The Spectator: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
Pismo ośmieszało elementy magiczne w źyciu Anglików; wiarę w czary, alchemię, odczynianie, klątwy i legendy. Jednocześnie przedstawiając wiele możliwości rozumnego postępowania i popularyzując teorie filozoficzne przedstawione prostymi słowami. |
Pismo ośmieszało elementy magiczne w źyciu Anglików; wiarę w czary, alchemię, odczynianie, klątwy i legendy. Jednocześnie przedstawiając wiele możliwości rozumnego postępowania i popularyzując teorie filozoficzne przedstawione prostymi słowami. |
||
''The Spectator'' był obok broszur, które wydawał 70 lat potem [[Thomas Paine] największym sukcesem wydawniczym [[XVIII wiek]]u. [[Neil Postman]] szacował, że z jego treścią mogła być obeznana nawet 1/4 mieszkańców 600-tysięcznego [[Londyn]]u, gdyż był dostępny w kawiarniach i barach za darmo. jednoczesny nakład dochodził do 50.000 egzemplarzy co było fenomenem w czasach gdy nawet dzieła Paine'a były drukowane w ok. 20.000 egz, podobnie jak powiastki [[Voltaire]]'a. |
|||
Taki sam tytuł (''[[The Spectator (tygodnik)|The Spectator]]'') nosi dziś magazyn założony przez braci Berclay na początku XIX wieku. |
Taki sam tytuł (''[[The Spectator (tygodnik)|The Spectator]]'') nosi dziś magazyn założony przez braci Berclay na początku XIX wieku. |
||
Wersja z 04:06, 20 gru 2007
The Spectator - pismo założone w 1711 roku w Wielkiej Brytanii. Głównymi pomysłodawczami i autorami piszącymi doń artykuły byli Richard Steele i Joseph Addison . Pismo przedstawiało wigowski pogląd na świat. Od momentu wydania pierwszego numeru datuje się często brytyjskie oświecenie jako całość. Irlandczyk Steele i Anglik Addison podejmowali głównie tematykę społeczną i czasem naukową. The Spectator wydawano do 1714 roku. Zgromadzone później numery w jeden gruby tom były po 1714 roku dostępne w kawiarniach -czytelniach, jakich wówczas pełno było w Londynie i w bibliotekach.
Przedtem gazety były właściwie jedynie biuletynami informacyjnymi, nie wyrażały żadnej opinii i nie chciały ulepszać społeczeństwa. The Spectator był pierwszy. Ideę naśladowano w wielu krajach; Niemczech, Francji i Włoszech (Osservatore). Pod koniec XVIII wieku Stanisław August Poniatowski, wielki anglofil patronował stworzeniu polskiego odpowiednika - Monitora.
Pismo ośmieszało elementy magiczne w źyciu Anglików; wiarę w czary, alchemię, odczynianie, klątwy i legendy. Jednocześnie przedstawiając wiele możliwości rozumnego postępowania i popularyzując teorie filozoficzne przedstawione prostymi słowami.
The Spectator był obok broszur, które wydawał 70 lat potem [[Thomas Paine] największym sukcesem wydawniczym XVIII wieku. Neil Postman szacował, że z jego treścią mogła być obeznana nawet 1/4 mieszkańców 600-tysięcznego Londynu, gdyż był dostępny w kawiarniach i barach za darmo. jednoczesny nakład dochodził do 50.000 egzemplarzy co było fenomenem w czasach gdy nawet dzieła Paine'a były drukowane w ok. 20.000 egz, podobnie jak powiastki Voltaire'a.
Taki sam tytuł (The Spectator) nosi dziś magazyn założony przez braci Berclay na początku XIX wieku.