Polski Grzebień

Od lewej: Tępa, Kończysta, Gerlach, Polski Grzebień, Staroleśny Szczyt

Polski Grzebień (słow. Poľský hrebeň) – znana szeroka przełęcz (2200 m n.p.m.) w głównej grani Tatr, pomiędzy dolinami Białej Wody (Bielovodská dolina), dokładniej jej odgałęzieniem Doliną Świstową (Svišťová dolina), i Wielicką (Velická dolina). Przez Polski Grzebień poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny łączący te doliny oraz umożliwiający wejście z przełęczy na sąsiadujący z nią szczyt Małej Wysokiej (Východná Vysoká). Droga szlaku została ułatwiona m.in. przez założenie od strony północnej zabezpieczeń (1892).

To szerokie i dość głębokie przejście było znane i używane od dawna przez myśliwych. Nie jest znana data pierwszego przejścia turystycznego latem, chociaż wiadomo, że było używane już w 1840. Pierwsze przejście zimowe: Theodor Wundt, Jakub Horvay 1884.

W XVIII wieku używano nazwy Grzebień w odniesieniu do długiego odcinka grani, później dodano przymiotnik Polski. W połowie XIX wieku została zawężona do przełęczy.

Szlaki turystyczne

– zielony szlak z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw i dalej na Polski Grzebień, stąd w dół nad Zmarzły Staw, gdzie spotyka się ze szlakiem niebieskim Łysa Polana – Rohatka.

• Czas przejścia z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw: 1:45 h, ↓ 1:15 h
• Czas przejścia znad stawu na Polski Grzebień: 2 h, ↓ 1:30 h
• Czas przejścia z Polskiego Grzebienia do szlaku niebieskiego: 15 min w obie strony

– żółty szlak z przełęczy, prowadzący granią główną na Małą Wysoką. Czas przejścia: 1 h, ↓ 35 min

Bibliografia

1. Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.brak strony w książce