Krakowiec: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Dodałem niesławnej pamięci Romana Szuchewycza do lity osób pochodzących z Krakowca |
m Przywrócono starszą wersję, jej autor to DDima. Autor wycofanej edycji to 78.131.137.50. |
||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
Prawa miejskie Krakowca potwierdzone przywilejem w roku [[1520]], dobra krakowieckie były w tym okresie własnością Franciszka Fredry, następnie Jerzego Fredry (tzw. ''krakowiecka linia Fredrów''), następnie od [[1590]] własność ks. Aleksandra Ostrogskiego [[wojewodowie wołyńscy|wojewody wołyńskiego]], kolejni właściciele Bełzeccy i Cetnerowie, do roku [[1772]] własność Ignacego Cetnera [[wojewodowie bełzcy|wojewody bełzkiego]]. Po rozbiorach Polski własność książąt lotaryńskich (jako wiano księżnej Anny Cetner, od roku [[1813]]), następnie hrabiów Potockich i książąt Lubomirskich, a od końca XIXw do II wojny swiatowej - hrabiów Łubieńskich. |
Prawa miejskie Krakowca potwierdzone przywilejem w roku [[1520]], dobra krakowieckie były w tym okresie własnością Franciszka Fredry, następnie Jerzego Fredry (tzw. ''krakowiecka linia Fredrów''), następnie od [[1590]] własność ks. Aleksandra Ostrogskiego [[wojewodowie wołyńscy|wojewody wołyńskiego]], kolejni właściciele Bełzeccy i Cetnerowie, do roku [[1772]] własność Ignacego Cetnera [[wojewodowie bełzcy|wojewody bełzkiego]]. Po rozbiorach Polski własność książąt lotaryńskich (jako wiano księżnej Anny Cetner, od roku [[1813]]), następnie hrabiów Potockich i książąt Lubomirskich, a od końca XIXw do II wojny swiatowej - hrabiów Łubieńskich. |
||
W roku [[1590]] książę [[Aleksander Ostrogski]] wybudował w Krakowcu zamek obronny. W roku [[1786]] na zamku Cetnerów znajdowała się bogata kolekcja obrazów oraz okazów przyrodniczych. W roku [[1880]] miasto liczyło 1891 mieszkańców w tym Polaków, Rusinów, Ormian, Niemców i Żydów. Do roku [[1945]] Krakowiec otoczony był polskimi wsiami Czaplaki, Ruda Krakowiecka, Podborze, Morańce, |
W roku [[1590]] książę [[Aleksander Ostrogski]] wybudował w Krakowcu zamek obronny. W roku [[1786]] na zamku Cetnerów znajdowała się bogata kolekcja obrazów oraz okazów przyrodniczych. W roku [[1880]] miasto liczyło 1891 mieszkańców w tym Polaków, Rusinów, Ormian, Niemców i Żydów. Do roku [[1945]] Krakowiec otoczony był polskimi wsiami Czaplaki, Ruda Krakowiecka, Podborze, Morańce, Sarny, Gnojnice i Budzyń. W listopadzie [[1945]] wysiedlono mieszkającycch w Krakowcu Polaków. |
||
== Religia == |
== Religia == |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
== osoby pochodzące z Krakowca == |
== osoby pochodzące z Krakowca == |
||
* [[Leon Mirecki]] |
* [[Leon Mirecki]] |
||
* [[Roman Szuchewycz]] |
|||
== pobliskie miejscowości == |
== pobliskie miejscowości == |
||
Wersja z 21:26, 2 paź 2009
Szablon:Miasto zagranica infobox Krakowiec (ukr. Краковець - Krakoweć, Краківець - Krakiweć, niem. Krakowitz), osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski; na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Szkło i Stawem Krakowieckim; do roku 1772 ziemia przemyska, województwo ruskie, do roku 1918 powiat Jarosław w austriackiej prowincji Galicja. Do 17 września 1939 w powiecie jaworowskim, województwie lwowskim. Miasto leży przy drodze M10, między Jaworowem a Korczową. Znajduje się w nim polsko-ukraińskie przejście graniczne.
Historia
Prawa miejskie Krakowca potwierdzone przywilejem w roku 1520, dobra krakowieckie były w tym okresie własnością Franciszka Fredry, następnie Jerzego Fredry (tzw. krakowiecka linia Fredrów), następnie od 1590 własność ks. Aleksandra Ostrogskiego wojewody wołyńskiego, kolejni właściciele Bełzeccy i Cetnerowie, do roku 1772 własność Ignacego Cetnera wojewody bełzkiego. Po rozbiorach Polski własność książąt lotaryńskich (jako wiano księżnej Anny Cetner, od roku 1813), następnie hrabiów Potockich i książąt Lubomirskich, a od końca XIXw do II wojny swiatowej - hrabiów Łubieńskich.
W roku 1590 książę Aleksander Ostrogski wybudował w Krakowcu zamek obronny. W roku 1786 na zamku Cetnerów znajdowała się bogata kolekcja obrazów oraz okazów przyrodniczych. W roku 1880 miasto liczyło 1891 mieszkańców w tym Polaków, Rusinów, Ormian, Niemców i Żydów. Do roku 1945 Krakowiec otoczony był polskimi wsiami Czaplaki, Ruda Krakowiecka, Podborze, Morańce, Sarny, Gnojnice i Budzyń. W listopadzie 1945 wysiedlono mieszkającycch w Krakowcu Polaków.
Religia
Katolicy obrządku łacińskiego
Parafia Krakowiec, dekanat Jaworów, diecezja przemyska obejmowała prócz samego Krakowca: Broszki, Budzyń, Czaplaki, Gnojnice, Huki, Kochanówka, Lubienie, Młyny, Morańce, Przedborze, Pyszówka, Ruda Krakowiecka, Ruda Kochanowska, Sarny, Świdnica, Wola Gnojnicka i Wólka Rosnowska; łącznie 3308 parafian wg stanu z 1938 r. W połowie XVI wieku katolicki kościół został zamieniony przez Stanisława Fredro na zbór kalwiński, w roku 1604 kościół został zwrócony katolikom, w okresie tym dzidziczką Krakowca była księżna Anna Ostrogska na Ostrogu. Murowany kościół katolicki wybudowano w roku 1785, a w roku 1854 został on konsekrowany.
Grekokatolicy
Parafia greckokatolicka w miejscu, dekanat jaworowski, diecezja przemyska, posiadała cerkiew oraz kaplice filialne w Przedborzu, Hukach i Budzyniu.
osoby pochodzące z Krakowca
pobliskie miejscowości
Bibliografia
- "Geografia Galicyi" , Kuropatnicki, Przemyśl, 1786,
- "Okolice Galicyi", Maciej Stęczyński, 1847-1848
