzięki nowej dekoracji [[rokoko]]wy charakter. [[Ołtarz]] w tym stylu zawiera obraz pędzla Salwatora Monosilio ''Rzeź niewiniątek'' ([[1767]]). Najsilniejszym akcentem wnętrza jest okazały [[marmur]]owy nagrobek ze stojącą figurą [[Biskupi krakowscy|bpa]] [[Jan Grot|Grota]] (zm. [[1346]]) z połowy w. [[XVIII wiek|XVIII]]. Monumentalną, dodatkową ramę tworzy dla niego w widoku z [[ambit|obejścia]] okazały [[portal]] z posągiem [[Biskupi krakowscy|bpa]] [[Andrzej Stanisław Załuski|Załuskiego]], zapewne projektu Placidiego.
Ufundowana przed [[1344]] rokiem przez [[biskupi krakowscy|bpa]] [[Jan Grot|Jana Grota]]. W 1501 roku wydzielono z niej zachodnią część tworząc kaplicę Jana Olbrachta. Przebudowana w latach [[1758]]-[[1766]] na koszt [[Biskupi krakowscy|bpa]] [[Andrzej Stanisław Załuski|Andrzeja Stanisława Załuskiego]], kanclerza wielkiego koronnego, bez naruszenia [[renesans|późnorenesansowego]] nagrobka [[Walenty Dembiński|Walentego Dembińskiego]], kasztelana krakowskiego (zm. [[1584]]).
Przebudowa [[Andrzej Stanisław Załuski|biskupa Załuskiego]], przeprowadzona przez architekta [[Franciszek Placidi|Francesco Placidiego]], nadała wnętrzu charakter [[rokoko]]wy. [[Ołtarz]] w tym stylu zawiera obraz pędzla Salwatora Monosilio ''Rzeź niewiniątek'' ([[1767]]). Najsilniejszym akcentem wnętrza jest okazały [[marmur]]owy nagrobek ze stojącą figurą [[Biskupi krakowscy|bpa]] [[Jan Grot|Jana Grota]] (zm. [[1346]]) z połowy [[XVIII wiek|XVIII wieku]]. Monumentalną, dodatkową ramę tworzy dla niego w widoku z [[ambit|obejścia]] okazały [[portal]] z posągiem [[Biskupi krakowscy|bpa]] [[Andrzej Stanisław Załuski|Załuskiego]], zapewne projektu Placidiego.

<br /><gallery>
Plik:Kaplica Załuskiego na Wawelu na planie wnętrza Katedry Wawelskiej.png|Lokalizacja
Plik:Krakow 2006 056.jpg|Portal wejściowy
</gallery>


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 11:21, 13 mar 2020

Kaplica bp. Andrzeja Załuskiego
na Wawelu
A7 (nr rej. Wzgórza Wawelskiego)
Ilustracja
Kaplica bpa Załuskiego (ostatnia, z kopułą) od zewnątrz.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie

Wezwanie

św. Jana Ewangelisty

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kaplica bp. Andrzeja Załuskiegona Wawelu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica bp. Andrzeja Załuskiegona Wawelu”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kaplica bp. Andrzeja Załuskiegona Wawelu”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kaplica bp. Andrzeja Załuskiegona Wawelu”
Ziemia50°03′16,44″N 19°56′09,01″E/50,054567 19,935836

Kaplica bpa Załuskiego (znana także jako: kaplica biskupa Grota i kaplica Ożarowskich) pod wezwaniem świętego Jana Ewangelisty, świętej Marty, świętych Niewiniątek[1]. Jedna z 19 kaplic okalających katedrę wawelską.

Ufundowana przed 1344 rokiem przez bpa Jana Grota. W 1501 roku wydzielono z niej zachodnią część tworząc kaplicę Jana Olbrachta. Przebudowana w latach 1758-1766 na koszt bpa Andrzeja Stanisława Załuskiego, kanclerza wielkiego koronnego, bez naruszenia późnorenesansowego nagrobka Walentego Dembińskiego, kasztelana krakowskiego (zm. 1584).

Przebudowa biskupa Załuskiego, przeprowadzona przez architekta Francesco Placidiego, nadała wnętrzu charakter rokokowy. Ołtarz w tym stylu zawiera obraz pędzla Salwatora Monosilio Rzeź niewiniątek (1767). Najsilniejszym akcentem wnętrza jest okazały marmurowy nagrobek ze stojącą figurą bpa Jana Grota (zm. 1346) z połowy XVIII wieku. Monumentalną, dodatkową ramę tworzy dla niego w widoku z obejścia okazały portal z posągiem bpa Załuskiego, zapewne projektu Placidiego.


Bibliografia

  • Kazimierz Kuczman, Wzgórze Wawelskie: Przewodnik; [Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Ministerstwo Kultury i Sztuki, Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków], Kraków 1988, wyd. drugie.

Przypisy

  1. B. Przybyszewski, Katedra krakowska w XVIII stuleciu, Biblioteka Kapitulna na Wawelu, tom 3, Kraków 2012