William Colby: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 07:21, 5 wrz 2005

William Egan Colby (4 stycznia 1920 - 27 kwietnia 1996) - Dyrektor Centrali Wywiadu (tym samym szef CIA) od września 1973 do stycznia 1976 roku.

Urodzony 4 stycznia 1920 roku w St. Paul, w stanie Minnesota. Absolwent Uniwersytetu Princeton, w 1941 roku wstąpił do armii, gdzie służył w jednostkach powietrznodesantowych. W 1943 roku zgłosił się ochotniczo do pracy w wywiadzie (Biura Służb Strategicznych), latem 1944 roku zrzucony został na terytorium okupowanej Francji, gdzie połączył się z francuskim ruchem oporu. Następnie w 1945 roku przetransportowany drogą powietrzną do Norwegii. Po II wojnie światowej ukończył wydział prawa Uniwersytetu Columbia (wspólnie z byłym szefem amerykańskiego wywiadu - OSS, Williamem Donovanem), i rozpoczął praktykę adwokacką. Członek Narodowej Rady ds. Stosunków Pracy (National Labor Relations Board), wkrótce po wybuchu wojny koreańskiej (czerwiec 1950), wstąpił do Centralnej Agencji Wywiadowczej. W latach 1951 - 1953, pracownik ambasady Stanów Zjednoczonych W Sztokholmie, od 1953 do 1958 na podobnym stanowisku w ambasadzie w Rzymie. Następnie w latach 1959 - 1962, szef placówki CIA w Ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Sajgonie. W 1962 roku z powrotem w kwaterze głównej CIA, w Langley. Skierowany ponownie do Wietnamu w 1968 roku, jako pracownik Agencji Rozwoju Międzynarodowego (Agency for International Development - AID), w randze ambasadora, współdziałał w realizacji programu Phoenix. W 1971 roku przeniesiony oficjalnie do Departamentu Stanu (US Department of State), w rzeczywistości nadal w CIA. W 1973 roku, objął stanowisko zastępcy dyrektora ds. operacji, od września tego roku Dyrektor Centrali Wywiadu (DCI), zastąpił Jamesa R. Schlesingera. Ze stanowiska DCI Colby został zwolniony przez ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych Geralda Forda, który postawił na tym stanowisku przyszłego prezydenta USA, ówczesnego zastępcę dyrektora CIA (DDCI), George'a Busha.

William Colby opuścił służbę państwową w 1976 roku i oddał się pracy pisarskiej. Jego książka - Honorable Men: My Life in the CIA, ukazała się w 1977 roku w atmosferze skandalu. Powodem tego było zobowiązanie się Colby'ego do niepublikowania niczego bez aprobaty Agencji. Departament Sprawiedliwości uznał wydanie książki za naruszenie umowy między Colbym a CIA. Colby poszedł na ugodę i zapłacił 10 tysięcy dolarów grzywny i zapewnił, że będzie przestrzegać warunków umowy.

W następnych latach William Colby rozwiódł się ze swą długoletnią żoną Barbarą i w 1984 roku poślubił Sally Shelton. W 1994 roku Colby i były wysoki oficer kontrwywiadu KGB - gen. mjr Oleg Kalugin, zaprojektowali szpiegowską grę komputerową pt. Spycraft.

William Colby zginął w wypadku kajakowym w pobliżu swego letniego domu w zatoce Chesapeake w maju 1996 roku.

Dyrektorzy Centrali Wywiadu (DCI - Director of Central Intelligence)

CIA

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''William Egan Colby''' ([[4 stycznia]] [[1920]] - [[27 kwietnia]] [[1996]]) - [[Dyrektor Centrali Wywiadu]] (tym samym szef [[CIA]]) od [[wrzesień|września]] [[1973]] do [[styczeń|stycznia]] [[1976]] roku.
-Urodzony [[4 stycznia]] [[1920]] roku w [[St. Paul]], w stanie [[Minnesota]]. Absolwent Uniwersytetu [[Princeton]], w [[1941]] roku wstąpił do armii, gdzie służył w jednostkach powietrznodesantowych. W [[1943]] roku zgłosił się ochotniczo do pracy w wywiadzie ([[Office of Strategic Services|Biura Służb Strategicznych]]), latem [[1944]] roku zrzucony został na terytorium okupowanej [[Francja|Francji]], gdzie połączył się z francuskim ruchem oporu. Następnie w [[1945]] roku przetransportowany drogą powietrzną do [[Norwegia|Norwegii]]. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] ukończył wydział prawa Uniwersytetu Columbia (wspólnie z byłym szefem amerykańskiego wywiadu - [[Office of Strategic Services|OSS]], [[William Donovan|Williamem Donovanem]]), i rozpoczął praktykę adwokacką. Członek Narodowej Rady ds. Stosunków Pracy  (''National Labor Relations Board''), wkrótce po wybuchu wojny koreańskiej ([[czerwiec]] [[1950]]), wstąpił do [[CIA|Centralnej Agencji Wywiadowczej]]. W latach [[1951]] - [[1953]], pracownik [[Ambasada|ambasady]] [[USA|Stanów Zjednoczonych]] W Sztokholmie, od 1953 do 1958 na podobnym stanowisku w ambasadzie w [[Rzym]]ie. Następnie w latach [[1959]] - [[1962]], szef placówki [[CIA]] w [[Ambasada|Ambasadzie]] [[USA|Stanów Zjednoczonych]] w [[Sajgon]]ie. W [[1962]] roku z powrotem w kwaterze głównej [[CIA]], w Langley. Skierowany ponownie do [[Wietnam]]u w [[1968]] roku, jako pracownik Agencji Rozwoju Międzynarodowego (''Agency for International Development'' - AID), w randze [[ambasador]]a, współdziałał w realizacji programu Phoenix. W [[1971]] roku przeniesiony oficjalnie do Departamentu Stanu (''US Department of State''), w rzeczywistości nadal w [[CIA]]. W [[1973]] roku, objął stanowisko zastępcy dyrektora ds. operacji, od [[wrzesień|września]] tego roku Dyrektor Centrali Wywiadu (DCI), zastąpił [[James Schlesinger|Jamesa R. Schlesingera]]. Ze stanowiska DCI Colby został zwolniony przez ówczesnego prezydenta [[USA|Stanów Zjednoczonych]] [[Gerald Ford|Geralda Forda]], który postawił na tym stanowisku przyszłego prezydenta [[USA]], ówczesnego zastępcę dyrektora [[CIA]] (DDCI), [[George H. W. Bush|George'a Busha]].
+Urodzony [[4 stycznia]] [[1920]] roku w [[St. Paul]], w stanie [[Minnesota (stan w USA)|Minnesota]]. Absolwent Uniwersytetu [[Princeton]], w [[1941]] roku wstąpił do armii, gdzie służył w jednostkach powietrznodesantowych. W [[1943]] roku zgłosił się ochotniczo do pracy w wywiadzie ([[Office of Strategic Services|Biura Służb Strategicznych]]), latem [[1944]] roku zrzucony został na terytorium okupowanej [[Francja|Francji]], gdzie połączył się z francuskim ruchem oporu. Następnie w [[1945]] roku przetransportowany drogą powietrzną do [[Norwegia|Norwegii]]. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] ukończył wydział prawa Uniwersytetu Columbia (wspólnie z byłym szefem amerykańskiego wywiadu - [[Office of Strategic Services|OSS]], [[William Donovan|Williamem Donovanem]]), i rozpoczął praktykę adwokacką. Członek Narodowej Rady ds. Stosunków Pracy  (''National Labor Relations Board''), wkrótce po wybuchu wojny koreańskiej ([[czerwiec]] [[1950]]), wstąpił do [[CIA|Centralnej Agencji Wywiadowczej]]. W latach [[1951]] - [[1953]], pracownik [[Ambasada|ambasady]] [[USA|Stanów Zjednoczonych]] W Sztokholmie, od 1953 do 1958 na podobnym stanowisku w ambasadzie w [[Rzym]]ie. Następnie w latach [[1959]] - [[1962]], szef placówki [[CIA]] w [[Ambasada|Ambasadzie]] [[USA|Stanów Zjednoczonych]] w [[Sajgon]]ie. W [[1962]] roku z powrotem w kwaterze głównej [[CIA]], w Langley. Skierowany ponownie do [[Wietnam]]u w [[1968]] roku, jako pracownik Agencji Rozwoju Międzynarodowego (''Agency for International Development'' - AID), w randze [[ambasador]]a, współdziałał w realizacji programu Phoenix. W [[1971]] roku przeniesiony oficjalnie do Departamentu Stanu (''US Department of State''), w rzeczywistości nadal w [[CIA]]. W [[1973]] roku, objął stanowisko zastępcy dyrektora ds. operacji, od [[wrzesień|września]] tego roku Dyrektor Centrali Wywiadu (DCI), zastąpił [[James Schlesinger|Jamesa R. Schlesingera]]. Ze stanowiska DCI Colby został zwolniony przez ówczesnego prezydenta [[USA|Stanów Zjednoczonych]] [[Gerald Ford|Geralda Forda]], który postawił na tym stanowisku przyszłego prezydenta [[USA]], ówczesnego zastępcę dyrektora [[CIA]] (DDCI), [[George H. W. Bush|George'a Busha]].
 William Colby opuścił służbę państwową w [[1976]] roku i oddał się pracy pisarskiej.