Podniesienie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 21:33, 8 lip 2008

Podniesienie - część Mszy świętej, w której kapłan po przeistoczeniu (konsekracji) podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym Ciało i Krew Chrystusa.

Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków lub okadzanie; wierni przyklękają i pochylają głowy.

Zwyczaj ten wprowadzono około XIII wieku, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej Soboru Trydenckiego (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi.

Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne żywoty świętych. Autor żywotu bł. Kingi podkreśla, że świątobliwa klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej w Ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba w Ciało Chrystusa.

Bibliografia

Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "ADAM", Warszawa 1999, s. 422.
Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, Słownik kultury chrześcijańskiej, przeł. i uzup. Tadeusz Szafrański, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1997, s. 240.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Podniesienie''' - część [[Msza święta|Mszy świętej]], w której
+'''Podniesienie''' - część [[Msza święta|Mszy świętej]], w której kapłan po [[przeistoczenie|przeistoczeniu]] ([[konsekracja|konsekracji]]) podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym Ciało i Krew Chrystusa.
-kapłan po [[przeistoczenie|przeistoczeniu]] ([[konsekracja|konsekracji]])
-podnosi w górę hostię i kielich,
-ukazując zgromadzonym wiernym Ciało i Krew Chrystusa.
-Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków lub okadzanie;
+Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków lub okadzanie; wierni przyklękają i pochylają głowy.
-wierni przyklękają i pochylają głowy.
-Zwyczaj ten wprowadzono około XIII wieku, utrwalony zaś został
+Zwyczaj ten wprowadzono około XIII wieku, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej [[Sobór Trydencki|Soboru Trydenckiego]] (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi.
-po reformie liturgicznej [[Sobór Trydencki|Soboru Trydenckiego]] (1563),
-by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii,
-kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi.
+Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne żywoty świętych. Autor żywotu bł. Kingi podkreśla, że świątobliwa klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej w Ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba w [[Ciało Chrystusa]].
-Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne
-żywoty świętych. Autor żywotu bł. Kingi podkreśla, że świątobliwa
-klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej
-w Ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony
-zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba
-w [[Ciało Chrystusa]].
+== Bibliografia ==
-== BIBLIOGRAFIA ==
 * Mirosław Korolko, ''Leksykon kultury religijnej w Polsce'', Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "ADAM", Warszawa 1999, s. 422.
 * Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, ''Słownik kultury chrześcijańskiej'', przeł. i uzup. Tadeusz Szafrański, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1997, s. 240.
---[[Wikipedysta:Alice85|Alice85]] ([[Dyskusja_wikipedysty:Alice85|dyskusja]]) 21:17, 8 lip 2008 (CEST)Marta Wabiszczewicz-Krawczuk
 [[Kategoria: Religioznawstwo]]