Wojskowe sądy rejonowe (PRL): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:39, 2 lut 2009

Wojskowy Sąd Rejonowy (WSR) - sądy utworzone na podstawie Dekretu PKWN z 23 września 1944 r. oraz rozkazu organizacyjnego nr 023/org Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego i Ministra Obrony Narodowej marsz. Michała Żymierskiego z 20 stycznia 1946 r. (pod pisali go też zastępca naczelnego dowódcy gen. Marian Spychalski oraz szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego gen. Władysław Korczyc).

Powołano 14 rejonowych prokuratur i sądów wojskowych w: Białystoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Kielcach (początkowo z siedzibą w radomiu), Krakowie, Koszalinie (z siedzibą w Szczecinie; przekształcony w maju 1946 r. ), Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Poznaniu, Rzeszowie, Warszawie i Wrocławiu. W 1950 r., ze względu na zmiany administracyjne utworzono trzy dodatkowe WSR: w Opolu, Zielonej Górze i ponownie Koszalinie.

Część historyków prawa uważa, że Wojskowe Sądy Rejonowe powołane zostały de facto w sposób bezprawny, gdyż dekret „Prawo o ustroju sądów wojskowych” z 29 września 1936 r. na które powołano się tworząc WSR przewidywał co prawda istnienie organów sądowniczych o takiej nazwie, lecz miały one zupełnie inny charakter i inne kompetencje.

Pierwsi szefowie Wojskowych Sądów Rejonowych

WSR w Białymstoku - kpt. Włodzimierz Ostapowicz
WSR w Bydgoszczy - kpt. Stanisław Stasica
WSR w Gdańsku - płk Piotr Parzeniecki
WSR w Katowicach - mjr Stanisław Baraniuk
WSR w Kielcach - mjr Michał Kowalski
WSR w Krakowie - mjr Zbigniew Zawistowski
WSR w Lublinie - mjr Wacław Trzepiński
WSR w Łodzi - kpt. Mikołaj Nipie
WSR w Olsztynie - mjr Jan Krzechowiec
WSR w Poznaniu - mjr Władysław Garnowski
WSR w Rzeszowie - mjr Stanisław Mercik
WSR w Szczecinie - mjr Filip Feld
WSR w Warszawie - ppłk Beniamin Karpiński
WSR we Wrocławiu - mjr Bronisław Ochnio

Z dniem 5 sierpnia 1954 zostały rozwiązane sądy w Kielcach, Koszalinie i Rzeszowie, natomiast reszta z dniem 31 sierpnia 1955.

Skazani

WSR upoważnione zostały do rozpatrywania spraw karnych nie tylko przeciwko żołnierzom Wojska Polskiego, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Wojsk Ochrony Pogranicza (od 1949) i funkcjonariuszom Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego czy Milicji Obywatelskiej, ale także osobom cywilnym oskarżonym o tzw. "zbrodnie stanu". Najczęściej byli to prawdziwi lub wyimaginowani przeciwnicy systemu komunistycznego, żołnierze różnych formacji polskiego podziemia niepodległościowego i partyzanci Ukraińskiej Powstańczej Armii. WSR uważane są z jeden z najbardziej represyjnych organów sądowniczych w stalinowskiej Polsce. Oskarżonym wymierzano niejednokrotnie na kary wieloletniego więzienia lub karę śmierci. Z dotychczasowych badań wynika, że WSR wydały ok. 3500 wyroków śmierci (ponad 1300 wykonano). Większość z nich zapadła z powodów politycznych

Od kilku lat Instytut Pamięci Narodowej publikuje wykazy osób skazanych przez WSR na karę śmierci z powodów politycznych:

T. Bereza, P. Chmielowiec, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie w latach 1946–1954, Rzeszów 2004.
T. Kurpierz, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Katowicach 1946–1955, Katowice 2004.
F. Musiał, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie 1946-1955, Kraków 2005.
K. Szwagrzyk, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu 1946–1955, Wrocław 2002.
J. Żelazko, „Ludowa” sprawiedliwość. Skazani przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Łodzi (1946–1955), Łódź 2007

Zobacz też

Lista skazanych przez WSR w latach 19461955 na oficjalnej stronie IPN

Literatura

F. Musiał, Polityka czy sprawiedliwość? Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie (1946–1955), Kraków 2005.
K. Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków–Wrocław 2005.
M. Zaborski Ustrój sądów wojskowych w Polsce w latach 1944–1955, Lublin 2005.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Wojskowy Sąd Rejonowy''' - sądy utworzone na podstawie Dekretu [[PKWN]] z [[23 września]] [[1944]] oraz rozkazu organizacyjnego nr 023/org Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia [[20 stycznia]] [[1946]].
+'''Wojskowy Sąd Rejonowy (WSR)''' - sądy utworzone na podstawie Dekretu [[PKWN]] z [[23 września]] [[1944]] r. oraz rozkazu organizacyjnego nr 023/org Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego i Ministra Obrony Narodowej marsz. [[Michał Żymierski|Michała Żymierskiego]] z 20 stycznia 1946 r. (pod pisali go też zastępca naczelnego dowódcy gen. [[Marian Spychalski]] oraz szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego gen. [[Władysław Korczyc]]).
-Powołano 14 rejonowych prokuratur i sądów wojskowych w: [[Białystok]]u, [[Bydgoszcz]]y, [[Gdańsk]]u, [[Katowice|Katowicach]], [[Kielce|Kielcach]], [[Kraków|Krakowie]], [[Koszalin]]ie (z siedzibą w [[Szczecin]]ie), [[Lublin]]ie, [[Łódź|Łodzi]], [[Olsztyn]]ie, [[Poznań|Poznaniu]], [[Rzeszów|Rzeszowie]], [[Warszawa|Warszawie]] i [[Wrocław]]iu.
+Powołano 14 rejonowych prokuratur i sądów wojskowych w: Białystoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Kielcach (początkowo z siedzibą w radomiu), Krakowie, Koszalinie (z siedzibą w Szczecinie; przekształcony w maju 1946 r. ), Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Poznaniu, Rzeszowie, Warszawie i Wrocławiu. W 1950 r., ze względu na zmiany administracyjne utworzono trzy dodatkowe WSR: w [[Opole|Opolu]], [[Zielona Góra|Zielonej Górze]] i ponownie Koszalinie.
+Część historyków prawa uważa, że Wojskowe Sądy Rejonowe powołane zostały de facto w sposób bezprawny, gdyż dekret „Prawo o ustroju sądów wojskowych” z [[29 września]] [[1936]] r. na które powołano się tworząc WSR przewidywał co prawda istnienie organów sądowniczych o takiej nazwie, lecz miały one zupełnie inny charakter i inne kompetencje.
-Wojskowe sądy rejonowe upoważnione zostały do rozpatrywania spraw karnych przeciwko:
-*osobom cywilnym podlegającym właściwości sądów wojskowych na mocy szczególnych przepisów prawa
+Pierwsi szefowie Wojskowych Sądów Rejonowych
-*funkcjonariuszom [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego]], [[Milicja Obywatelska|Milicji Obywatelskiej]], [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego]], a od [[1949]] również żołnierzom [[Wojska Ochrony Pogranicza|Wojsk Ochrony Pogranicza]].
+* WSR w Białymstoku	-	kpt. Włodzimierz Ostapowicz
+* WSR w Bydgoszczy	-	kpt. Stanisław Stasica
+* WSR w Gdańsku		-	płk Piotr Parzeniecki
+* WSR w Katowicach	-	mjr Stanisław Baraniuk
+* WSR w Kielcach 	-	mjr Michał Kowalski
+* WSR w Krakowie	-	mjr Zbigniew Zawistowski
+* WSR w Lublinie 	-	mjr Wacław Trzepiński
+* WSR w Łodzi		-	kpt. Mikołaj Nipie
+* WSR w Olsztynie	-	mjr Jan Krzechowiec
+* WSR w Poznaniu	-	mjr Władysław Garnowski
+* WSR w Rzeszowie 	-	mjr Stanisław Mercik
+* WSR w Szczecinie	-	mjr Filip Feld
+* WSR w Warszawie 	-	ppłk Beniamin Karpiński
+* WSR we Wrocławiu	-	mjr Bronisław Ochnio
 Z dniem 5 sierpnia 1954 zostały rozwiązane sądy w Kielcach, Koszalinie i Rzeszowie, natomiast reszta z dniem 31 sierpnia 1955.
+== Skazani ==
-Wojskowe Sądy Rejonowe skazały na kary śmierci lub długoletniego więzienia wielu żołnierzy polskich organizacji niepodległościowych oraz [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii]].
+WSR upoważnione zostały do rozpatrywania spraw karnych nie tylko przeciwko żołnierzom Wojska Polskiego, [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego]], [[Wojska Ochrony Pogranicza|Wojsk Ochrony Pogranicza]] (od [[1949]]) i funkcjonariuszom [[Urząd Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego]] czy [[Milicja Obywatelska|Milicji Obywatelskiej]], ale także osobom cywilnym oskarżonym o tzw. "zbrodnie stanu". Najczęściej byli to prawdziwi lub wyimaginowani przeciwnicy systemu komunistycznego, żołnierze różnych formacji polskiego podziemia niepodległościowego i partyzanci [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińskiej Powstańczej Armii]].
+WSR uważane są z jeden z najbardziej represyjnych organów sądowniczych w stalinowskiej Polsce. Oskarżonym wymierzano niejednokrotnie na kary wieloletniego więzienia lub karę śmierci. Z dotychczasowych badań wynika, że WSR wydały ok. 3500 wyroków śmierci (ponad 1300 wykonano). Większość z nich zapadła z powodów politycznych
+Od kilku lat [[Instytut Pamięci Narodowej]] publikuje wykazy osób skazanych przez WSR na karę śmierci z powodów politycznych:
+*T. Bereza, P. Chmielowiec, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie w latach 1946–1954, Rzeszów 2004.
+* T. Kurpierz, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Katowicach 1946–1955, Katowice 2004.
+* F. Musiał, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie 1946-1955, Kraków 2005.
+* K. Szwagrzyk, Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu 1946–1955, Wrocław 2002.
+* J. Żelazko, „Ludowa” sprawiedliwość. Skazani przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Łodzi (1946–1955), Łódź 2007
+== Zobacz też ==
+[http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/21/3761/Lista_osob_skazanych_na_kare_smierci_przez_Wojskowe_Sady_Rejonowe_19461955.html Lista skazanych przez WSR w latach 19461955 na oficjalnej stronie IPN]
 ==Literatura==
-*Tomasz Bereza, Piotr Chmielowiec - "Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie w latach 1946-1954", IPN
+* F. Musiał, Polityka czy sprawiedliwość? Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie (1946–1955), Kraków 2005.
+* K. Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków–Wrocław 2005.
+* M. Zaborski Ustrój sądów wojskowych w Polsce w latach 1944–1955, Lublin 2005.
 [[Kategoria:Polska Rzeczpospolita Ludowa]]