Horoszów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 95.132.39.147 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Khan Tengri.
Znacznik: Wycofanie zmian
Konarski (dyskusja | edycje)
merytoryczne
Linia 27: Linia 27:
'''Horoszów'''<ref>{{Cytuj stronę | url = http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/zmiany_egzonimow/zmiany_egzonimow_na_92_posiedzeniu.pdf | tytuł = Zmiany wprowadzone na 92. posiedzeniu Komisji (24 lutego 2016 roku) | opublikowany = [[Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej]] | data dostępu = 2016-03-03}}</ref> (ukr. Хорошiв, ''Chorosziw''; w latach 1927-2016 ''Wołodarsk Wołyński''; hist. ''Horoszki'') - [[osiedle typu miejskiego]] na [[Ukraina|Ukrainie]] na [[Polesie|Polesiu]] w centralnej części [[obwód żytomierski|obwodu żytomierskiego]], nad rzeką [[Irsza|Irszą]] (dorzecze [[Dniepr]]u), ok. 150 km od [[Kijów|Kijowa]]; 7,7 tys. mieszkańców (2005); siedziba władz [[rejon horoszowski|rejonu horoszowskiego]].
'''Horoszów'''<ref>{{Cytuj stronę | url = http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/zmiany_egzonimow/zmiany_egzonimow_na_92_posiedzeniu.pdf | tytuł = Zmiany wprowadzone na 92. posiedzeniu Komisji (24 lutego 2016 roku) | opublikowany = [[Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej]] | data dostępu = 2016-03-03}}</ref> (ukr. Хорошiв, ''Chorosziw''; w latach 1927-2016 ''Wołodarsk Wołyński''; hist. ''Horoszki'') - [[osiedle typu miejskiego]] na [[Ukraina|Ukrainie]] na [[Polesie|Polesiu]] w centralnej części [[obwód żytomierski|obwodu żytomierskiego]], nad rzeką [[Irsza|Irszą]] (dorzecze [[Dniepr]]u), ok. 150 km od [[Kijów|Kijowa]]; 7,7 tys. mieszkańców (2005); siedziba władz [[rejon horoszowski|rejonu horoszowskiego]].


== Przemysł ==
Ośrodek wydobycia kamienia budowlanego i licowego ([[granit]], [[Labrador (minerał)|labradoryt]], [[gabro]]) oraz kamieni szlachetnych ([[kryształ górski]], [[topaz]], [[ilmenit]], [[akwamaryn]], [[Beryl (minerał)|beryl]], [[Morion (minerał)|morion]], [[kwarc]], czarny [[opal]], [[cytryn]]).
Ośrodek wydobycia kamienia budowlanego i licowego ([[granit]], [[Labrador (minerał)|labradoryt]], [[gabro]]) oraz kamieni szlachetnych ([[kryształ górski]], [[topaz]], [[ilmenit]], [[akwamaryn]], [[Beryl (minerał)|beryl]], [[Morion (minerał)|morion]], [[kwarc]], czarny [[opal]], [[cytryn]]).
Pomnik rosyjskiego dowódcy [[Michaił Kutuzow|M. Kutuzowa]], Memoriał Chwały - pomnik ku czci poległych w latach II wojny światowej.


== Historia ==
Pod rozbiorami siedziba {{Link-interwiki|pl=Gmina Horoszki|lang=uk|tam=Горошківська волость|tekst=gminy Horoszki}} w [[Powiat żytomierski (gubernia wołyńska)|powiecie żytomierskim]] [[Gubernia wołyńska|guberni wołyńskiej]].
W latach 1351–1360 wielki książę litewski Olgerd wyparł Tatarów ze Złotej Hordy z terenów Kijowszczyzny i wcielił te ziemie do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pierwsza wzmianka o miejscowości Horoszki pochodzi z lustracji z 1581 roku. W tym czasie jej właścicielem był Aleksander Proński. W 1569 roku w wyniku Unii Lubelskiej terytorium Kijowszczyzny zostało włączone do Królestwa Polskiego. W wyniku kolejnego małżeństwa Teodory Sanguszko, wdowy po Aleksandrze Prońskim, miejscowość przeszła w ręce [[Andrzej Leszczyński (wojewoda brzeskokujawski)|Andrzeja Leszczyńskiego]], a następnie przeszła w ręce jego syna [[Rafał Leszczyński (wojewoda bełski)|Rafała Leszczyńskiego]]. W 1617 roku Horoszki otrzymały prawa miejskie. W 1625 roku Rafał Leszczyński sprzedał Horoszki - nabywcą był Stefan Niemirycz herbu Klamry. Jego syn podkomorzy kijowski [[Jerzy Niemirycz]] i później jeden ze współtwórców Unii Hadziackiej, po 1640 roku zbudował w Horoszkach zamek bastionowy. Miejscowość była objęta działaniami powstańców [[Semen Palej|Semena Paleja]]. Horoszki były własnością Niemiryczów do XVIII wieku.

Po II Rozbiorze Polski Horoszki znalazły się w zaborze rosyjskim. Po Rozbiorach Rzeczypospolitej siedziba {{Link-interwiki|pl=Gmina Horoszki|lang=uk|tam=Горошківська волость|tekst=gminy Horoszki}} w [[Powiat żytomierski (gubernia wołyńska)|powiecie żytomierskim]] [[Gubernia wołyńska|guberni wołyńskiej]].

W 1795 roku Andrzej Dubrowski, za udział w [[Powstanie kościuszkowskie|Powstaniu kościuszkowskim]] został ukarany poprzez konfiskatę należących do niego Horoszek, które następnie przekazano rosyjskiemu dowódcy Michaiłowi Kutuzowowi. W 1886 roku w Horoszkach mieszkało 2281 prawosławnych, 520 niemieckich protestantów, 215 Polaków, 512 Żydów i 67 starobrzędowców. Były tu wtedy drewniana cerkiew, kaplica katolicka i dwa domy modlitwy dla Żydów. W 1912 r., z okazji stulecia wojny francusko-rosyjskiej (1812 r.), Horoszki przemianowano na Kutuzowo. W 1921 nazwę Kutuzow zmieniono na Wołodarsk (na cześć działacza partii bolszewickiej Wołodarskiego (Mojżesza Goldsteina), a w 1927 roku nazwę zmieniono na Wołodarsk-Wołyński. W 2016 roku nazwę zmieniono na Horoszów.

== Atrakcje turystyczne ==

* Park pałacowy z XVIII wieku im. Kutuzowa, w którym zachowały się ślady wałów i fos zamku Leszczyńskich i Niemiryczów. W ich obrębie znajdował się ich pałac Leszczyńskich, Niemiryczów a następnie Kutuzowa, obecnie niezachowany.
* Pomnik rosyjskiego dowódcy [[Michaił Kutuzow|M. Kutuzowa]], zniszczony w 2004 roku i następnie odbudowany
* Muzeum kamieni szlachetnych

* Memoriał Chwały - pomnik ku czci poległych w latach II wojny światowej


== Miasta partnerskie ==
== Miasta partnerskie ==

Wersja z 19:10, 15 kwi 2020

Horoszów
Хорошiв
Ilustracja
Muzeum Historii Regionu, Muzeum Kamienia Szlachetnego i Dekoracyjnego
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

żytomierski

Rejon

horoszowski

Wysokość

208 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności


7632

Nr kierunkowy

+380 4145

Kod pocztowy

12100

Położenie na mapie obwodu żytomierskiego
Mapa konturowa obwodu żytomierskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Horoszów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Horoszów”
Ziemia50°35′51″N 28°26′21″E/50,597500 28,439167
Horoszki na austro-węgier. mapie sztabowej z ok. 1910
Pomnik M. Kutuzowa

Horoszów[1] (ukr. Хорошiв, Chorosziw; w latach 1927-2016 Wołodarsk Wołyński; hist. Horoszki) - osiedle typu miejskiego na Ukrainie na Polesiu w centralnej części obwodu żytomierskiego, nad rzeką Irszą (dorzecze Dniepru), ok. 150 km od Kijowa; 7,7 tys. mieszkańców (2005); siedziba władz rejonu horoszowskiego.

Przemysł

Ośrodek wydobycia kamienia budowlanego i licowego (granit, labradoryt, gabro) oraz kamieni szlachetnych (kryształ górski, topaz, ilmenit, akwamaryn, beryl, morion, kwarc, czarny opal, cytryn).

Historia

W latach 1351–1360 wielki książę litewski Olgerd wyparł Tatarów ze Złotej Hordy z terenów Kijowszczyzny i wcielił te ziemie do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pierwsza wzmianka o miejscowości Horoszki pochodzi z lustracji z 1581 roku. W tym czasie jej właścicielem był Aleksander Proński. W 1569 roku w wyniku Unii Lubelskiej terytorium Kijowszczyzny zostało włączone do Królestwa Polskiego. W wyniku kolejnego małżeństwa Teodory Sanguszko, wdowy po Aleksandrze Prońskim, miejscowość przeszła w ręce Andrzeja Leszczyńskiego, a następnie przeszła w ręce jego syna Rafała Leszczyńskiego. W 1617 roku Horoszki otrzymały prawa miejskie. W 1625 roku Rafał Leszczyński sprzedał Horoszki - nabywcą był Stefan Niemirycz herbu Klamry. Jego syn podkomorzy kijowski Jerzy Niemirycz i później jeden ze współtwórców Unii Hadziackiej, po 1640 roku zbudował w Horoszkach zamek bastionowy. Miejscowość była objęta działaniami powstańców Semena Paleja. Horoszki były własnością Niemiryczów do XVIII wieku.

Po II Rozbiorze Polski Horoszki znalazły się w zaborze rosyjskim. Po Rozbiorach Rzeczypospolitej siedziba [[{{{1}}}|gminy Horoszki]][[:d:{{{Q}}}#sitelinks-wikipedia|(inne języki)]] w powiecie żytomierskim guberni wołyńskiej.

W 1795 roku Andrzej Dubrowski, za udział w Powstaniu kościuszkowskim został ukarany poprzez konfiskatę należących do niego Horoszek, które następnie przekazano rosyjskiemu dowódcy Michaiłowi Kutuzowowi. W 1886 roku w Horoszkach mieszkało 2281 prawosławnych, 520 niemieckich protestantów, 215 Polaków, 512 Żydów i 67 starobrzędowców. Były tu wtedy drewniana cerkiew, kaplica katolicka i dwa domy modlitwy dla Żydów. W 1912 r., z okazji stulecia wojny francusko-rosyjskiej (1812 r.), Horoszki przemianowano na Kutuzowo. W 1921 nazwę Kutuzow zmieniono na Wołodarsk (na cześć działacza partii bolszewickiej Wołodarskiego (Mojżesza Goldsteina), a w 1927 roku nazwę zmieniono na Wołodarsk-Wołyński. W 2016 roku nazwę zmieniono na Horoszów.

Atrakcje turystyczne

  • Park pałacowy z XVIII wieku im. Kutuzowa, w którym zachowały się ślady wałów i fos zamku Leszczyńskich i Niemiryczów. W ich obrębie znajdował się ich pałac Leszczyńskich, Niemiryczów a następnie Kutuzowa, obecnie niezachowany.
  • Pomnik rosyjskiego dowódcy M. Kutuzowa, zniszczony w 2004 roku i następnie odbudowany
  • Muzeum kamieni szlachetnych
  • Memoriał Chwały - pomnik ku czci poległych w latach II wojny światowej

Miasta partnerskie

Linki zewnętrzne

Przypisy