Języki samojedzkie

Języki samojedzkie, rzadziej nazywane także językami samodyjskimi - rodzina językowa, przez zdecydowaną większość specjalistów klasyfikowana w obrębie rodziny uralskiej, istnieją jednak próby zakwestionowania tego faktu i uznania języków samojedzkich za osobną rodzinę w obrębie ligi uralo-ałtajskiej.

Języki samojedzkie występuje w północnej Rosji (północno-wschodni skrawek Europy i północno-zachodnia Azja. Językami samojedzkimi posługuje się ok. 25.000-30.000 ludzi, określanych jako Samojedzi lub Nieńcy. Obecnie w użyciu znajdują się 4 języki samojedzkie, są to:

język nieniecki (juracki) (ok. 23 - 27 tys. mówiących)

język nganasański (tawgi-samojedzki) (tawgijski) (ok. 500 - 1.000 mówiących)

język eniecki (jenisej-samojedzki) (poniżej 300 mówiących)

język selkupski (ostiak-samojedzki) (ok. 1,5 - 3 tys. mówiących)

Spośród kilku wymarłych najbardziej znanym był język kamasyjski (sajan-samojedzki).

Języki samojedzkie dzieli się na dwa zespoły: północnosamojedzki i południowosamojedzki. Spośród używanych obecnie języków samojedzkich wszystkie poza selkupskim (ostiak-samojedzkim) należą do zespołu północnego. Wymarłe języki samojedzkie należały do zespołu południowego.