Serge Lifar: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Do integracji |
m robot poprawia: ja:セルジュ・リファール; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
{{DEFAULTSORT:Lifar, Serge}} |
{{DEFAULTSORT:Lifar, Serge}} |
||
[[Kategoria:Francuscy choreografowie]] |
[[Kategoria:Francuscy choreografowie]] |
||
[[Kategoria:Francuscy pedagodzy]] |
[[Kategoria:Francuscy pedagodzy]] |
||
Linia 24: | Linia 25: | ||
[[it:Serge Lifar]] |
[[it:Serge Lifar]] |
||
[[he:סרגיי ליפר]] |
[[he:סרגיי ליפר]] |
||
[[ja:セル |
[[ja:セルジュ・リファール]] |
||
[[ru:Лифарь, Серж]] |
[[ru:Лифарь, Серж]] |
||
[[fi:Serge Lifar]] |
[[fi:Serge Lifar]] |
Wersja z 12:15, 29 lip 2009
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Siergiej Michajłowicz Lifarienko. Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Serge Lifar, właśc. Siergiej Michajłowicz Lifar (rus. Сергей Михайлович Лифарь, ukr. Сергій Михайлович Лифар, ur. 2 kwietnia 1905 w Kijowie, zm. 15 grudnia 1986 w Lozannie) – francuski tancerz i choreograf pochodzenia ukraińskiego.
Ukończył gimnazjum, studiował w konserwatorium grę na fortepianie i skrzypcach, a na początku rewolucji zaczął uczęszczać do państwowej szkoły baletowej, gdzie uczył się tańca u Niżyńskiej.
W 1923 przyłączył się do zespołu Diagilewa, zjawiając się jako "piąte koło u wozu" z grupą czterech chłopców, po których posłał Diagilew. Wkrótce pod kierunkiem mistrza Cecchettiego poczynił ogromne postępy i po dwóch latach został pierwszym tancerzem zespołu.
W 1929 roku przedstawił swoją pierwszą pracę choreograficzną – nową wersję "Lisa" Strawińskiego. W 1930 roku zaangażował się do Opery paryskiej jako pierwszy tancerz i choreograf, stając się w dwa lata później profesorem. Z krótką przerwą w latach 1944-1946, kierował zespołem baletowym Opery dla którego opracował około 45 baletów, przywracając mu w ten sposób zainteresowanie szerokiej publiczności i wychowując wielu świetnych tancerzy. W ten sposób wskrzesił wielkie tradycje baletu francuskiego.
Lifar stworzył we Francji zawód tancerza, zbudował fundament dla pracy Rolanda Petit i Janine Charrat oraz wychował tak wybitnych artystów, jak Yvette Chauvire, Renee Jeanmaire i Jean Babilee. Można by jeszcze wymienić cały szereg innych, włączając wielu z samej opery, między którymi znajduje się Josette Clavier.