Neoterycy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot dodaje: es:Neotérico |
Smyrnę pisał przez dziewięć lat, a nie dziesięć |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Neoterycy''' (od [[gr.]] ''hoi neoteroi poietai'', dosłownie "poeci młodsi") - to termin oznaczający współcześnie grupę młodych poetów rzymskich działających w połowie I wieku p.n.e. |
'''Neoterycy''' (od [[gr.]] ''hoi neoteroi poietai'', dosłownie "poeci młodsi") - to termin oznaczający współcześnie grupę młodych poetów rzymskich działających w połowie I wieku p.n.e. |
||
Neoterycy zerwali z rzymską tradycją wielkich [[epos]]ów historycznych. Wzorując się na poezji [[hellenizm|hellenistycznej]], zwłaszcza aleksandryjskiej, preferowali utwory niewielkich rozmiarów, lecz wycyzelowane do perfekcji (np. jeden z nich, [[Helwiusz Cynna]], pracował przez |
Neoterycy zerwali z rzymską tradycją wielkich [[epos]]ów historycznych. Wzorując się na poezji [[hellenizm|hellenistycznej]], zwłaszcza aleksandryjskiej, preferowali utwory niewielkich rozmiarów, lecz wycyzelowane do perfekcji (np. jeden z nich, [[Helwiusz Cynna]], pracował przez dziewięć lat nad [[epylion]]em zatytułowanym "Smyrna"). Znamienne było przyjęcie zasady konstruowania poezji na wzór [[Kallimach z Cyreny|Kallimach]]a. Jedynym przedstawicielem neoteryków, którego utwory znamy, jest [[Katullus]]. Z innych zachowały się najwyżej kilkuwersowe fragmenty. |
||
Z neoterykami sympatyzował - młody w okresie ich działalności - [[Wergiliusz]], ślady ich wpływu odnajduje się w jego twórczości. |
Z neoterykami sympatyzował - młody w okresie ich działalności - [[Wergiliusz]], ślady ich wpływu odnajduje się w jego twórczości. |
||
Wersja z 12:19, 7 cze 2008
Neoterycy (od gr. hoi neoteroi poietai, dosłownie "poeci młodsi") - to termin oznaczający współcześnie grupę młodych poetów rzymskich działających w połowie I wieku p.n.e.
Neoterycy zerwali z rzymską tradycją wielkich eposów historycznych. Wzorując się na poezji hellenistycznej, zwłaszcza aleksandryjskiej, preferowali utwory niewielkich rozmiarów, lecz wycyzelowane do perfekcji (np. jeden z nich, Helwiusz Cynna, pracował przez dziewięć lat nad epylionem zatytułowanym "Smyrna"). Znamienne było przyjęcie zasady konstruowania poezji na wzór Kallimacha. Jedynym przedstawicielem neoteryków, którego utwory znamy, jest Katullus. Z innych zachowały się najwyżej kilkuwersowe fragmenty.
Z neoterykami sympatyzował - młody w okresie ich działalności - Wergiliusz, ślady ich wpływu odnajduje się w jego twórczości.
Ci neoterycy byli w swoich czasach nazywani terminem łacińskim poetae novi, lub greckim hoi neoteroi poietai, co oznacza "poeci młodsi". Tak nazywa ich Cyceron. Właściwy termin "neoterycy" (łac. poetae neoterici) został ukuty dopiero w czasach Antoninów - była nim nazywana grupa współcześnie działających poetów awangardowych.