Jan Oderfeld: Różnice pomiędzy wersjami

{{{imię i nazwisko}}}
	[[Plik:{{{grafika}}}\|240x240px\|alt={{{alt grafiki}}}\|{{{opis grafiki}}}]]; {{{opis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} ; {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} ; {{{miejsce śmierci}}}
	Odznaczenia
	{{{odznaczenia}}}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 03:15, 19 cze 2008

Jan Oderfeld (ur. 19 lutego 1908) - profesor, matematyk, inżynier, konstruktor silników lotniczych, wieloletni wykładowca Politechniki Warszawskiej. Członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego; Wydział VI Nauk Technicznych^[1]. Były członek Polskiej Akademii Nauk; Wydział IV - Nauk Technicznych; Komitet Budowy Maszyn^[1]

Jego ojciec był doktorem chemii i współwłaścicielem Zakładów Graficzno-Papierniczych.

Ukończył sekcje ogólną Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej.

Przed wojną pracował jako inżynier w przemyśle lotniczym, jako konstruktor silników lotniczych i turbin lotniczych. Był współtwórcą pierwszej konstrukcji polskiego silnika odrzutowego. W 1931 wraz z inż. Władysławem Bernadzikiewiczem i inż. Józefem Sachsem zbudował pierwszy w Polsce duży model turbinowego silnika odrzutowego. W 1932 w Warsztacie Doświadczalnym Państwowych Zakładów Inżynierii - Ursus, wykonał silnik odrzutowy, zwany strumienicą, o zasadzie działania identycznej z zasadą działania współczesnego silnika pulsacyjnego. Od jesieni 1934 r. współuczestniczył w projektowaniu 8-cylindrowego silnika rzędowego o układzie odwróconej litery V, o mocy startowej 450 KM, przeznaczonego do samolotu. Do 1938 r. wykonano 7 prototypów takich silników. W czasie wojny pracował w Skierniewicach w Zakładzie Mechanicznym jako kierownik.

Po wojnie rozpoczął działalność dydaktyczną, początkowo w szkole Wawelberga i Rotwanda, a następnie od roku 1949 do 1978 w Politechnice Warszawskiej. Od roku 1955 do emerytury w roku 1978 był kierownikiem Katedry Teorii Maszyn i Mechanizmów Politechniki Warszawskiej. W latach 1965 - 1967 był dziekanem Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Jest twórcą polskiej szkoły teorii maszyn i mechanizmów. Działał także w Głównym Urzędzie Jakości i Miar. Był twórcą polskiego systemu norm, a w szczególności statystycznego odbioru jakości towarów klasyfikowanych. W tej dziedzinie doktoryzował się u profesora Hugona Steinhausa. Działając w PKN i Stowarzyszeniu Inżynierów i Mechaników Polskich przyczynił się do upowszechnienia statystycznej kontroli jakości w przemyśle. Wspólnie z Wiktorem Narkiewiczem zaprojektował pamięć magnetyczną. Bębny magnetyczne, które zaprojektowali, od czasu opatentowania w roku 1967, były seryjnie produkowane przez ELWRO i stały się standardowym wyposażeniem komputerów używanych w RWPG. Działał w PAN, gdzie prowadził grupę zastosowań matematyki. Jest założycielem Międzynarodowej Federacji Teorii Maszyn i Mechanizmów.

Od powstania w 1954 r. kwartalnika Archiwum budowy maszyn współredagował to pismo. Początkowo jako członek Rady Redakcyjnej, potem Komitetu Redakcyjnego, a następnie do roku 1991 jako redaktor działu mechaniki.

W dniu 19 lutego 2008 r. z okazji setnej rocznicy urodzin został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej.

Źródła

Protokół nr 24/XLVI/2007 posiedzenia Senatu Politechniki Warszawskiej w dniu 19 grudnia 2007 r.
Życiorys i wywiad z prof. Oderfeldem

↑ ^a ^b Nauka polska

[a-1] Nauka polska

[1]

@@ Linia 12: / Linia 12: @@
 }}
-'''Jan Oderfeld''' (ur. [[19 lutego]] [[1908]]) - profesor, [[matematyka|matematyk]], inżynier, konstruktor silników lotniczych, wieloletni wykładowca [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]]. Członek zwyczajny [[Towarzystwo Naukowe Warszawskie|Towarzystwa Naukowego Warszawskiego]]; Wydział VI Nauk Technicznych<ref name="a">[http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=63782&lang=pl Nauka polska]</ref> Były członek  Polskiej Akademii Nauk; Wydział IV - Nauk Technicznych; Komitet Budowy Maszyn<ref name="a"/>
+'''Jan Oderfeld''' (ur. [[19 lutego]] [[1908]]) - profesor, [[matematyka|matematyk]], inżynier, konstruktor silników lotniczych, wieloletni wykładowca [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]]. Członek zwyczajny [[Towarzystwo Naukowe Warszawskie|Towarzystwa Naukowego Warszawskiego]]; Wydział VI Nauk Technicznych<ref name="a">[http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=63782&lang=pl Nauka polska]</ref>. Były członek  Polskiej Akademii Nauk; Wydział IV - Nauk Technicznych; Komitet Budowy Maszyn<ref name="a"/>
+Jego ojciec był doktorem chemii i współwłaścicielem Zakładów Graficzno-Papierniczych.
-Jego ojciec był doktorem chemii i współwłaścicielem Zakładów Graficzno-Papierniczych.  Na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]] skończył sekcje ogólną Wydziału Mechanicznego. Przed wojną pracował jako inżynier w przemyśle lotniczym, jako konstruktor silników lotniczych i turbin lotniczych. Był współtwórcą pierwszej konstrukcji polskiego silnika odrzutowego. W 1931 r. z wraz z inż. Władysławem Bernadzikiewiczem i inż. Józefem Sachsem zbudował pierwszy w Polsce duży model turbinowego silnika odrzutowego. W 1932 r. w Warsztacie Doświadczalnym Państwowych Zakładów Inżynierii - Ursus, wykonał silnik odrzutowy, zwany strumienica, o zasadzie działania identycznej z zasadą działania współczesnego silnika pulsacyjnego. Od jesieni 1934 r. współuczestniczył w projektowaniu 8-cylindrowego silnika rzędowego o układzie odwróconej litery V, o mocy startowej 450 KM, przeznaczonego do samolotu. Do 1938 r. wykonano 7 prototypów takich silników. W czasie wojny pracował w [[Skierniewice|Skierniewicach]] w Zakładzie Mechanicznym jako kierownik. Po wojnie rozpoczął działalność dydaktyczną, początkowo w szkole Wawelberga i Rotwanda, a następnie od roku 1949 do 1978 w Politechnice Warszawskiej. Od roku 1955 do emerytury w roku 1978 był kierownikiem Katedry Teorii Maszyn i Mechanizmów Politechniki Warszawskiej. W latach [[1965]] - [[1967]] był dziekanem [[Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej|Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa]] Politechniki Warszawskiej. Jest twórcą polskiej szkoły teorii maszyn i mechanizmów. Działał także w [[Główny Urząd Miar|Głównym Urzędzie Jakości i Miar]]. Był twórcą polskiego systemu norm, a w szczególności statystycznego odbioru jakości towarów klasyfikowanych. W tej dziedzinie doktoryzował się u profesora [[Hugo Steinhaus|Hugona Steinhausa]]. Działając w [[Polski Komitet Normalizacji|PKN]] i [[Stowarzyszeninie Inżynierów i Mechaników Polskich|Stowarzyszeniu Inżynierów i Mechaników Polskich]] przyczynił się do upowszechnienia statystycznej kontroli jakości w przemyśle. Wspólnie z [[Wiktor Narkiewicz| Wiktorem Narkiewiczem]] zaprojektował pamięć magnetyczną. Bębny magnetyczne, które zaprojektowali, od czasu opatentowania w roku 1967, były seryjnie produkowane przez ELWRO i stały się standardowym wyposażeniem komputerów używanych w RWPG. Działał w [[Polska Akademia Nauk|PAN]], gdzie prowadził grupę zastosowań matematyki. Jest założycielem Międzynarodowej Federacji Teorii Maszyn i Mechanizmów. Od powstania w 1954 r. kwartalnika ''Archiwum budowy maszyn'' współredagował to pismo. Początkowo jako członek Rady Redakcyjnej, potem Komitetu Redakcyjnego, a następnie do roku 1991 jako redaktor działu mechaniki.
+Ukończył sekcje ogólną Wydziału Mechanicznego [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]].
+Przed wojną pracował jako inżynier w przemyśle lotniczym, jako konstruktor silników lotniczych i turbin lotniczych. Był współtwórcą pierwszej konstrukcji polskiego silnika odrzutowego. W 1931  wraz z inż. Władysławem Bernadzikiewiczem i inż. Józefem Sachsem zbudował pierwszy w Polsce duży model turbinowego silnika odrzutowego. W 1932 w Warsztacie Doświadczalnym Państwowych Zakładów Inżynierii - Ursus, wykonał silnik odrzutowy, zwany strumienicą, o zasadzie działania identycznej z zasadą działania współczesnego silnika pulsacyjnego. Od jesieni 1934 r. współuczestniczył w projektowaniu 8-cylindrowego silnika rzędowego o układzie odwróconej litery V, o mocy startowej 450 KM, przeznaczonego do samolotu. Do 1938 r. wykonano 7 prototypów takich silników. W czasie wojny pracował w [[Skierniewice|Skierniewicach]] w Zakładzie Mechanicznym jako kierownik.
+Po wojnie rozpoczął działalność dydaktyczną, początkowo w szkole Wawelberga i Rotwanda, a następnie od roku 1949 do 1978 w Politechnice Warszawskiej. Od roku 1955 do emerytury w roku 1978 był kierownikiem Katedry Teorii Maszyn i Mechanizmów Politechniki Warszawskiej. W latach [[1965]] - [[1967]] był dziekanem [[Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej|Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa]] Politechniki Warszawskiej. Jest twórcą polskiej szkoły teorii maszyn i mechanizmów. Działał także w [[Główny Urząd Miar|Głównym Urzędzie Jakości i Miar]]. Był twórcą polskiego systemu norm, a w szczególności statystycznego odbioru jakości towarów klasyfikowanych. W tej dziedzinie doktoryzował się u profesora [[Hugo Steinhaus|Hugona Steinhausa]]. Działając w [[Polski Komitet Normalizacji|PKN]] i [[Stowarzyszeninie Inżynierów i Mechaników Polskich|Stowarzyszeniu Inżynierów i Mechaników Polskich]] przyczynił się do upowszechnienia statystycznej kontroli jakości w przemyśle. Wspólnie z [[Wiktor Narkiewicz| Wiktorem Narkiewiczem]] zaprojektował pamięć magnetyczną. Bębny magnetyczne, które zaprojektowali, od czasu opatentowania w roku 1967, były seryjnie produkowane przez ELWRO i stały się standardowym wyposażeniem komputerów używanych w RWPG. Działał w [[Polska Akademia Nauk|PAN]], gdzie prowadził grupę zastosowań matematyki. Jest założycielem Międzynarodowej Federacji Teorii Maszyn i Mechanizmów.
+Od powstania w 1954 r. kwartalnika ''Archiwum budowy maszyn'' współredagował to pismo. Początkowo jako członek Rady Redakcyjnej, potem Komitetu Redakcyjnego, a następnie do roku 1991 jako redaktor działu mechaniki.
 W dniu [[19 lutego]] [[2008]] r. z okazji setnej rocznicy urodzin został uhonorowany tytułem [[Doctor honoris causa|doktora honoris causa]] Politechniki Warszawskiej.