Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: ar:كوردايت |
m robot dodaje: ru:Кордит |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
[[ja:コルダイト]] |
[[ja:コルダイト]] |
||
[[pt:Cordite]] |
[[pt:Cordite]] |
||
[[ru:Кордит]] |
|||
[[sv:Kordit]] |
[[sv:Kordit]] |
||
[[zh:线状无烟火药]] |
[[zh:线状无烟火药]] |
Wersja z 17:53, 25 gru 2008
Kordyt to rodzaj prochu nitroglicerynowego, wynaleziony przez Fredericka Abela oraz Jamesa Dewara w 1889 r.
Przy wyrobie kordytu do żelowania nitrocelulozy o wysokiej zawartości azotu (12,9-13,5%) stosuje się, oprócz nitrogliceryny, rozpuszczalniki lotne - aceton lub mieszaninę eteru z alkoholem.
Kordyt produkowano i stosowano głównie w Wielkiej Brytanii jako proch do broni strzeleckiej i artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się w 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% centralitu, ok. 7,5% dinitrotoluenu, ok. 1% wazeliny i ok. 0,5% wody w postaci wilgoci.
Obecnie przestarzały, nieprodukowany.